Eşim 10 gündür benimle konuşmuyor

merhaba,
biz 8 yıllık evliyiz ve evlendiğimiz günden beri hep sıkıntılar yaşıyoruz. 7 yaşında bir oğlum var mutlu bir çocuk, öyle olması için ikimizde elimizden geleni yaptık yapıyoruz. ama sorun şu;
biz başka insanlarız ben mantıksal o duygusal, mutsuzuz çünkü ikimizi mutlu eden şeyler birbirinden çok uzak, onun için 3 kişilik ailemiz yeterli başka insanlara gerek yok benim için kalabalık bir yaşam mutluluk veriyor...

herşeyi bu kadar farklı iki insan evliliği paylaşmıyor sadece katlanıyor. oğlumuz için katlanıyoruz ama bu beni bunalıma sokuyor.. ayrılmaya cesaretim yok ama mutsuzluktan öleceğim, kocam travmatik bir kişilik çocukluk travmaları var ama bir türlü doktora gitme konusunda ikna edemedim. ona göre herşeyin en iyisini o biliyor benim düşüncelerim hep yanlış.
annem babam vefat etti bir ablam var ve onunla da görüşmeme kendince nedenler uydurarak engel oluyor daha doğrusu hiç gitmesem görüşmesem çok iyiyiz. gideceğim dediğimde tersi dönüyor gidebilirmişim ama oğlumu götüremezmişim. bütün arkadaşlarımla uzaklaşmama neden oldu. geçen yıl beni sanal olarak aldattığını öğrendim ona göre bu aldatma değil fiziksel bir aldatma yok diye ancak benim ona hiç güvenim kalmadı. hep suçlu beni yapıyor. olanları kabul ediyor ama sorumlu beni tutuyor ona arkamı dönünce ne yapacağını şaşırıyormuş. vs vs...
boşanmak istiyorum ama merhametim bana engel oluyor, ev arkadaşı olmak mı doğru seçenek oğlum için bilemiyorum. sizce ne olur en düzgünü??

nnssbbrr .!.:

merhaba,
biz 8 yıllık evliyiz ve evlendiğimiz günden beri hep sıkıntılar yaşıyoruz. 7 yaşında bir oğlum var mutlu bir çocuk, öyle olması için ikimizde elimizden geleni yaptık yapıyoruz. ama sorun şu;
biz başka insanlarız ben mantıksal o duygusal, mutsuzuz çünkü ikimizi mutlu eden şeyler birbirinden çok uzak, onun için 3 kişilik ailemiz yeterli başka insanlara gerek yok benim için kalabalık bir yaşam mutluluk veriyor...

herşeyi bu kadar farklı iki insan evliliği paylaşmıyor sadece katlanıyor. oğlumuz için katlanıyoruz ama bu beni bunalıma sokuyor.. ayrılmaya cesaretim yok ama mutsuzluktan öleceğim, kocam travmatik bir kişilik çocukluk travmaları var ama bir türlü doktora gitme konusunda ikna edemedim. ona göre herşeyin en iyisini o biliyor benim düşüncelerim hep yanlış.
annem babam vefat etti bir ablam var ve onunla da görüşmeme kendince nedenler uydurarak engel oluyor daha doğrusu hiç gitmesem görüşmesem çok iyiyiz. gideceğim dediğimde tersi dönüyor gidebilirmişim ama oğlumu götüremezmişim. bütün arkadaşlarımla uzaklaşmama neden oldu. geçen yıl beni sanal olarak aldattığını öğrendim ona göre bu aldatma değil fiziksel bir aldatma yok diye ancak benim ona hiç güvenim kalmadı. hep suçlu beni yapıyor. olanları kabul ediyor ama sorumlu beni tutuyor ona arkamı dönünce ne yapacağını şaşırıyormuş. vs vs...
boşanmak istiyorum ama merhametim bana engel oluyor, ev arkadaşı olmak mı doğru seçenek oğlum için bilemiyorum. sizce ne olur en düzgünü??

