Canım sen bir terapi alsan. Bu durum sizi çok fazla kötü etkiliyor. Ben de geriliyorum kayınailem geleceği zaman çünkü bizde geldiklerinde ne zaman gidecekleri belli olmuyor. 2 haftalığına geliğp 5 hafta kalabiliyorlar. Sizde en azından ne zaman gidecekleri belli. Sizde travma yaratacak zor bir şey yaşamışsınız dolayısıyla böyle bir sınır koymuşsunuz ama aslında sınırlarınızı koruyamamaktan korkuyorsunuz. Bir daha gelmeye kalktıklarında istemediğinizde müsait değiliz diyememekten korkuyorsunuz. Ama gördüğünüz gibi aslında siz davet etmedikçe gelmiyorlar 10 sene gelmemişler. Yine de ölsem falan diyecek kadar 3 ay uykularınız kaçacak kadar strese giriyorsunuz. Bu sınırlarınızı koruyamama korkusu sizde neden bu kadar travmatik şekilde tetikleniyor? Bence bir terapi alsanız size iyi gelir diye düşünüyorum.
Saçından sürükleyen yoksa evet isteyerek gidiyordur. Orda da muhtemelen sürat aşıp yemeklerden yiyip çocuk varsa çocuklarına baktirip donuyordur. Neye gidiyor istemiyorsa. Kocası içinde er eve de cagirsin kocası için madem. Hiç sevmiyorum böyle ikiyüzlü insanları.
Tepkiyi görüp mesafeyi yiyince geri basmışlar sadece. Güçleri yetse devam edeceklerdi muhtemelen.
Madem kabul ettin. O zaman onlar gelene kadar bi süre daha destek alsan. Kendine eziyet bu şekilde yaşamak. Yine canını sıkarlarsa bi 10 yıl daha adım atamazlar evine.
Ben de 7 senedir kayınpederimle küsüm. Benim evime giremez ama ben mecbur gidiyorum. Çünkü çocuğum ufak, tek babasıyla göndereceğim yaşta değil. Ama babaannesiyle görüşmesini engellemek de vicdanıma ters.
Bu mantıkla bakınca kapıyı da kilitlemedim onlar da gelebilirdi. Eşiniz bebeği görmelerini isteyince siz de küçücük çocuğu yalnız gonderemeyeceginize göre mecburen gidiyorsunuz. İstek ve mecburiyetler bazen çakişabiliyor.Mesela şimdide eşim saçımdan sürüklemedi ama gelmeleri gerektiğini düşündüğüm için mecbur davet ettim.Cocugumu 1 saniye bile yalnız bırakmadım onlarla merak etmeyim. Yemek konusunda da ne yapsaydım aç mı kalsaydım
Mahkumlarda hapishanede yemek yiyor sonucta
