En korktuğum yerden sınanıyorum

Gecersizbakiye

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
1 Aralık 2017
12
2
1
41
Lütfen yargılama ya da kınama cümleleri kurmayalim ben fazlasıyla kendime kızgınım çünkü. Eşimle aynı iş yerinde farklı bölümde çalışıyorum beş yaşında bir kızım var.iyi kötü sürdürdüğümüz bir evliliğim vardi yaklasik bir yıl önceye kadar.Bir gün müdürümün bakışlarını ve imali birkaç sözünü farkettim.hemen uzak durmaya anlamamazliktan gelmeye başladım. Bu süreçte iş dışında imalı bir konuşmamız olmadı ama etrafımda dolaşması ve bakışları devam etti.taciz aşamasında bir hareketi yok sadece hoşlandığını hissediyorum. Asla tarzım veya ilgimi çekecek biri değil.ama eşimin ilgisinin azaldığı bir dönemde bu ilgi benimde hoşuma gitmeye başladı galiba.kendime bile itiraf edemiyorum boğuluyorum resmen kizimdam eşimden utanıyorum.adam da evli işten ayrılmam mümkün değil eşime de söylemem. Asla asla birşey yaşamak istemiyorum buna izinde vermem.ama bu hastalıklı duygu beni hasta ediyor gün gün . Nasıl kurtulucam bu duygudan kimse yara almadan.dua etmekten başka birşey gelmiyor elimden


Not: emin olun herkese akıl verecek kadar mantıklı bulurdum kendimi.cok sıkıntılar yaşadım yemin ederim kafamı kaldırıp bakmadım bunca yıl eşimden başkasına.asla ilk fırsatta gidecek bir kadın değilim öyle olsam bir yıl beklemezdi adamda.zaten olabildiğince uzak durup taviz vermiyorum.terslemedim çünkü o kadar bile iletişim kuruyorum selam dahi vermiyor um.ama gelin görün aklım karıştı kimseye anlatamam bunu ama içimde böyle bir duygu büyümesini istemiyorum.Gercekten yaşamadan ben de bilmezdim ama yasak ve günahın saçma bir çekiciliği var ve buna yenilmek istemiyorum
 
Son düzenleme:
İlk boşlukta değil kesinlikle bir yıl boyunca uğraştı karıştırdı aklımı.irademe güveniyorum fiili bir şey yapmayacağım konusunda.ama inanın duyguma hukmedemiyorum
 
Lütfen yargılama ya da kınama cümleleri kurmayalim ben fazlasıyla kendime kızgınım çünkü. Eşimle aynı iş yerinde çalışıyorum beş yaşında bir kızım var.iyi kötü sürdürdüğümüz bir evliliğim vardi yaklasik bir yıl önceye kadar.Bir gün müdürümün bakışlarını ve imali birkaç sözünü farkettim.hemen uzak durmaya anlamamazliktan gelmeye başladım. Bu süreçte iş dışında imalı bir konuşmamız olmadı ama etrafımda dolaşması ve bakışları devam etti.taciz aşamasında bir hareketi yok sadece hoşlandığını hissediyorum. Asla tarzım veya ilgimi çekecek biri değil.ama eşimin ilgisinin azaldığı bir dönemde bu ilgi benimde hoşuma gitmeye başladı galiba.kendime bile itiraf edemiyorum boğuluyorum resmen kizimdam eşimden utanıyorum.adam da evli işten ayrılmam mümkün değil eşime de söylemem. Asla asla birşey yaşamak istemiyorum buna izinde vermem.ama bu hastalıklı duygu beni hasta ediyor gün gün . Nasıl kurtulucam bu duygudan kimse yara almadan.dua etmekten başka birşey gelmiyor elimden
işinden ayrılacaksın mecbursun yoksa birgün gerçekten çocugunun ve kocanın yüzüne bakmaya utanacaksın.
 