Genişletmek için tıkla...

evliliginizde huzurunuz yoksa gerçekten ona artık bir eş gözüyle bakamıyorsanız ve tedaviyi reddediyorsa düzelmesi için bir çaba sarfetmeyip sizi kısıtlıyorsa devam ettirmenin bir mantıgı yok düşüncesindeyim..

Bir evlilik huzurluk içerisinde devam ettiginde sizden de götürür hanımefendi ve dogal olarak bir birey yetiştiriyorsunuz ona gelecek vaad edebilmeniz için saglıklı düşünebilmeniz şart insan bu kadar mutsuz oldugu bir ortamda ne derece evladına faydalı olabilir ?

Keşke annemin boşanabilme imkanı olsaydı ayaklarının üzerinde durabilen güçlü kadın olsaydı ve boşansaydı bu kadarını diyebiliyorum size

bazı özellikleri benim eşime benziyor. ben de ikna edemedim terapiye. keşke bir yolu olsaydı..

Bana bile boşan diyorlar size hayli hayli derler hazırlıklı olun .
ki bencede kendi mutluluğunuz için nerde mutlu olcaksanız orda olun
mutlu olmayan ebeveynler mutlu çocuk nasıl yetiştirir bilemiyorum

Biz de eşimle çok farklıyız ama mutluyuz. Merhametle evlilik yürür mü? Aşkınız da bitmiş ev arkadaşı olmuşsunuz. Sanal aldatma da var. Yani aslında yapılacak şey belli ama siz karar vereceksiniz. Kurtarılacak ufacık umut bile kalmamış sanki.

*** Detayı şimdi fakettim, başlığınız çok manidar. Belki de minicik umut vardır.Üzülüyor musunuz 10 gündür sizinle konuşmamasına?

pitipiti_ .!.:

Bana bile boşan diyorlar size hayli hayli derler hazırlıklı olun .
ki bencede kendi mutluluğunuz için nerde mutlu olcaksanız orda olun
mutlu olmayan ebeveynler mutlu çocuk nasıl yetiştirir bilemiyorum

Genişletmek için tıkla...

piti piti her konuya lütfen kendi konularını sokma be güzel kardeşim sizin konunuz farklı bu farklı elbette dogrusu neyse onu diyecekler

sen de eşinle anlaşamıyorsun ve didişiyorsun e insanlar konu açtıgında sen habire ve bir türlü çözüme kavuşmadıgını görünce dogal olarak Boşan kurtul diyorlar buraya konu açıp kinlenme kimseye karşı

merhametle nereye kadar giderki? nereye kadar sabredersiniz? sabrınızın tükendiği gün geç olmasın?

PrezentabLkonteS .!.:

piti piti her konuya lütfen kendi konularını sokma be güzel kardeşim sizin konunuz farklı bu farklı elbette dogrusu neyse onu diyecekler

sen de eşinle anlaşamıyorsun ve didişiyorsun e insanlar konu açtıgında sen habire ve bir türlü çözüme kavuşmadıgını görünce dogal olarak Boşan kurtul diyorlar buraya konu açıp kinlenme kimseye karşı

Genişletmek için tıkla...

kendi konularımı nereye sokuyormuşum ki ben ?
bana bile sırf sıkıldıkları için aman boşan diyenler var okumasınlar bi zahmet gözardı etsinler ozaman .
ben bu yüzden kimseye boşan demezdim burda çok istisnadır boşan dediğim ama burda elinde sigara içen ifade ile boşan ya diyenler dolu .
polemik yapmak istemiyorum .

onun istediği gibi biri olunca herşey çok güzel hep istediği gibi kitaplardaki gibi.. ama zamanla ben boğuluyorum bir patlama oluyor ağlama krizleri konuşmalar vs sonra yine aynı çark sürüyor.
dışarıdan baktığınızda çok pamuk bir adam bana yardımcı olur çocuğun bakımında etkilidir. çevremdeki herkes seviyor onu ama yüzü bana dönünce içindeki kötü ortaya çıkıyor. eziyeti hep bana.
işin en kötüsü de şu benim konumum ve gelirim ona göre daha yüksek bunun sancılarını da yaşıyoruz sanırım.
ben herşeyi bir yana bırakıp ev hanımı olsam onun himayesine girsem o mutlu ben boğulan olacağım. sanırım olmayacak böyle

umutluyumumutlu .!.:

bazı özellikleri benim eşime benziyor. ben de ikna edemedim terapiye. keşke bir yolu olsaydı..

