- 7 Haziran 2013
- 2.739
- 10.119
- 498
Bulduğun her köşede, gecenin bir köründe kaldırımda, vapurda otobüste en arka koltuğa geçip ağlama... Değersizlik hissinin içinde debelenme... Hiçbir zaman seni sevmediklerini, birlikte vakit geçirmekten hoşlanmadıklarını bildiğin arkadaşlar...Uzaklaşma...Canının yanması... Aptal ve beceriksiz gibi hissetme...Yaşam motivasyonunu kaybetme... Yaşadığın travmanın bütün güzel ve mutlu anıları anlamsızlaştırması...Anlamsızlık hissi ve hiçbir şeye içten, samimi bir duyguyla bağlanamama... Travmanı en yakın arkadaşına bile yüzüne bakınca hatırlatmaması için anlatmama...Anlatamamadan dolayı bana kocaman sarılıp "hepsi geçecek biliyorsun" diyen birilerinin eksikliği... Bütün yaşamın boyunca hep eksik ve mutsuz kalacağını bilmenin acısı...Bütün bu olumsuzlukları alaycılıkla kapatmaya çalışma...
Sadece bir genç kızın hayatında olan olağan şeyleri yaşayabilseydim ve bunu yapmaya çalışmak bana zor gelmeseydi... Daha güçlü bir karakterim olsaydı net ve emin ve kendine acımayan. Ama zor. Debelenip duruyorum sadece.
Sadece bir genç kızın hayatında olan olağan şeyleri yaşayabilseydim ve bunu yapmaya çalışmak bana zor gelmeseydi... Daha güçlü bir karakterim olsaydı net ve emin ve kendine acımayan. Ama zor. Debelenip duruyorum sadece.
Son düzenleme: