amin canım.hamd ona şükür ona.ben çok kötüyüm aslında.hayatta hiç amacım yokmuş gibi geliyor.
istesemde tekrar tüpbebek yaptıramıyorum.düşün stresli olan tüpbebeği bile çok istiyorum ama o bile nasip değil bana.
ben aslında
tüp bebek yapan sperm ve yumurtası olanları bile şanslı görüyorum.bizde malesef bu durum bile yok.
bu sancılı ve zor olan bu süreçi bile çok arzuluyorum.ne kadar çırpınsam o kadar diplerdeyim.o kadar umutsuzum.
ne odaklanacak bir tedavimiz nede tedavilerden sonuç aldığımız spermlerimiz var.ve bu durum ne kadar böyle sürer allah bilir.zaten tedavi olmayı artık kesinlikle kabul etmiyoruz eşimle.bizde tedavi işe yaramadı.etrafımda arkadaşlara bakıyorum evladları için amaçları var hayalleri var.benim içimden dua etmek bile gelmiyor.uzun süredir dua etmiyorum.ne kadar acı değilmi.allahım hayrılı evlad ver diyemiyorum.bu beni daha çok kahrediyor.dünyaya geliş amacı kulluk olan bizlerin bu görevi yerine getiremediğim için yüküm dahada artıyor.sanki omuzlarımdaki yük artık bana çok geliyor.taşıyamıyorum allahım diyorum.sonrada isyanmı ediyorum diye düşününce daha çok yüreğüm acıyor.bir yumru boğazımda oturmuş.
geçmişten bugünüme bakıyorum nerden nereye gelmişim.hayat dolu olan ben,yürürken yürüme değilde tek ayak üzerinde seken ben,hayattan çok ama çok umutlu olan ben şimdi kockoca sıfırlardayım.ne giyindiğimden nede gezdiğimden hiçbirşeyden lezzet almıyorum.rabbimden bize merhamet etmesini istiyorum.bazen düşünüyorum sanki hamile kalsam bile artık mutlu olmayacakmış gibi hissediyorum.ben artık mutlu olamayacağımı hissediyorum.sancılı acılı yüreği parça parça olmuş gibiyim.