Genişletmek için tıkla...

terapiye ikna olmayan taraf bence sorunlu taraftır zaten . kabullenmiyorlar sorunlarını .

nnssbbrr .!.:

merhaba,
biz 8 yıllık evliyiz ve evlendiğimiz günden beri hep sıkıntılar yaşıyoruz. 7 yaşında bir oğlum var mutlu bir çocuk, öyle olması için ikimizde elimizden geleni yaptık yapıyoruz. ama sorun şu;
biz başka insanlarız ben mantıksal o duygusal, mutsuzuz çünkü ikimizi mutlu eden şeyler birbirinden çok uzak, onun için 3 kişilik ailemiz yeterli başka insanlara gerek yok benim için kalabalık bir yaşam mutluluk veriyor...

herşeyi bu kadar farklı iki insan evliliği paylaşmıyor sadece katlanıyor. oğlumuz için katlanıyoruz ama bu beni bunalıma sokuyor.. ayrılmaya cesaretim yok ama mutsuzluktan öleceğim, kocam travmatik bir kişilik çocukluk travmaları var ama bir türlü doktora gitme konusunda ikna edemedim. ona göre herşeyin en iyisini o biliyor benim düşüncelerim hep yanlış.
annem babam vefat etti bir ablam var ve onunla da görüşmeme kendince nedenler uydurarak engel oluyor daha doğrusu hiç gitmesem görüşmesem çok iyiyiz. gideceğim dediğimde tersi dönüyor gidebilirmişim ama oğlumu götüremezmişim. bütün arkadaşlarımla uzaklaşmama neden oldu. geçen yıl beni sanal olarak aldattığını öğrendim ona göre bu aldatma değil fiziksel bir aldatma yok diye ancak benim ona hiç güvenim kalmadı. hep suçlu beni yapıyor. olanları kabul ediyor ama sorumlu beni tutuyor ona arkamı dönünce ne yapacağını şaşırıyormuş. vs vs...
boşanmak istiyorum ama merhametim bana engel oluyor, ev arkadaşı olmak mı doğru seçenek oğlum için bilemiyorum. sizce ne olur en düzgünü??

Genişletmek için tıkla...

Konunuz birbirinden farklı iki insanın evliliği olarak başladı, ki zıtlar birbirini çeker derler yani iki taraf da anlayış gösterirse neden olmasın.

Ama kocanızın tek sorunu sizden farklı olması değil. Travmalarını tedavi ettirmeye yanaşmaması, hep sizi suçlaması, ailenizden ve çevrenizden soyutlaması, sanal da olsa aldatması ciddi sorunlar. Siz ev arkadaşı olma evresini çoktan aşmış, psikolojik eziyet evresine girmişsiniz. Merhametiniz çektiklerinizi azaltmaz, size daha fazla çekmeniz için bahane olur sadece. Size eziyet eden bir insana neden merhamet etme gereğini duyarsınız, o ayrı.

Oğlunuz bu durumda hala mutluysa (ki bundan şüpheliyim) ya etrafına dikkat etmeyen bir çocuk, ya da siz çektiklerinizi saklamayı çok iyi beceriyorsunuz. Hep böyle devam edebileceğinizi sanmıyorum. Kocanızı tek başına veya sizinle birlikte terapiye ikna etmeniz lazım. Ama hep başkalarını suçlayan erkekler için hatalarını kabul etmek çok zordur. Oğlunuz için en iyisi sizin artık eziyet çekmemenizdir. Bunu nasıl sağlayacağınız size kalmış.

