Erken doğumdan sonra bebeğini kaybedenler

seblev geçmiş olsun canım.

aslında doğum haftan çok iyi gelişme geriliği tetiklemiş kuzunun küvöze girmesini ama ben inanıyorum yorgun savaşcılar kazanacak bu savaşı..

eet beyinde kanama olabilir bu dönemde benim oğlum dada olmuştu ve o kadar minik olmasına rağmen atlatmıştı seninkide atlatıcak..mutluluk çok yakın...

şimdi sadece yapacağın tek şey sütünü sağ ve poşetle ileride çok lazım olacak...

burada bu kadar melek annesiyiz ve hep beraber duacınız..
 
hazannnn nasıl unuturun yaa böyle düşünme dün gecede yazdım...acın çok yeniii..ben ve dieer arkadaşlar yanındayız canım...burdayım...
 
benide alın aranıza kızlar benim acım daha taptaze 15 günü bugün nazlımın gidişinin sizin gibi bebek planlarım yok benim şimdilik zamana hemde baya bi zamana ihtiyacım var nazlım 28 haftalık gelişme geriliği ve suyunun azalması nedeniyle mecburen sezeryanla dünyaya geldi 715 gram doğdu 49 gün küvöz mücadelesinden sonra kucağımıza alamadan bırakıp gitti bizi 15 gündür yok diğer meleklerin yanınada eklermisiniz benim meleğimi

tamam canım ..ekliyorum hemen seni...gel her zaman gel buraya aynı acıları yaşadık hepimiz aynı sorular,, aynı keşkeler .....Birbirimze destek oldukça bu acıları hafifleteceğiz inş..Bizi ancak yine biz anlarız dışardan vah vah derler ama sadece dil söyler oysa ki burda ciğeri yanan aynı acıyı yaşayan anneler var ...
 
Şuan gene ağlama nöbetindeyim.Levent Yüksel'in Karağaç şarkısını dinliyorum ve gözyaşlarım sel oldu.
Yar gidiyormusun,
Gitme,içimde bir korku var
Biliyor musun,böyle başlar ayrılıklar
GEL BİRAZ KOKUNU BIRAK
BAHARIMI AL,SOĞUKTUR ORALAR
AĞLIYOR MUSUN AĞLAMA
AYRILAN UĞURLAR
gurbete giden dönermi dönmez mi belli değil bilirim
BEN BİR KARAAĞAÇ GÖLGESİ BULDUM CEBİMDE ÜMİTLERİM

Bebeğimi uzaklara gönderdim:a015: ve zamanı gelince yanına gideceğim.dilerim Allahım beni onunla cennette kavuşturur.kokusunu bile bilmiyorum bebeğimin dilerim onu cennette öpüp koklarım :çok üzgünüm:Allahım sabır ver bana ve tüm cennet kuşlarının annelerine
bende alamadım bebeğimin kokusunu süt kokan bebeklerin kokusuna hasret kaldım sadece ellerini ayaklarını sevmekle yetinebildim camların arkasından yavrumun işallah onlara kavuşacağımız zaman çabuk gelirde bu ızdırap ve çektiğimiz çileler biter
 
hazannnn nasıl unuturun yaa böyle düşünme dün gecede yazdım...acın çok yeniii..ben ve dieer arkadaşlar yanındayız canım...burdayım...

gün geçtikçe acım azalacağı yerde artıyo bi işe gireyim kafam dağılsın diye dün bi yere iş görüşmesine gittim beni hamile zannettiler daha doğum kilolarını veremedim doğal olarak karnımda şiş çok kötü oldum onlarada yaşadıklarımı anlatmak zorunda kaldım acımı yeniden yaşadım nasıl geçecek bu sen nasıl atlattın bu günleri
 
hazann cım şuan ne yazarsam yazayım teselli etmeyecektir bilirim ne yazıkkii...

benim hikayem 135 gün sürdü gün gün günlük olarak yazdım bilmem okudunmu ben tekrar sayfaları açıyıp okuyamıyorum çünkü çekilenler acıları başkası çekmiş gibi gelior beynim resetli gibi..

bana bi soru sormuştun nasıl geçirdin die...hiç kolay olmadı evimde perdeler açılmadı sokağa çıkmadım sadece yiyor ve nefes alıyordum hissim bile yoktu..sonra bi ışık doğdu yüreğime beynime...dedimki kendi kendime bak şerife tmm acın çok büyük çok şeyler gördün adice kahpece ama Allah sevdiği kuluyla uğraşır ve sende seçilmiş bi annesin yoksa Allah onu sapa sağlam yaşatır ve kucağına verirdi...

ve şehit annelerini düşündüm,trafik kazası geçirenleri...sabır sabır diyerek bu günlere geldim şuan tıkandım yazamıyorum...çok şeyler var yazacak aslına bakarsan...
 
tamam canım ..ekliyorum hemen seni...gel her zaman gel buraya aynı acıları yaşadık hepimiz aynı sorular,, aynı keşkeler .....Birbirimze destek oldukça bu acıları hafifleteceğiz inş..Bizi ancak yine biz anlarız dışardan vah vah derler ama sadece dil söyler oysa ki burda ciğeri yanan aynı acıyı yaşayan anneler var ...

