Zuhal hocam bende seninle aynı durumdayım . Canım çok yanıyor. Bu duruma düştüğüne insan inanamıyor. Kimseyi görmek istemiyor , kimseyle konuşma istemiyorum . Okula zorunlu olarak gidiyorum . Hemen herşeye ağlıyorum . Neden böyle oldu diye hep sorguluyorum.Karşındaki insana laf anlatamıyorsan pes ediyorsun herşeyi bırakıp gidiyorsun.İnsanın hayalleri yıkılıp gidiyor. boşluğa düşüyorsun. Niye ben diye hep soruyorsun. Ben de senin gibi hakkımı helal etmiyorum. Güçlü olmak için dua ediyorum.Bu zor günler geçecek mi acaba.