CeYz .!.:

Biz de eşimle çok farklıyız ama mutluyuz. Merhametle evlilik yürür mü? Aşkınız da bitmiş ev arkadaşı olmuşsunuz. Sanal aldatma da var. Yani aslında yapılacak şey belli ama siz karar vereceksiniz. Kurtarılacak ufacık umut bile kalmamış sanki.

*** Detayı şimdi fakettim, başlığınız çok manidar. Belki de minicik umut vardır.Üzülüyor musunuz 10 gündür sizinle konuşmamasına?

Genişletmek için tıkla...

üzülmemek elde değil biz severek evlendik çok sıkıntılardan geçtik. tam herşeyi yoluna koyacağımız zaman çok basit problemlerim üstesinden gelemiyoruz.. tahammüllerimiz kalmadı, geçmişi kafamdan atamıyorum

siz mutsuz olduğunuz sürece hiçbirşey iyi olmayacak bunu bilin size biraz cesaret lazım ben de varım diyin sesinizi duysun bi siz mutlu olun ki çocuğunuz da mutlu bi birey olsun

nnssbbrr .!.:

merhaba,
biz 8 yıllık evliyiz ve evlendiğimiz günden beri hep sıkıntılar yaşıyoruz. 7 yaşında bir oğlum var mutlu bir çocuk, öyle olması için ikimizde elimizden geleni yaptık yapıyoruz. ama sorun şu;
biz başka insanlarız ben mantıksal o duygusal, mutsuzuz çünkü ikimizi mutlu eden şeyler birbirinden çok uzak, onun için 3 kişilik ailemiz yeterli başka insanlara gerek yok benim için kalabalık bir yaşam mutluluk veriyor...

herşeyi bu kadar farklı iki insan evliliği paylaşmıyor sadece katlanıyor. oğlumuz için katlanıyoruz ama bu beni bunalıma sokuyor.. ayrılmaya cesaretim yok ama mutsuzluktan öleceğim, kocam travmatik bir kişilik çocukluk travmaları var ama bir türlü doktora gitme konusunda ikna edemedim. ona göre herşeyin en iyisini o biliyor benim düşüncelerim hep yanlış.
annem babam vefat etti bir ablam var ve onunla da görüşmeme kendince nedenler uydurarak engel oluyor daha doğrusu hiç gitmesem görüşmesem çok iyiyiz. gideceğim dediğimde tersi dönüyor gidebilirmişim ama oğlumu götüremezmişim. bütün arkadaşlarımla uzaklaşmama neden oldu. geçen yıl beni sanal olarak aldattığını öğrendim ona göre bu aldatma değil fiziksel bir aldatma yok diye ancak benim ona hiç güvenim kalmadı. hep suçlu beni yapıyor. olanları kabul ediyor ama sorumlu beni tutuyor ona arkamı dönünce ne yapacağını şaşırıyormuş. vs vs...
boşanmak istiyorum ama merhametim bana engel oluyor, ev arkadaşı olmak mı doğru seçenek oğlum için bilemiyorum. sizce ne olur en düzgünü??

Genişletmek için tıkla...

nasıl bir merhamet bu size hayatınızı geri verebilecek boyutta bir merhamet mi..çocuk bahanesinden sonra merhametim engel oluyor sözünü ilk defa duyuyorum..ben mutsuzsam bir daha gelmeyeceğim bu dünyada ne işim var..

Time Traveler .!.:

Konunuz birbirinden farklı iki insanın evliliği olarak başladı, ki zıtlar birbirini çeker derler yani iki taraf da anlayış gösterirse neden olmasın.

Ama kocanızın tek sorunu sizden farklı olması değil. Travmalarını tedavi ettirmeye yanaşmaması, hep sizi suçlaması, ailenizden ve çevrenizden soyutlaması, sanal da olsa aldatması ciddi sorunlar. Siz ev arkadaşı olma evresini çoktan aşmış, psikolojik eziyet evresine girmişsiniz. Merhametiniz çektiklerinizi azaltmaz, size daha fazla çekmeniz için bahane olur sadece. Size eziyet eden bir insana neden merhamet etme gereğini duyarsınız, o ayrı.

