- 21 Aralık 2009
- 25.770
- 28.933
- 798
- Konu Sahibi NeMeSiS98235
-
- #21
Ben yeni evliyim çok tecrübeli sayılmam bu konularda ama gerek annemin gerek teyzelerimin çektiklerine bakarak az çok bişeyler kattım kendime, burdaki arkadaşların yorumlarını yaşadıklarını ruh dünyalarını da anlamaya çalışıyorum, herkesin kendine göre bi hayat felsefesi var tabi ama eş ve eşin ailesiyle olan sorunlarda hanımefendiliğini bozmadan, gandi misali sakin güçle netice alan oldu mu? hepinizi seviyorum yorumlarınızı bekliyorum evliliğimin ilerleyen günlerinde hepinizin yazdıkları bana rehber olacak..
arasını tutturmak bazen çok zor olucak galiba...aynı erkeği ortak payda yapan iki kadının çokta iyi anlaşmasına ben pek ihtimal vermiyodum ama örneği varmış işte çok mutlu oldum
birbirine çok düşkün bir aile olmamıza rağmen herkes kendi sınırını bilir,sürekli iç içe bir aile olmadık hiç.haa hiçmi birbirimize yanlışımız olmamıştır,olmuştur elbet ama hatırlamadığıma göre üzerinde durmamışızdır.
önyargılarımızı bi tarafa bırakıp,herkesi olduğu gibi kabul etmeliyiz.size yanlış gelen birşey karşındakinin doğrusu olabilir.kabul etmesek bile saygı duymalıyız.eğerki sizi rahatsız eden bir durumla karşılaşırsanız çekinmeden rahatsızlığınızı belirtip,nazikçe karşındakinin farkında olmasını sağlamalısın.kimseyi değiştiremezsin ama nerde duracağını sen belirlersin.kendi sınırlarınızı belirleyip,başkalarının sınırlarınıda zorlamamalıyız.
ilk evlenmek istediğimizi açıkladığımız zaman k.validem beni istemedi çünkü kapalı değildim ve uzak bir şehirdendim..tek sebep bunlardı.çok çektirdi,düğünümüzü rezil etmeye çalıştı,yalanlar söyledi...işte bir sürü sorun yaşadık.eşim de ben de pes etmedik ve asla üslubumuzu bozmadık.o ne yaparsa yapsın kavga etmek yerine hep düzgünce anlatmaya çalıştık.ben asla kapanmayacağımı söyledim,öncelikle bunu bilmesi gerekiyordu ki beklenti içine girmesin...sonra evlendik..tavırlıydı bize karşı..ama be hiç karşı karşıya gelmedim k.validemle.o arkamdan birşeyler dedi ben sustum..duymamış gibi yaptım.o laf vurdu üstüme alınmadım..sadece artık evlendiğimizi,asla ayrılmayacağımızı ve bu davranışlarıyla bizi çok üzdüğünü söyledim.kendisini de bizide yıprattığını görsün istedim..ilk 2 yıl beni kabullenmekte sorun yaşadı ama baktı ki zararsızım :) yavaş yavaş yaklaşmaya başladı,özür dilemese de ona benzer şeyler söyledi..şimdi beni seviyor sanırım,öyle hissediyorum:)..ama benim içimde ona karşı olan tüm güzel duygularımı öldürdü..anne diyorum ama eşimin annesi olduğu için...sevmiyorum ama saygı duyuyorum..büyüğüm diye kalp kırmamaya çalışıyorum...ama tek bildiğim onun gibi bir k.valide olmak istemediğim...
size tavsiyem ağır tartışmalara girmeyin,her dediğine alınmayın,büyütmeyin...özellikle karşılıklı laf atışmalarına hiç izin vermeyin.kendinizi ezdirmeyin ama bunu kavga ederek değil güzelce konuşarak yapın.ne rahatsızlığınız varsa söyleyin..ben artık öyle yapıyorum.sevmek zorunda değilsiniz ama saygınız bitmesin..işte o biterse o zaman zor olur..