başına gelmeyince bilemiyor insan benim 2 kaybım bu malesef bir daha yaşamam umarım kimse yaşamasın zor gerçekten zor herkes bebeğini kucaklayıp giderken sen eksik kalıyorsun herkes bir sürü soru soruyo sanki sen onlardan farklıymışsın gibi bakıyolar ama allah bizi imtihan ediyo onları değil evet ateş düştüğü yeri yakıyo hemde cayır cayır
 
hazann cım şuan ne yazarsam yazayım teselli etmeyecektir bilirim ne yazıkkii...

benim hikayem 135 gün sürdü gün gün günlük olarak yazdım bilmem okudunmu ben tekrar sayfaları açıyıp okuyamıyorum çünkü çekilenler acıları başkası çekmiş gibi gelior beynim resetli gibi..

bana bi soru sormuştun nasıl geçirdin die...hiç kolay olmadı evimde perdeler açılmadı sokağa çıkmadım sadece yiyor ve nefes alıyordum hissim bile yoktu..sonra bi ışık doğdu yüreğime beynime...dedimki kendi kendime bak şerife tmm acın çok büyük çok şeyler gördün adice kahpece ama Allah sevdiği kuluyla uğraşır ve sende seçilmiş bi annesin yoksa Allah onu sapa sağlam yaşatır ve kucağına verirdi...

ve şehit annelerini düşündüm,trafik kazası geçirenleri...sabır sabır diyerek bu günlere geldim şuan tıkandım yazamıyorum...çok şeyler var yazacak aslına bakarsan...

evet katılıyorum şerifeye ..beynin bir süre sonra alışıyor unutmuyorda ruh gibi oluyorsun ,,, sanki sen değilsin başkasını anlatır gibi anlatıyorsun bir süre sonra ama emin ol hiç aklından çıkmıyor her kare her saniye an ve an aklında kalıyor ama alışıyorsun o şekilde yaşamaya..


insanlar hamile zannederler ,, hamilemisin diye sorarlar,, artık dikişlerin iyileşmiştir artık yap bir tane daha derler derler derler ,,,,ağzı olan konuşur yanii ,,çoluğu çocuğu yok diye arkadan arkaya atar tutarlar ama yüzüne gelince gülerler,, tuhaf yani insanlar hayat herşey tuhaf gelir bir saaatten sonra.. bilmezler ki içinin nasıl yandığınıı,, sızladığınıı ,,,bizi ancak biz anlarız sadece biz,,,mafoldumben
 
hazannn senin içinde uygunsa biz messengerde neslihanla muhabbet ediyoruz hep istersen bizide ekle böylece daha rahat dertleşiriz ne dersin.
 
hazann cım şuan ne yazarsam yazayım teselli etmeyecektir bilirim ne yazıkkii...

benim hikayem 135 gün sürdü gün gün günlük olarak yazdım bilmem okudunmu ben tekrar sayfaları açıyıp okuyamıyorum çünkü çekilenler acıları başkası çekmiş gibi gelior beynim resetli gibi..

bana bi soru sormuştun nasıl geçirdin die...hiç kolay olmadı evimde perdeler açılmadı sokağa çıkmadım sadece yiyor ve nefes alıyordum hissim bile yoktu..sonra bi ışık doğdu yüreğime beynime...dedimki kendi kendime bak şerife tmm acın çok büyük çok şeyler gördün adice kahpece ama Allah sevdiği kuluyla uğraşır ve sende seçilmiş bi annesin yoksa Allah onu sapa sağlam yaşatır ve kucağına verirdi...

ve şehit annelerini düşündüm,trafik kazası geçirenleri...sabır sabır diyerek bu günlere geldim şuan tıkandım yazamıyorum...çok şeyler var yazacak aslına bakarsan...

kolay olmayacak bende farkındayım ama kendimi çok güçsüz çaresiz hissediyorum anlıyosun beni değilmi sanki ruh gibiyim bedenim burda ama ruhum çok uzaklarda arasıra ürperiyorum yaşadıklarım rüya gibi geliyo hesap ediyorum 60 gün içinde dünyam nasıl değişti biliyorum saniyeler içinde bile değişebiliyo insanların hayatları ama neden ben sorusunuda devamlı düşünüyorum bendemi sorun var diye düşünüyorum devamlı ben babamı 7 yaşında bir trafik kazasında kaybettim ailecek geçirdiğimiz bir kaza annemin ayağına babamın ölümüne benim ve kardeşiminde kırık ve yaralarla atlattığı bir kaza 20 sene geçti üzerinden ama sınavlarım hiç bitmedi benim çocukluğum zor geçti eşimle tanıştım evlenmeye karar verdik eşimin babası adam gibi adamdı bana baba sevgisini veren bir adamdı oda düğünümüze 15 gün kala bizi bırakıp gitti sınavlar bitmiyo hele benim sınavım hiç bitmiyo buda beni çok üzüyo
 
hazancımaçtığın sayfada yazmıştım tekrar başın sağolsun...
acılar dinmiyor ama acıyla yaşamaya alışıyor insan...sen hep yavrunu yanında hisset bazen gözlerini kapa konuş onunla inana insan rahatlıyor...ben bu evrede hep insanın kendine eziyeti günahtır..günaha girmeki cennette meleğine kavuşman kolay olsun dedim kendime...ben ağlayıp sızlarsam meleğim annemi üzdüm diye huzursuz olur diye kendimi frenledim...
örgü falan değil en iyisi kitap okumak terapide dr bana elif şafak -aşk kitabını verdi çok iyi geldi tavsiye ederim..
 
