Herkese Merhabalar öncelikle..
Nerden başlamalı bu hikayeyi anlatmaya bilmiyorum ki. Günlerdir buradaki başarı hikayelerini,günlükleri okuyor;resimlere bakıyorum.Ağlıyorum arada mutluluktan.Verdiğiniz her kiloda seviniyorum inanın sizinle.Cuma bildirimlerine baktım ve alkışladım yürekten.Biliyorum çünkü kilolu olmanın ne demek olduğunu,hem de çok çok iyi biliyorum..
Yıllardır sırtımda,kollarımda,bacaklarımda taşıdığım bu yük yüreğimde de yaralar açtı gün be gün.Normal bir insan değildim ben öyle ya,fazlalıklarım engelliyordu bunu.Bir kor gibi yanıyordu içimde bu dışlanmışlık..Herkes seviyordu beni.Hiçbir zaman sevilmeyen biri olmadım,olamazdım da sanırım.24 yılım boyunca çoğu kilolu,kendimi diğerlerinden farklı görerek geçti.Maddi sorunum yoktu çok şükür,ama ben hiçbir zaman istediğim kıyafeti giyemedim.Hatta giyinmeyi bırak,tezgahtardan laf yememek için fiyatını bile soramadım çoğunun.Zayıfladım.Geri aldım fazlasını.Sonra bida zayıfladım,daha fazlasını geri aldım.Ve 100 küsür kilolarla girdim 24'üme.Oysa dedim ya en güzel olmam gereken yaştaydım.Ve mükemmel bir ailem vardı, istediğim bölümü kazanmış hukuk bitirmiştim,kendi ayaklarım üzerinde durmaya başlamıştım,çok sevdiğim arkadaşlarım vardı.Ve onların hep neşeli buldukları bir ben!
Oysa tüm bu güzelliklere rağmen,bir türlü mutlu olmayı başaramayan bir ben vardı benden öte.Bu yazıyı yazarken hüngür hüngür ağlayan,harflerin üzerine gözyaşları düşen bir kız vardı.Sevmek istemiş fakat henüz kendisini bile sevemediğinden başarısız olmuş bir ben!Her gün kendisine söz vererek,akşam verdiği söze yenilerek uyumuş bir kız işte..
Bu kez olmasın,son kez başla dedim 18 Martta.Güzel de gitti ama 1 haftadır yine yeniliyorum nefsime.Yolum o kadar uzun ve ben bu gurbet ellerde bu yolda o kadar yalnızım ki.. Daha önce başardığımı bilmeyen bu insanlar,bana inanmıyorlar biliyorum.Benim bu kadar yorulduğumu da bilmiyorlar.Onlar yargılamaktan başka ne biliyorlar sahi? Bizim de hem de onlarınkinden daha kırılgan bir yüreğimiz olduğunu mesela..Hiç bir vitrine bakarken iç geçirdiler mi mesela..
@Sevgili onlar;
2012 sonunda ben başarmış olacağım,sizlere RAĞMEN.
@Siz,güzel insanlar;
Yardımınıza öyle ihtiyacım var ki..Diyet adına yapılması gereken her şeyi bildiğim halde artık,öylesine yorgunum ki bu yolda düşmekten.Kaldırın beni de ayağa.Sevdim hepinizi Allah için..
Ve Rabbim;sen yardım et bu aciz kuluna..Çaresizim,güç ver.Derman ver..
@Kendim!!
Ne olur vazgeçme nefsinle mücadelenden.
Nerden başlamalı bu hikayeyi anlatmaya bilmiyorum ki. Günlerdir buradaki başarı hikayelerini,günlükleri okuyor;resimlere bakıyorum.Ağlıyorum arada mutluluktan.Verdiğiniz her kiloda seviniyorum inanın sizinle.Cuma bildirimlerine baktım ve alkışladım yürekten.Biliyorum çünkü kilolu olmanın ne demek olduğunu,hem de çok çok iyi biliyorum..
Yıllardır sırtımda,kollarımda,bacaklarımda taşıdığım bu yük yüreğimde de yaralar açtı gün be gün.Normal bir insan değildim ben öyle ya,fazlalıklarım engelliyordu bunu.Bir kor gibi yanıyordu içimde bu dışlanmışlık..Herkes seviyordu beni.Hiçbir zaman sevilmeyen biri olmadım,olamazdım da sanırım.24 yılım boyunca çoğu kilolu,kendimi diğerlerinden farklı görerek geçti.Maddi sorunum yoktu çok şükür,ama ben hiçbir zaman istediğim kıyafeti giyemedim.Hatta giyinmeyi bırak,tezgahtardan laf yememek için fiyatını bile soramadım çoğunun.Zayıfladım.Geri aldım fazlasını.Sonra bida zayıfladım,daha fazlasını geri aldım.Ve 100 küsür kilolarla girdim 24'üme.Oysa dedim ya en güzel olmam gereken yaştaydım.Ve mükemmel bir ailem vardı, istediğim bölümü kazanmış hukuk bitirmiştim,kendi ayaklarım üzerinde durmaya başlamıştım,çok sevdiğim arkadaşlarım vardı.Ve onların hep neşeli buldukları bir ben!
Oysa tüm bu güzelliklere rağmen,bir türlü mutlu olmayı başaramayan bir ben vardı benden öte.Bu yazıyı yazarken hüngür hüngür ağlayan,harflerin üzerine gözyaşları düşen bir kız vardı.Sevmek istemiş fakat henüz kendisini bile sevemediğinden başarısız olmuş bir ben!Her gün kendisine söz vererek,akşam verdiği söze yenilerek uyumuş bir kız işte..
Bu kez olmasın,son kez başla dedim 18 Martta.Güzel de gitti ama 1 haftadır yine yeniliyorum nefsime.Yolum o kadar uzun ve ben bu gurbet ellerde bu yolda o kadar yalnızım ki.. Daha önce başardığımı bilmeyen bu insanlar,bana inanmıyorlar biliyorum.Benim bu kadar yorulduğumu da bilmiyorlar.Onlar yargılamaktan başka ne biliyorlar sahi? Bizim de hem de onlarınkinden daha kırılgan bir yüreğimiz olduğunu mesela..Hiç bir vitrine bakarken iç geçirdiler mi mesela..
@Sevgili onlar;
2012 sonunda ben başarmış olacağım,sizlere RAĞMEN.
@Siz,güzel insanlar;
Yardımınıza öyle ihtiyacım var ki..Diyet adına yapılması gereken her şeyi bildiğim halde artık,öylesine yorgunum ki bu yolda düşmekten.Kaldırın beni de ayağa.Sevdim hepinizi Allah için..
Ve Rabbim;sen yardım et bu aciz kuluna..Çaresizim,güç ver.Derman ver..
@Kendim!!
Ne olur vazgeçme nefsinle mücadelenden.
