merhaba bilenler bilir daha önce yazmıştım buraya. Eşim azospermi sorunu inmemiş testis ameliyatının çocukken yapılmış olması. İğne ilaç kullanmadan ilk yapılan mikrotese de hücre bulundu bir heves tup bebeğe başladık.O kadar heyecanlı ve hevesliydikki. Genel de olumsuz düşünmeye meyilli bir insanımdır ama buna okadar inanmıştım ki.Hep hayaller kurduk, eşim eve gelince sürekli bi beni bi bebişim diye karnımı operdi ben baba olacam derdi. Kendimizi bukadar hazırlamayalım diyordum ama insan kapılıyor işte. Testi dün yaptırdık olmadı maalesef. İnançlı insanlarız yaşayanlara hep üzülme bir daha denersin diyordum ama başa gelince zormuş. Şuan ne dondurulmuş spermimiz ne de embriyomuz var. Tekrar başa sardı herşey. O kadar tuhaf hissediyorum ki kendimi sadece istemsiz akan gözyaşarım var elimde. Sonuca bile uzun süre inanamadım oysa ben elimi karnıma koyup hergün konuşuyordum onunla felak nas okuyordum üzerine. Gücü ne kadar yetti meleğimin ne zaman beni bırakıp gitti bilmiyorum. Garip ama insan henüz organizma aşamasındaki bir oluşuma öylesine bağlanıyor ki.Zor bi imtihan Rabbim yar ve yardımcımız olsun hepimizin, kimseye kaldıramayacağı yük yüklemesin. Buarada bu mesajımı okuyup üzdüklerimden özür dilerim, hakkınızı helal edin.