İlk boşlukta değil kesinlikle bir yıl boyunca uğraştı karıştırdı aklımı.irademe güveniyorum fiili bir şey yapmayacağım konusunda.ama inanın duyguma hukmedemiyorum

uğraştı derken naptı? bakışlarıyla mı ikna etti.
 
G Gecersizbakiye
Aklınızı, mantığınızı kullanın.
Eşinizle aynı yerde çalışıyorsunuz. Diğer şahıs evli.. Ve çocuğunuz var..
Oldu ki iradenize hakim olamadıniz ve adamın duygularına kapıldınız. Sonra ne olacak? Sizce mantıklı bir sonuca mı ulasacaksınız?
Diğer kişiyi düşünmek yerine eşinizle aranızı nasıl düzelteceğinizi düşünün.
Ayrıca belki adamın davranışlarını siz yanlış anlıyorsunuz. Emin misiniz?
 
Lütfen yargılama ya da kınama cümleleri kurmayalim ben fazlasıyla kendime kızgınım çünkü. Eşimle aynı iş yerinde çalışıyorum beş yaşında bir kızım var.iyi kötü sürdürdüğümüz bir evliliğim vardi yaklasik bir yıl önceye kadar.Bir gün müdürümün bakışlarını ve imali birkaç sözünü farkettim.hemen uzak durmaya anlamamazliktan gelmeye başladım. Bu süreçte iş dışında imalı bir konuşmamız olmadı ama etrafımda dolaşması ve bakışları devam etti.taciz aşamasında bir hareketi yok sadece hoşlandığını hissediyorum. Asla tarzım veya ilgimi çekecek biri değil.ama eşimin ilgisinin azaldığı bir dönemde bu ilgi benimde hoşuma gitmeye başladı galiba.kendime bile itiraf edemiyorum boğuluyorum resmen kizimdam eşimden utanıyorum.adam da evli işten ayrılmam mümkün değil eşime de söylemem. Asla asla birşey yaşamak istemiyorum buna izinde vermem.ama bu hastalıklı duygu beni hasta ediyor gün gün . Nasıl kurtulucam bu duygudan kimse yara almadan.dua etmekten başka birşey gelmiyor elimden
ilgi hoşuna gitmiş zaafına yenik düşebilirsin.Patronun alttan girip üstten çıkar seni kandırır yazık olur evliliğine ve çocuguna işten ayrılırım yerinde olsam başka işmi yok
 
düsünmeyerek bunu .aklını baska seylere ver kitp oku tv izle eşinle ykınlas.

sverse sevsin karsı taraf .

nasıl yaparım deme
esin bi ilgi göstersin zatn kendine gelirsin esinle iyi anlas oda sana gelr
 
Yanlis anlamıyorum ilgisinden kesinlikle eminim.Özel sektörde değilim esime açıklama yapmadan çıkmam mümkün değil isten. Anlatamıyorum ama ortamdan uzaklasmam mümkün değil bir süre. O yüzden başka bir çözüm bulmam lazım.
 
Aranızda bir şeyler yaşanmasına izin verme sakın yoksa çok pişman olursun. Diğer adamı unutmaya çalışıp eşine daha çok vakit ayır eşinle ilgilen. Belki de eşin ilgisiz değil sen de boşlukta değilsin sadece başkasından hoşlandığın için kendi kafanda böyle bahaneler üretiyorsun. Eşine bunu yapmaya hakkın yok. Oturup mantıklıca düşün ve kafandan çıkar o adamı. Şimdiye kadar yanlış bir şey yapmadın ama sonrasında yapmayacağını gerçekten ne kadar emin olsanda bilemezsin.
 
