Merhaba.
Çok üzülüyorum, bunaldım.Bana yardım edin.
Erkek arkadaşıma iki ay önce lenfoma tanısı konuldu.Şimdiye kadar iki kür kemoterapi aldi.Şükür ki 1. Evrede fark edildi.İkimiz farkli şehirlerdeyiz sürekli beraber olamıyoruz.O ailesinin yanına döndü, ben ailemle kalıyorum.Ona sürekli moral vermeye, kanser hastası gibi değil de sanki grip olmuş alalade bir hastalığı varmış gibi davranmaya çalışıyorum.Hep destekçisiyim, ayrılmak istedi ayrılmadım ki zaten cok seviyorum.
Bu aralar yine morali bozuk.Kemoterapinin işe yaramadığını, boynundaki sertliklerin yumuşamadığını söylüyor.Ben de daha 2 kür oldu, önümüzde yol var, üzülme diyorum.Gelecek mutlu günlerimizi, hayallerimizi hatırlatıyorum.Ben ölürsem demelere bile başladı.
O böyle üzüldükçe, ona belli etmesem de cok üzülüyorum.Bazen nazi bana mı , evde annesime ablasına değil diyorum.Çok kanser hastası var, güle oynaya yaşıyor diyorum.Bazen de ya tedavi işe yaramazsa, Allah muhafaza ona bir şey olursa diye helak oluyorum.
İki aylık tatilim var.Yarısı bitti, hiçbir şey yapmak istemiyorum onsuz.İçimden gelmiyor.Karmakarışığım.Ruh halim değişti.Bir benle mutlu oluyor biliyorum ama bazen ben de yoruluyorum.Motive etmek için, motivasyona ihtiyacim var.Ben napayim?