• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

En büyük sınavı babası olan kızlar

bu cümleyi bende bikaç kez duydum sırf ölmeseydi diyenleri ama ne biliyim bana çok inandırıcı gelmiyo ya
Baba iyi olsa güzel günleri hatırlar ağlar insan arkasından, kötü olsa imkanı varken yaşayamadıklarına, yani ya yaşadıklarına ya yaşatamadıklarına ağlarsın ama illaki ağlarsın
 
Benim de babam rezil biri ama ben erkek arkadaşlar edinip onlara bağlanmak ve birtakım eksik duyguları bana versinler diye yalvarmak yerine hep erkeklere karşı mesafeli ve dik oldum. Hatta çok erkek çok kendini beğenmiş ve kibirli biri olduğumu söylemiştir. Neden bilmiyorum 🤷‍♀️
Herkeste farklı oluyo demekki ben babama benzeyen birine aşık olmuştum hala zaman zaman onu düşünürüm kurtulmak çok zor
 
ben ölmesini dileyenlerdenim aynı evde hemen hemen hiç yaşamamama rağmen.babadır atadır lafları bana hiçbir anlam ifade etmez.
Aynen. Özellikle babası vefat edenler kötü de olsa kıymetini bilin falan diyolarya onlarıda anlamaya çalışıyorum ama hayatında olduğu haldeaslında hiç olmaması hayatını berbat etmesi daha kötü bence ya
 
Herkeste farklı oluyo demekki ben babama benzeyen birine aşık olmuştum hala zaman zaman onu düşünürüm kurtulmak çok zor
ben babamın tam tersi eş seçtim.çünkü nelere tahammülüm olamayacağını nasıl bir baba seçmem gerektiğini daha doğmamış evladım için biliyordum.siz de kurtulacaksanız bu travmadan.aynı evde yaşadığınızdan çok zor şu an.
 
Aynen. Özellikle babası vefat edenler kötü de olsa kıymetini bilin falan diyolarya onlarıda anlamaya çalışıyorum ama hayatında olduğu haldeaslında hiç olmaması hayatını berbat etmesi daha kötü bence ya
benim hemen hemen hiç anım yok.ne dayak gördüm ne taciz ne psikolojik şiddet.aynı şehirde yok gibiydi.çocukken bile karşılaşınca hiç bir duygu hissetmezdim.büyüyünce anladım ki aynı evde kötü toksik bir babayla yaşamaktan çok daha iyiymiş şanslıymışım aslında
 
Eğer böyle kanser manser gibi şeylerden fazla empati yapacak bir ölümü görmezseniz üzülmezsiniz.
Tabii yaşadıklarınızın seviyesi bunu etkiler.
Ben açık yüreklilikle söylüyorum.
Psikolojik olarak adamı aşsam bile o ölmeden gerçek huzuru bulamadım.
Her an bir yerden karabasan gibi üstümüze çökme ihtimalini bilmek hayatımızı bok gibi bir noktaya getiriyordu.
Kardeşlerimle geçen gün konuşuyoruz. Hepimizin tek bir ortak cümlesi var.
Biz kimiz, neyi severiz gibi kendimize dair ne varsa babam öldükten sonra keşfettik, hala keşfetmeye çalışıyoruz.
Biz daha yeni kendimiz oluyoruz.
Bu nasıl bir kayıp hayattır?
O adamın ölümüyle ancak bize tam olarak hayatımızı verildi.

Bazen sıkıntılı anlarda o adamın bugün yaşadığını düşündüğümde sıkıntımın katmerleneceği gerçeğini hatırlamak bile canımı acıtıyor, içim ürperiyor yaşadığını düşününce.

Yaptıklarını aştım ama bugün en büyük keşkem, 10-30 yaş arasındaki kayıp giden hayatımı geri getiremeyecek olmam.

Bugün sıkıntılı bir hastalıkla mücadele ediyorum. Hepimiz öleceğiz ama artık hayatıma dair uzun vadeli hiç bir plan yapamıyorum.
Kimse ne kadar ömrü var bilmiyor ama ben daha çok düşünüyorum. İstatistikler 3 yıl 5 yıl belki 10 yıl diyor.

Diyeceğim o ki bu insanlar ana baba sıfatını taşıyor diye baş tacı edilmemeli, bir dakika harcanmamalı.
Olan size oluyor.

