Tatlım sen gene iyi, ben 17 yaşımda attım imzayı

Tamamen kendi rızam ile.. Çok seviyordum eşimi.. Askerden sonraya bekleyecektik ama ben.beklememek için aileme karşı gelmiştim. 18'imde kızım doğdu evet haklısın daha çocuktum neredeyse ve kızımı deneye yanıla kendi çabamla büyüttüm.. Tabii onunla birlikte kendimi de.. Çok zordu.. Fazlasıyla.. Ama inanıyorum ki iyi bir anne oldum. Hala öyleyim. Cünkü benim yaşımdakiler daha ana-baba kuzusuyken ben anne olmuştum. Beni olgunluğa iten de buydu ve hiçbir zaman şikayet etmedim bu durumdan. İçime ukde kalan hiçbirşey yok yani. Açıkçası şu kanaatteyim: her anına şükredeceksin. Geçmişe takılmak geleceğimizi karartmamıza sebep olur. Hayat yeni umutlarla dolu. Kızımdan sonra 'bir daha asla' diyordum ama 23'ümde gene anne oldum :) ve inan 18'ime oranla bin kat daha olgun fikirlerim ve de daha deneyimliyim. Erken oldu, cahilliğime geldi belki ama iyi ki oldu canım kızım.. Bak daha 24 yaşımda ilkokula başlayacak güzeller güzeli bir kızım ve de 6 aylık aslan parçası bir oğlum var :) herkes de özeniyor. Eminim senin de evlatların birer altın parçasıdır.. Bence yaptığın hiçbirşeyden ufacık da olsa pişman olma.. Erken sorumluluk sahibi olmak da iyi birşey..Hem.. İnsan kaç yaşına gelirse gelsin, içindeki çocuk ölmezmiş :) ben hala salıncağa biniyorum mesela :) kendini "ben artık ev kadınıyım, anneyim olgun olmam gerek" diye şartlama. Gönlünce yaşa.