bende bir anımı paylaşmak istiyorum öncelikle başınız sağolsun bende kızımı kaybettim 5 aylık erken doğum oldu ama neyseki 2oğlum oldu allah sanada tattırsın bu duyguyu tekrar anne olman dileğiyle allahım bu duyguyu tekrar yaşatsın sağlıklı bi şekilde
 
ne mutlu kızının acısını azaltacak 2 oğluşunu vermiş allah... darısı başımıza
 
benide alın aranıza kızlar benim acım daha taptaze 15 günü bugün nazlımın gidişinin sizin gibi bebek planlarım yok benim şimdilik zamana hemde baya bi zamana ihtiyacım var nazlım 28 haftalık gelişme geriliği ve suyunun azalması nedeniyle mecburen sezeryanla dünyaya geldi 715 gram doğdu 49 gün küvöz mücadelesinden sonra kucağımıza alamadan bırakıp gitti bizi 15 gündür yok diğer meleklerin yanınada eklermisiniz benim meleğimi

hoşgeldin canım geçmiş olsun başın sagolsun gerçekten kolay degil ama elimizden geln bir şeyde yok sabır edip hayata sevdiklerimiz için dört elle sarılmak zorundayız ...

tamam canım ..ekliyorum hemen seni...gel her zaman gel buraya aynı acıları yaşadık hepimiz aynı sorular,, aynı keşkeler .....Birbirimze destek oldukça bu acıları hafifleteceğiz inş..Bizi ancak yine biz anlarız dışardan vah vah derler ama sadece dil söyler oysa ki burda ciğeri yanan aynı acıyı yaşayan anneler var ...

evet katılıyorum şerifeye ..beynin bir süre sonra alışıyor unutmuyorda ruh gibi oluyorsun ,,, sanki sen değilsin başkasını anlatır gibi anlatıyorsun bir süre sonra ama emin ol hiç aklından çıkmıyor her kare her saniye an ve an aklında kalıyor ama alışıyorsun o şekilde yaşamaya..


insanlar hamile zannederler ,, hamilemisin diye sorarlar,, artık dikişlerin iyileşmiştir artık yap bir tane daha derler derler derler ,,,,ağzı olan konuşur yanii ,,çoluğu çocuğu yok diye arkadan arkaya atar tutarlar ama yüzüne gelince gülerler,, tuhaf yani insanlar hayat herşey tuhaf gelir bir saaatten sonra.. bilmezler ki içinin nasıl yandığınıı,, sızladığınıı ,,,bizi ancak biz anlarız sadece biz,,,mafoldumben

neslihancım ne güzel yazmışsın gerçekten senağlamasenağlama inanki şuan çok kötüyüm biz apartmanda 4 kişi arka arkaya hamile kalmıştık en son ben dogum yapacaktım ilk önce ben yaptım ve bugun hepimiz bir toplandık ama benim içim okadar burulduki anlatamam bogazım dügümlendi mafoldumbenonlar için bir şey yok benim kadar üzüldüler ama unuttular gitti dedigin gibi yaşayan bilir anlar biz birbirimizi en iyi anlayan destek veren melek anneleriz :1hug:a.s.hepinize teşekkürler iyiki varsınız..
 
beyazmelek benimde çevremhamileyle doluydu...
düşük yaptıpımda komşum ve çok sevdiğim arkadımla aynı hamilekaldık..onların bebekleri kucaklarında şimdi..sonra hamile kaldım okulda ve çevremde yaklaşık 7-8 hamile benle aynı..şimdi doğumları yaklaşıyor...
en acısı eltim düşük yaptığımdan 1 ay sonra hamile kaldı kızımla da 2 ay var arasında..onun kızı şu an kucağında....bebeğini her gördüğümde aklıma ondan 1 ay büyük ve 2 ay küçük yavrum vardı ama kucağıma hiç alamadım....hep karşımda olacak...
ve benim bebeğim olmayacağını onun ilk torunu verdiğini söleyip duruyolar..hatta kaynanam senin çocuğun olmayacak yaşınız da geçiyo zaten boş kaldınız ddedi...
 
hadi ya nasıl bir insan bu ya ne biçim bir kelime
benimkide ben acımı yaşayacak zamanda acımı yaşatmıyordu aglama ne aglıyorsun allah aldı falan falan ..
 
Back
X