Oğlunuz bu durumda hala mutluysa (ki bundan şüpheliyim) ya etrafına dikkat etmeyen bir çocuk, ya da siz çektiklerinizi saklamayı çok iyi beceriyorsunuz. Hep böyle devam edebileceğinizi sanmıyorum. Kocanızı tek başına veya sizinle birlikte terapiye ikna etmeniz lazım. Ama hep başkalarını suçlayan erkekler için hatalarını kabul etmek çok zordur. Oğlunuz için en iyisi sizin artık eziyet çekmemenizdir. Bunu nasıl sağlayacağınız size kalmış.

Genişletmek için tıkla...

oğlum mutlu çünkü birtek onun üzerinde aynı fikirde olabiliyoruz. evde hiç tartışma bağrışma olmuyor çocuğun yanında ikimizde rollerimizi iyi oynuyoruz. aramızdaki kavga sadece psikolojik savaş.

nnssbbrr .!.:

üzülmemek elde değil biz severek evlendik çok sıkıntılardan geçtik. tam herşeyi yoluna koyacağımız zaman çok basit problemlerim üstesinden gelemiyoruz.. tahammüllerimiz kalmadı, geçmişi kafamdan atamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Yani ilk mesajınızda farklı düşünüyordum; ev arkadaşlığından,merhametten bahsettiğiniz için.Ama bu mesajınızdan sonra hala sevdiğinizi düşünüyorum. Bence ikiniz de değişmelisiniz o sizi kısıtlamayacak,siz de ona daha duygusal davranacaksınız. Bizde mesela tam tersi,eşim toplum insanı bazen ayak uyduramıyorum,ben de duygusalım daha bireyselciyim. Sizin sıkıntılar farklılığınızdan mı kaynaklanıyor,aşkınız mı bitti önce onu netleştirin.Geçmişi kafamdan atamıyorum derken aldatma mevzusuysa ona bir lafım yok,ben de aklımdan atamazdım sanırım

merhametten kastım şu; kocamın anne babası 2 yaşındayken boşanmışlar, 10 yaşında da babası ölmüş, eşimi ortaokul çağına kadar annenesi bakmış annesi çalışıyormuş ayrıca alkolik bir kadın. anlayacağınız problemli aile hayatı olmayan bir ailede büyümüş. ben onun için bilmediği aile yaşantısıydım bu durumu çok sevdi çok sarıldı bize. ama o kadar ki benim onun dışında bir hayatım olmasını kabullenemedi. bende hep acıdım ona sonuçta özü iyi ama psikolojisi travmatik dedim merhamet ettim.

geçen yıl boşanmak istedim aldatma olayından sonra. terapi almaya karar verdik hatta gittik 3-4 seans ama sonra bir şekilde gitmemeye başladık çünkü başta işe yaradığını düşündük ama yaramamıştı. eşim kendini değil rolündeki kişiyi anlatıyordu o odada. zaten o 3-4 seansa da beni geri kazanmak için kabul ettiğini düşünüyorum.
ben daha önce psikoloğa gittim uzun terapiler yaptık ama sonuç yine aynıydı artık senin gelmene gerek yok kocanı getir dedi. bunu eşim ters karşılamadı ama hiç gitmedi de bu onun yöntemi. sorunlardan kaçma yöntemi

pitipiti_ .!.:

Bana bile boşan diyorlar size hayli hayli derler hazırlıklı olun .
ki bencede kendi mutluluğunuz için nerde mutlu olcaksanız orda olun
mutlu olmayan ebeveynler mutlu çocuk nasıl yetiştirir bilemiyorum

Genişletmek için tıkla...

sen boşanmamalısın kesinlikle gül gibi çocuk sadece eğitilecek karısı tarafından oda zamanla olacak o sabırda sende yok.herkez çok mutlumu sanıyorsun herkesin eşinin kusurları var.eşinede sorsan bıktım yaa annemle ağız tadıyla konuşamıyorum ensemde bitiyor diyordur.