insanlarin en hassas olduklari kisim aileleri, o yuzden dikkatli olmak gerek, kimseyi kirmak istemem. ama sirf insanlari kirmamak icinde sevmeyecegim bir hayati yasamakta istemem. yilalrdir tek basima yasiyorum, annem benim herseyim ama ben onunla bile ayni evde yapamiyorum. en basitinden makarna yaparken kullanacagimiz kasik konusunda bile ters dusunuyoruz birbirimize :) bu kadar is guc, stres altindayken aslinda insanlara ters gelen mesefe olgusunu ben daha olumlu buluyorum, cunku o yasadigin gunluk stresleri deger verdigin insanlara yansitmamis oluyorsun. ama iste turk toplumunun sahip oldugu belli sosyal bir yapi var, bunun aksini talep ettiginde karsi taraf yanlis anlasilabiliyor. yani ben yemek, ortalik, cocuk konusunda farkli dusunuyorum, bunca yildir getirdigim bir duzen var. elim erdikce yapiyorum, ermedigi yerde bu isi meslek haline getiren insanlardan yardim almak bana daha mantikli geliyor. iste tamda bu sebepten ayni evde yasamak(hatta cok yakin bile olmak) korkutuyor beni.