Merhaba bayanlar, ilk defa böyle bi konu açıyorum. Belki saçma gelecek düşüncem, aslında dert bile denemez ama iyi kötü yorum yaparsanız sevinirim.
Orta halli bir ailenin çocuğuyum, bir erkek kardeşim var, ciddi bir ilişkisi var muhtemelen yakında baş göz edilecek. Babam bize çok şükür yokluk göstermedi. Sağolsun epey tutumludur. Ben evliyim ve 10 yıllık evliliğimde eşimle çalışıp, 2+1 bir ev aldık şu an tek çocukla sığabiliyoruz ama geleceğe dair planlarımız da daha büyük bir eve çıkmak var. Aslında ilk evi alırken kimseden maddi yardım beklemedik, edende olmadı. Şimdi kardeşim evlenirse babam 2. evi olan 2+1 evini kardeşime de küçük gelir diye satıp geniş ev alma fikri var. Ve elinde mesleği olan kardeşim ya iş bulamazsa diye yıllar önce aldığı küçük arsasını satıp iş kurma fikirleri var. Benim bozulduğum nokta neden bu kadar tölerans tanınıyor her şey kucağına dökülüyor, hiç sorumluluk verilmiyor. Ben şimdi bu düşüncelerimi söylesem mal da gözü var olucam, bu durumdan rahatsızım ve zaman zaman da üzüldüğüm oldu. Erkek evlat neden bu kadar kayırılır. Bu rahatsızlığımı onları kırmadan nasıl belli edebilirim.