Benim de sizin gibi bir müvekkilim vardı , o da tüp bebek yaptı . Siz sanki kabullenmiş gibi görünüyorsunuz ama şimdi çocuğa odaklanmışsınız galiba. Çocuk oldu yıllar geçti , müvekkil tüm ilgisini oğluna verdi. Çocuk bana yeter diye düşündü , onun da eşi çok iyi , işten eve , evden işe bir adamdı . Evle ilgilenir , karısına karışmaz , hiç bir kötü sözü yoktu. Sonra neler mi oldu.? Çocuk büyüdü , kadın yaşlandı . O kadın olarak beğenilmeme ve tatmin edilmeme duygusu ile doldu taştı . Psikolojisi bozuldu , ilaç kullanmaya başladı. Kilo aldı , kimseye bişey anlatamadığı için gül gibi eşi varken neden böyle davranıyor dendi.
İçinde ki öfke öyle büyüdü ki, artık o kocasının kardeş sever gibi sevgisi yetmemeye, hatta rahatsız etmeye başladı. Bana şunu demişti, ‘ beni kardeş olarak seven abilerim var zaten, ben bu adamla beni kadın olarak sevsin diye evlendim’. O saygı dediğiniz şey kalmadı , kocası hep sustu , tepki vermedi. Beni en çok kızdıranda benim öfkeme bu kadar sessiz kalması demişti, ağlayarak anlatırken. Ben sizde de aynı şeyi gördüm . Eşinizin çabasızlığına , umursamazlığına, sizin tatmin ve psikolojik sağlığınıza önem vermemesine; psikolojik, ay yazık erken boşalınca erkekler böyle oluyor bahanelerini bulmanız , ama beni çok seviyor ama çok sayılı demeniz . Ne diyeyim tıpkısının aynısı.
Sonra ne mi oldu , boşandılar . Dayanamadı kadıncağız. Biraz terapi , biraz gezme tozma , biraz gerçek bir erkekle çinsel ilişkiye girmiş olmanın etkisi ile daha iyi şimdilik. Ama hala ben nasıl böyle yaşamayı , bu muameleyi kabul ettim diye kendine kızar.