ben eşimin ailesine, kendi aileme nasıl davranıyorsam yada kendi aileme nasıl davranılmasını istiyorsam öyle davrandım.ailemi aradıkça kaynanamlarıda aradım.hatta kaynanam ne oldu,niye aradın derdi.bende merak ettim nasılsınız diye aradım diye cevap verdim.
mesela kaynanam canımı sıkacak birşey söylediğinde,annem söylese ne düşünürdüm diyerek empati yaptım.zamanla kaynanamlar da bana karşı ön yargılarını kırdılar( gerçi araya bir elti faktörü girince benim değerimi daha iyi anladılar) ve beni kızları gibi görmeye başladılar
İşte ama karşısınızdakiler de bu şekilde düşününce her şey çok güzel oluyor. Aksi takdirde fazlaca iç içe olmayı seven insanlarla örneğin, siz normal sınırlarda görüşmek isterseniz soğuk adlediliyorsunuz. Yani her ilişkide olduğu gibi burada da her şey iki tarafın çabasıyla sağlıklı olabiliyor ancak.
Evlilik konusunda senden tecrübeli arkadaşlar tecrübelerini paylaştılar, elbet bundan bir çıkarımın olacak ancak daha ortada birşey yokken ya olursa diye gardını nasıl alacağının hesabını yapmak yada düşünmek diyeyim önyargı olmuyor mu ?
Ben yeni evliyim çok tecrübeli sayılmam bu konularda ama gerek annemin gerek teyzelerimin çektiklerine bakarak az çok bişeyler kattım kendime, burdaki arkadaşların yorumlarını yaşadıklarını ruh dünyalarını da anlamaya çalışıyorum, herkesin kendine göre bi hayat felsefesi var tabi ama eş ve eşin ailesiyle olan sorunlarda hanımefendiliğini bozmadan, gandi misali sakin güçle netice alan oldu mu? hepinizi seviyorum yorumlarınızı bekliyorum evliliğimin ilerleyen günlerinde hepinizin yazdıkları bana rehber olacak..
yani gandi derken canım? tamamen susarak, sessiz çığlıkla olmaz bu işler. tabii hanımefendiliğinden taviz vermeyeceksin, duruşunu bozmayacaksın amma çok sessiz kalırsan da ezilirsin. yani aman ne iyi gelin sus pus deyip de seni ezip üzeceklerine, yeri gelince dişini göster sesini çıkar(başka zaman da hanım hanım ol,saygıda sevgide kusur etme) senden hem korksunlar hem de saygı göstersinler...
Sizinle hemen hemen aynı sartlardayiz. Bizimde aramızda yaklaşık 1100 km var:) benim 3 yıl oldu evliliğim. Cok şükür cok ciddi şeylerle karşılaşmadım.
Ama sunu gördüm; ben ilk zamanlar cok daha alttan alan, mütevazı ve fazla vericiydim. Baktım ben böyle oldukça fazlasını istediler daha cok hizmet, daha cok gelme, inceden laf sokmalar falan. Bu ilk yılda olanlar. Sonra değiştim. Biraz burnum büyüdü diyelim:)
Ben çalışıyorum, ben söyleyim boyleyim, ben evimde is yapmam, yardımcım var falan gibi seyler. Hic karakterim olmadıgı halde mecbur kaldım. ama hunların hepsini sdc sohbet esnasında söyledim hic bir zaman ortam gerginlik degil. Hepsini alttan alttan yavaş yavaş verdim.
Simdi iliskimiz daha da dengelemedi guzel oldu. Dgr durumda kayınvalidenin dısında onun görünmeleri bile her şeyime müdahale etmeye çalıştı. Bir de birazcık mesafe koyup daha resmi oldum.
Zaten uzak olduğumuz icin cok da sorun olmuyor.