Bu arada annemi bırakamam gibi bir ifade gördüm sanki.
Bırakmak zorundasınız.
Bu da onun seçimi.
Yazdıklarınızı okurken gerçekten duygulandım. Evet bunu düşündüm ölse bigün tüm bu yüklerim omuzlarımdan kalkıp gökyüzünde kaybolacakmış gibi hissediyorum. Ancak son cümlenize katılmıyorum. Anneme zarar verme ihtimali olan biriyle (özellikle kadın cinayetlerini hergün görüyoruz) asla annemi başbaşa bırakmam.
 
ben babamın tam tersi eş seçtim.çünkü nelere tahammülüm olamayacağını nasıl bir baba seçmem gerektiğini daha doğmamış evladım için biliyordum.siz de kurtulacaksanız bu travmadan.aynı evde yaşadığınızdan çok zor şu an.
düzgün bir eş bulsam evlensem bu sefer annem arkamdan ne yapar diye düşünüyorum ona bi zarar verir diye her saniye aklımda olur. Bazen akşam dışardayken rahat rahat eğlenemiyorum geç olmadan koştur koştur eve geliyorum bensiz anneme bişey olur diye. Boşanmasını çok istedim hala istiyorum annemde istiyor ama cesaretsiz ve korkuyor. bilmiyorum ne olacak zaten nefretimin en büyük sebebi bana yaptıkları değil anneme yaptıkları
 
düzgün bir eş bulsam evlensem bu sefer annem arkamdan ne yapar diye düşünüyorum ona bi zarar verir diye her saniye aklımda olur. Bazen akşam dışardayken rahat rahat eğlenemiyorum geç olmadan koştur koştur eve geliyorum bensiz anneme bişey olur diye. Boşanmasını çok istedim hala istiyorum annemde istiyor ama cesaretsiz ve korkuyor. bilmiyorum ne olacak zaten nefretimin en büyük sebebi bana yaptıkları değil anneme yaptıkları
anneni de alırsın yanına.gelmek istemezse kendi bilir ama isterse asla yalnız bırakma o adamla.anneni de kabul edecek eş bulunabilir umudunu kaybetme
 
teşekkürler güzel dilekleriniz için umarım bu sorunu yaşayan herkes için her şey çok güzel olur.
bazıları hayatın başlarında sıkıntı yaşar bazıları sonlarında bazıları evlatla sınanır bazıları sağlıkla.sizin de sınavınız babanızmış.ama bitecek sonsuza dek sürmeyecek.yalnız kalınca kafasına dank edecek ama geç olacak.o zaman pişman oldu sanmayın sakın.ihtiyacı olduğundan yanaşacaktır size
 
bazıları hayatın başlarında sıkıntı yaşar bazıları sonlarında bazıları evlatla sınanır bazıları sağlıkla.sizin de sınavınız babanızmış.ama bitecek sonsuza dek sürmeyecek.yalnız kalınca kafasına dank edecek ama geç olacak.o zaman pişman oldu sanmayın sakın.ihtiyacı olduğundan yanaşacaktır size
asla kafasına dank etmez :) alışmış kudurmuştan beterdir derler çok doğru bir söz. Ar damarı çatlamış insan hiçbi şekilde akıllanmaz
 
Ailenizi seçme şansı olmamış olabilir fakat isterseniz hayalinizdeki güzel aileyi kurmak sizin elinizde.. Yeter ki hayatınıza düzgün, sizi seven, güzel kalbi olan, ahlaklı bir adamı sokun..
 
Yazdıklarınızı okurken gerçekten duygulandım. Evet bunu düşündüm ölse bigün tüm bu yüklerim omuzlarımdan kalkıp gökyüzünde kaybolacakmış gibi hissediyorum. Ancak son cümlenize katılmıyorum. Anneme zarar verme ihtimali olan biriyle (özellikle kadın cinayetlerini hergün görüyoruz) asla annemi başbaşa bırakmam.

Annenize zarar verme ihtimali olan insan siz yanındayken, siz işteyken veya evlenip gittiğinizde kendi yuvanızdaykende bunu yapabilir.
Böyle tehlikeli insanları tutamazsınız.
Bu insanları durduran şey sadece kendileridir.

Annenizi de alıp gidebilme ihtimaliniz varsa, anneniz kalmakta ısrar ediyorsa annenizi bırakmalısınız. Ben böyle düşünüyorum.

Çünkü babanız yüzünden çektiğiniz, çektiğimiz ne varsa annelerimizinde suçu var.

Dilerim hiç kimse kurtulmayı/ kurtarılmayı istemeyen insanlar için hayatını heba etmez.

Annemi çok seviyorum. Onun için çok şey yapabilirim ama kalmayı seçenlerden biriydi.