Lütfen yargılama ya da kınama cümleleri kurmayalim ben fazlasıyla kendime kızgınım çünkü. Eşimle aynı iş yerinde çalışıyorum beş yaşında bir kızım var.iyi kötü sürdürdüğümüz bir evliliğim vardi yaklasik bir yıl önceye kadar.Bir gün müdürümün bakışlarını ve imali birkaç sözünü farkettim.hemen uzak durmaya anlamamazliktan gelmeye başladım. Bu süreçte iş dışında imalı bir konuşmamız olmadı ama etrafımda dolaşması ve bakışları devam etti.taciz aşamasında bir hareketi yok sadece hoşlandığını hissediyorum. Asla tarzım veya ilgimi çekecek biri değil.ama eşimin ilgisinin azaldığı bir dönemde bu ilgi benimde hoşuma gitmeye başladı galiba.kendime bile itiraf edemiyorum boğuluyorum resmen kizimdam eşimden utanıyorum.adam da evli işten ayrılmam mümkün değil eşime de söylemem. Asla asla birşey yaşamak istemiyorum buna izinde vermem.ama bu hastalıklı duygu beni hasta ediyor gün gün . Nasıl kurtulucam bu duygudan kimse yara almadan.dua etmekten başka birşey gelmiyor elimden
Eş kişisi nasıl sizin yanınıza aynı işyerinde hiç gelmiyorsa artık bir yıldır anlamamış.
Adam bakarsa bakar.
Hem asla yapmam diyorsunuz hem de kalp kırmak istemiyorum.Çelişiyor.
Müdür açılmamış, açılmasına izin vermeyin kimseciklere bir şey olmaz.
Ama siz de bir şey hissediyorsunuz ki yeni üye olup kınamayın diyerek konu da açmışsınız.
Site dinamikleri de iyi biliniyor yani.
 
Hanım efendi biz insanoğluyuz bazen duyguların, hislerin önüne ne yaşımız geçebilir nede bulunduğumuz konum. Yazdıklarınızdan bulunduğunuz konumu bilen, ne hissettiğiniz farkında olan biri olduğunuz anlaşılıyor. Bunun farkında olmanız sizi yanlış yapmaktan kurtarır
 
Aldatmak fiziki değildir sadece. Siz o adamın ilgisinden hoslanmissiniz ki bu benim için aldatmaktan farksız.

Bu yüzden bosanmanizi öneriyorum. Eşinize ve kızınıza ihanet ve haksızlık etmeden. Ahlak seviyesini bozmadan.

Bunu bir erkek söylese ağız dolusu küfür ederdim. Yani siz düşünün gerisini..
 
Karşı tarafa tepkinizi belli ederseniz geri adım atacaktır.. eşinize ve çocuğunuza daha fazla vakit ayırın ki aradaki soğukluk bitsin..
 
Lütfen yargılama ya da kınama cümleleri kurmayalim ben fazlasıyla kendime kızgınım çünkü. Eşimle aynı iş yerinde çalışıyorum beş yaşında bir kızım var.iyi kötü sürdürdüğümüz bir evliliğim vardi yaklasik bir yıl önceye kadar.Bir gün müdürümün bakışlarını ve imali birkaç sözünü farkettim.hemen uzak durmaya anlamamazliktan gelmeye başladım. Bu süreçte iş dışında imalı bir konuşmamız olmadı ama etrafımda dolaşması ve bakışları devam etti.taciz aşamasında bir hareketi yok sadece hoşlandığını hissediyorum. Asla tarzım veya ilgimi çekecek biri değil.ama eşimin ilgisinin azaldığı bir dönemde bu ilgi benimde hoşuma gitmeye başladı galiba.kendime bile itiraf edemiyorum boğuluyorum resmen kizimdam eşimden utanıyorum.adam da evli işten ayrılmam mümkün değil eşime de söylemem. Asla asla birşey yaşamak istemiyorum buna izinde vermem.ama bu hastalıklı duygu beni hasta ediyor gün gün . Nasıl kurtulucam bu duygudan kimse yara almadan.dua etmekten başka birşey gelmiyor elimden
Ben sizin yerinizde olsam isten ayrilirim.Soylediklerinize bakilirsa ,kontrolu kaybediyor gibisiniz.
 
Aynı şeyleri yaşayan biri olarak yuvana dört elle saril. Inan evli bi kadına askintilik yapan ş.... ilgisi asla hoşunuza gitmesin. Eşinizle birlikte vakit geçirmeye çalışın.
 
Back
X