2. çocuğu düşünen insanların eşyasını vermek istememesini anlayabilirim.
Mesela bizim puset 2. çocukta yamulmaya başladı. Çünkü çok kullandık. ama yenisini de almayacağım. Artık ihtiyacımız azalıyor. ama birisine vermiş olsaydım, bana gelene kadar sağlam kalmayacaktı ve ben yeniden alacaktım.
Niye iki defa alayım?
Ama oto koltuğunu vermiştim yeğenim için, küçük doğunca bana geri verdi yengem. Çok yıpranacak bir şey olmadığı için.
Ben artık çocuk düşünmediğim için, kullanılabilecek yıpranmamış eşyaları veriyorum.
Park yatak, yürüteç, mama sandalyesi gibi...
Ama ilk çocuktan sonra vermedim doğrusu.
Oyun halısı mesela çok az kullanılıyor geri almak üzere verilebilir. (almıştım verdim.)
Bence samimiyet işin anahtarı.
Şu an eltinize o eşya lazım değil, yıpranacak bir şey de değil, evde kalabalık etmesin diye vermek istiyor.
Lazım olduğunda alırım diyor. bunu demesine gerek yok aslında. rahatsız edici olan bu.