Bir de eğer esınız zaten sizin arkanızda ise, sizi onlara karsı asla erdirmiyorsa, hic bir seyi eşinize yansıtmayın. Kibar olun eleştirmeyin ailesini. Ben kv ya da kp e, telefonda galan kızdım diyelim bir laflarına ya da tavırlarına. Bunu esime söylemem. Üstünden en az bir hafta gecer sinirim soğur sdc sohbet esnasında gecen gün de söyle olmuştu der gecerim:) cok da ise yarıyor:)
Tabiki içine atmamak lazım. Ben her zaman iletişimden yanayım.
Bir sıkıntısı varsa kişinin, bir durum hoşuna gitmemişse mutlaka karşıdakine usuluyle anlatmalı.
Kırılacak diye anlatılmayan durumlar, sonrasında içte birikince daha kırıcı hale gelecek bir bomba oluyor.
Ben yeni evliyim çok tecrübeli sayılmam bu konularda ama gerek annemin gerek teyzelerimin çektiklerine bakarak az çok bişeyler kattım kendime, burdaki arkadaşların yorumlarını yaşadıklarını ruh dünyalarını da anlamaya çalışıyorum, herkesin kendine göre bi hayat felsefesi var tabi ama eş ve eşin ailesiyle olan sorunlarda hanımefendiliğini bozmadan, gandi misali sakin güçle netice alan oldu mu? hepinizi seviyorum yorumlarınızı bekliyorum evliliğimin ilerleyen günlerinde hepinizin yazdıkları bana rehber olacak..
Hanımefendilik kesinlikle elden bırakılmamalı.. Bu kişinin seviyesine inmek bile gerektiğinde elde tutulması gereken tek meziyet ki, aile terbiyesini gösterir insanın.. Haklıyken haksız konumuna bile düşürebilir, üslupsuzluk...
Yalnız Gandhi misali sakin güç=)... bu zor.. Kendi evliliğime bakıyorum da, sakin güç hep vardı... Ama çözüm yoktu...
Çözüm, büyüklük yapamayana "büyüklük" yapmaktan geçiyor sanırım...
Mesela benim kayınvalidemin ağzı bozuk ve sabır sınırlarını aşar... Baktım ki olacak gibi değil, ağzından köpükler saçmaya başladığında hep şöyle konuşmaya başlarım "Yavrum bak burada hata yapıyorsun..." "Bak canım benim böyle söylersen, başka şey anlaşılır, herkes seni yanlış anlar sonra" "Güzelim, böyle bağırırsan konu komşu kavga ediyorlar, sanır.. Sen yine fikrini söyle.. ama bağırmadan"...
Kayınpederim dahi olsa o ortamda, bizim ki telleri havaya dikti mi aynen bu üsluptayımdır.. Sakin miyim? Evet...
İnsanı sinir edecek kadar... Aşağılıyor muyum? Hayır?... Tatlı tatlı küçüklüğüne veriyorum...
Ve bunu o kadar sakin yapıyorum ki, ben kazanıyorum.. Kimse "Koca kadınla ne biçim konuşuyorsun" demiyor, diyemiyor... Çünkü cevap belli "Çocuk gibi davranıyor, bir büyüğe ihtiyacı var sakinleşmek için"...
Benim megatronumla savaşma şeklim çoğunlukla bu... Bir tek iftira attığında zıvanadan çıkmıştım... O sırada çok korkmuştu, üzülmüştüm...
Hep söylerim "Tersim kötüdür"... O da artık bunu bilir...
Bunu da göstermek lazım... Ama kırk da bir...
Benim ki gibi kayınvalidesi olan varsa (ki hiç sanmıyorum, bir gün anlatacağım zat-ı şahanelerini) önerim budur,
Gandhi değilim... Daha çok haris bir küçük problemli çocuğa doğruyu göstermeye çalışan kadınım...
Doğrusu bu gibi geliyor, benim evliliğim için...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?