Elbet mutlu günler kötü günleri unutturur.

İçimdekileri biyere dökmem gerekirse bura olcağını düşündüm. Nerden başlayabilirim anlatmaya bilmiyorum. Uzun zaman önce yaşadığım anılarda takılı kaldım ve hayla ilk günki kadar olmasada içimde biyerde yaşıyorum sıkıntısını ve günlük hayatımıda etkiliyo. 5 sene önce hayatımda olan biri evlendi yakın zamanda bi yakınım tarafından öğrendim. Sanki içimde bişeyler tekrar öldü. Aklıma takıldı kaldı. Kendime mani olanıyorum insan düşündüğü şeyden vicdan azabı duyabilirmi düşünmek istemiyorum engel olamıyorum. Aklımda artık evli birinin olmasını kendime yediremiyorum. Hayatıma devam etmek istiyorum o sanki hiç olmamış gibi ama aklımın bi köşesinde canlanıyo birden. Zamanında elbetteki sevdim ama artık değil. 4 senemi unutmakla geçirdim neler yaşadım aklımda neler hissettiğim hayatımı bi hiç uğruna harcadığımı çok iyi hatırlıyorum kendime kızıyorum. İş hayatımı herşeyimi etkilemişti. Kimseyi hayatıma sokamadım bu zamana kadar denemeye çalıştım kimseye ısınamadım sanki kimseyede ısınamicakmışım gibi hissediyorum artık kimseyi hayatıma severek alamicakmışım gibi. Günlerimi dua ederek aklımdan çıkıp gitmesini isteyerek geçiyo tekrar. Evleneceğini duymadan önce aklımı yiyip bitiren bişey yoktu alışmıştım rahatlamıştım şimdi tekrar kazındı o yara. Herkesten duyuyorum bunu “öyle bi zaman gelicek ki herşey geçmişte kalıcak aklına bile gelmicek hayatına hiç beklemediğin anda biri giricek ve o kimmişde ben o kadar üzülmüşüm diceksin”leri. Evet o günü bekliyorum artık aklıma sadece bi vaka gibi gelicek günleri. Ama o günler bu gün değil bu durumu yaşayanlar daha iyi anlicaklardır beni. Gerçekten hayat çok garip 23 yaşındayım kimisi 40a gelmiş gibi konuşuyosun diyebilir belki bişey görmedim yaşamadım ama zamanımı boşa harcadığımı biliyorum o zamanlara geri dönsem hayatımı gerçekten mahvetmesine izin vermezdim ama yaşamam gereken şeyler böyle yaşanmalıymış demekki kader kısmet dediğimiz şey böyleymiş. Belki böyle bişeyi yaşayanlar için başlangıçta olanlar için kendilerini gerçekten yıpratmamaları için hiç bişeye değmiceğini görmeleri için bi örnek olabilir. Gerçekten sadece sevenleriniz için siz daha kıymetlisiniz.

Ortak konuda yaşayanlar varsa birazcık konuşmaya ihtiyacım var.

Beş sene önce biten ilişkiniz mi hala aklınızda ? Ne kadar sürmüştü ? Neden bitti? Bunları söylerseniz daha iyi yardımcı olabiliriz. Konuyu pek anlayamadım.

Tanışmamız görüşmemiz konuşmamız hemen hemen 6 ay sürdü 6 ay beraberdik ben ayrılmak istedim ilk başlarda bile evlilik konuları açıyodu yaşı vardı biraz hemen ilerlemek istiyodu ben doğru kişinin o olduğundan emin bile değildim bi şekilde hayırlısının o olup olmadığından emin değildim ayrıldık. Sürekli iş çıkışlarımdaydı ikna etmeye çalışıyodu beni. Aradan 1 yıl geçti anladımki ben onu tam olasak sevememişim. Tekrar geri döndüğümde bana ilk 1 hafta söylemedi hayatına birini aldığını söylediğinde artık görüşmenin konuşmanın çok saçma olduğunu söyledim ve bağlantıyı kestim ama o sürekli tekrar konuşmak istedi çıkışlarıma gelmeye devam etti ben yüzüne karşı artık gelmemesini çok saçma olduğunu hayatında biri varken bunları nasıl yapabildiğini söyledim her defasında aradan zaman geçtikçe tekrar tekrar çıkışlarımda izlemeye başladı görüyodum ben farkediyodum. Artık unutmaya çalışıyodum ama çok zor zamanlar geçiriyodum çünkü hep bişeylerini duyuyodum nişanını vs vs tam bazen artık rahatladım duymuyorum görmüyorum dediğim zamanda çıkıveriyodu karşıma görmemezlikten geliyodum hep böyle şeyler çok yıprattı beni çünkü hep tazeleniyodu. Şükür artık eskisi gibi değilim. Çok rahatladım evliliklerini duyduktan zaman geçtikten sonra artık gerçekten ruhen hiç bişey hissetmememe neden oldu. Şükürler olsun.