Gidebilme ihtimali varken bile kalmayı seçti.
Tıpkı sizin şuan bırakmam dediğiniz gibi bende bırakmadım. Onu ve kardeşlerimi bırakmamayı seçtim.
Çok pişmanım.

Hele o adam öldüğünde günlerce aylarca annemin ağlamasından ne kadar nefret ettiğimi anlatamam.

Sizin için katlandım dediği zamanların hepsinin yalan olduğunu anlıyor insan.

(Hala daha kadınlardan "çocuklarım için" cümlesini duyduğumda ürperiyorum.)
 
Herkeste farklı oluyo demekki ben babama benzeyen birine aşık olmuştum hala zaman zaman onu düşünürüm kurtulmak çok zor
ben babamın tam tersi eş seçtim.çünkü nelere tahammülüm olamayacağını nasıl bir baba seçmem gerektiğini daha doğmamış evladım için biliyordum.siz de kurtulacaksanız bu travmadan.aynı evde yaşadığınızdan çok zor şu an.
Benim büyük kardeşimin yüzü baba orangutanını anımsatıyor. Biliyorum yanlış ama sırf bu yüzden bile bir soğukluk hissediyorum. Sık kullandığı kelimeler var mesela bu kelimeleri bir erkeğin ağzından duyunca sanki bana küfür etmiş gibi oluyorum. Bazen bazı erkekler oluyor bazı hareketleri ona çok benzeyen. Nedensiz bir nefretim doğuyor. Hatta birkaç defa arkadaş ortamında falan "Bir şey olmadı. Sen durup dururken benden neden nefret ediyorsun?" sorusunu bile duymuştum. Öyle bir tiksiniyorum yani. İleride yaşım da ilerleyince aşık olursam veya eş seçersem ona ne kadar benzer benzemez bilmiyorum, büyük konuşmak istemem. Ama şu an için şimdiye kadar yani ona biraz bile benzeyen kadın erkek herkesten uzak durdum.
 
Cok uzucu,insan babasına güvenip saygı duyamayacaksa bu hayatta...size tek diyeceğim okuyup kendinizi kurtarmaya bakın,bir meslek sahibi olun ancak bu şekilde kurtulursunuz. Yağmurdan kaçarken,doluya tutulmayin,babadan kacipta,evlilik vs düsünmeyin derim.Genelde bu hatayı yapıyorlar. Anne baba seçilmiyor malesef şans sizinle olsun
 
Benim büyük kardeşimin yüzü baba orangutanını anımsatıyor. Biliyorum yanlış ama sırf bu yüzden bile bir soğukluk hissediyorum. Sık kullandığı kelimeler var mesela bu kelimeleri bir erkeğin ağzından duyunca sanki bana küfür etmiş gibi oluyorum. Bazen bazı erkekler oluyor bazı hareketleri ona çok benzeyen. Nedensiz bir nefretim doğuyor. Hatta birkaç defa arkadaş ortamında falan "Bir şey olmadı. Sen durup dururken benden neden nefret ediyorsun?" sorusunu bile duymuştum. Öyle bir tiksiniyorum yani. İleride yaşım da ilerleyince aşık olursam veya eş seçersem ona ne kadar benzer benzemez bilmiyorum, büyük konuşmak istemem. Ama şu an için şimdiye kadar yani ona biraz bile benzeyen kadın erkek herkesten uzak durdum.
haklısın ondan bahsedilmesinden bile rahatsızlık duyuyorsun o yüzden amca hala vb gibi yakın akrabalarla bile bağların zayıf oluyor.bir şekilde görüştürmeye çalışıyorlar hatta seni suçluyorlar.kardeşi de ona benzeterek uzak duruyorsun sanırım.bu da bir travma belirtisi işte ve asla senin suçun değil.yakın hissetttiğimden sen diye hitap ettim bu arada sakıncası yoksa.damdan düşenin halinden sadece damdan düşen anlar çünkü.ben sevgili bile edinmedim üniversite bitene dek.o uzak durmayı da anlarım o yüzden.ama sonunda iyi bir aile kurdum evladım da oldu.geçiyor herşey .ama affetmek gibi bir şey asla sözkonusu bile olmuyor.ben de olmadı en azından
 
Kız çocukları babaya düşkün olur derler ya, ben hiçbir zaman bunun nasıl bir duygu olduğunu bilemeyeceğim. Babami insan olarak sevebilirim, ama onda baba karakteri olmadığı için hiçbir zaman baba sevgisi bilemeyeceğim. Öldüğünde bir insanın ölümüne ne kadar üzülürsem o kadar üzülebilirim.
 
Back
X