- Konu Sahibi anatolia35
-
- #1
Kayınvalideniz suçlu ama eşiniz daha da suçlu. Herşey ortadayken size böyle davranmamalı. Davranıyorsa da karşılığını almalı.
Sizin ailenizle eşiniz niye görüşmüyor anlayamadım.
Siz de tavrınızı koyun o halde.
Aynen eşiniz gibi davranın.
Ya da süre isteyip ailenizin yanına gidin.
Bunu şimdi yapmazsanız sonra hiç yapamazsınız
ALLAHIM nişanlıyım ve böyle konuları okuyunca korkuyorum..bizdede şuan herşey çok güzel ya evlenince işler değişirse diye kendi derdime düştüm yazını okuyunca allah yardımcın olsun bence hemen pes etme ama çocukta dikkatli ol hemen çocuk yapma ilk zamanlar alışma süreciymiş hep 1 sene tartışma olurmuş ama süre zarfında bence kaynana oyna altta kalma..benim başıma gelse yapabiirmiyim bilmiyorum ama sanırım yapamam çok safım ..allah yardımcımız olsun..
klasik erkek..
evlendikten sonra hepsi aynı olur bunların zaten...
aynılarını yaşadım ama naapim kadın olarak yuvamı ayakta tutmak için elimden geleni yaptım..
aslında keşke yapmasaydım çok yıprandım..
düzeleceğine inanmıyorsan eşinin..
başka çözümler üret..
Karsiligini aliyor zaten simdi, cünkü aynen kendisi gibi davraniyorum. Ne annesiyle ne babasiyla ne de kiz kardesiyle konusuyorum. Korkum, eger yaptigi yanlisi anlamak yerine daha da devam ettirirse. Cok iyi niyetliyim malesef, hersey güzel olcak iyi olcak düzelcek diye hayaller kuruyorum, ama esimin annesi herseyi tatliya baglamak yerine "kendi kurdugun hayallere inanma" diyo acik acik. Ailemin yanina gidemem, cünkü üniversitede okuyoruz ikimizde, ailelerden uzakta, ve okula ara vermem imkansiz. Esim ailemle görüsmüyor, cünkü her yaptiklarini sacma buluyor. Isin asli, biz kültür görmüs aileyiz, yurt disinda yasasak bile geleneklerimizi adetlerimizi unutmadik, inancimizi unutmadik. Annem hem pedagog hemde ebe hemsire, babam mühendis, yani okumus görmüs insanlar ve allaha bin sükürler olsun ikisinin de akli basi yerinde. Onun ailesi direk köyden geliyo, kesinlikle kücümsemiyorum cünkü babalarimiz ayni köylü, ve neyin dogru neyin yanlis oldugunu bilseler bile bilmemezlikten geliyolar, islerine göre. Kayinvalidemin babasi bile beni arayip, "o kadini takma kafana, biz bile gidip görmüyoruz artik" dedi, ama esimin gözlerini boyamis, ve malesef kendisi göremiyor.
Esim bana sevgisinin azaldigini söyledi, annesiyle konusmaya baslamazsam da, daha da azalicagini söyledi. Bu kadar cocuk olamaz bir adam, ona yanlislarini nasil göstercem bilmiyorum artik. Annesinin bana yapmadigi kalmadi, ama ben esimi sevdigim icin alttan aldim hep ve duymamazliktan geldim, cahilligine verdim.
Ne yapicam bilmiyorum artik. Dün piskolog yardimi almak icin basvurdum, cünkü icimde huzur olmak yerine sürekli korku var..
Ne gibi cözümler? Hic bi fikrim yok artik.. bende yipranmak üzereyim simdiden. Ailesiyle bi ara cok konusuyordum, belki akli basina bu sekilde gelir diye, ama nafile melasef.
yaşanan olaylardan sinirler gerilmiş epeyce
biraz sakinleşin..o evin içinde ne sizin aileniz ne de eşnizin ailesinin konusu geçmesin mümkünse bir süre..
öyle karar alın eşinizle..kimse kimseyle görüşmek zorunda değil hele ki olaylar bu duruma gelmişken zaten
aileleri olayların merkezine oturtmanın kimseye faydası yok...eşinizle güzel zaman geçirmeye bakın..kayınvalidenizin sözlü ya da
yazılı tacizlerini umursamamaya gayret edin.ona fırsat vermeyin,yaşınız daha çok genç ama siz onlardan olgun olun..
inanç ya da inançsızlık meselesi çok kişisel bir durumdur,o konuları tartışma konusu haline getirmeyin,getirilirse muhattap olmayın...
kısaca bırak olayları..zamana bırak...eşinle bagını koparma,sevginizi daha çok gösterin birbirinize..ailelere yansıtmayın olayları..
çocuk fikri için daha çok erken,neden aklınıza hemen bu geldi
daha 3 ay bile olmamış evleneli
en az 1 yıl bekleyin,siz alışın evliliğe,eşinize
o da size alışsın..
söylenen sözleri ve yaşananları biraz geride bırakmaya çalışın..ana odaklanın..yarına odaklanın..
yoksa evliliğiniz hep bu tartışmalarla nereye kadar gider sizce...
biraz gayret...daha iyi olur dilerim herşey
sevgiler..
konu sahibi arkadaşım kaynanamın babası seni aramış takma demişya.bence ona söyle eşinle konuşsun.eşinin dedesi sonuçta tesir edeceğine inanıyorum.
Esim bana sevgisinin azaldigini söyledi, annesiyle konusmaya baslamazsam da, daha da azalicagini söyledi. B/QUOTE]
Bu ne saçma bir mantıktır böyle...
Eşinizin size olan sevgisi,sizin annesiyle olan ilişkinize bağlımıymış yani!
Belli ki eşiniz yeteri olgunuğa ulaşamamış,henüz bağımsız bir birey olabilecek düzeye ulaşamamış biri...
Allah yardım etsin,zor işler gerçekten.
Uzman yardımı faydalı olur inşallah.
Merhaba kizlar, burda yeniyim ilk konu basligim, umarim iyisinizdir :)
20 yasindayim. Araligin 2.sinde 3 aylik evli olucam, ve simdiden yasamadigim sorunlar kalmadi. Kayinvalidem seytana pabucunu ters giydirirmiste haberim yokmus malesef. Esimle severek evlendik, ve aileler disinda hicbir sorunumuz yok allahtan. Nisanlilik dönemimizde bizden iyisi yoktu, esim dügün konusunda her istedigime "sen bilirsin, hersey senin istedigin gibi olucak" derdi, ta ki annesi karismaya basliyasiya kadar, ve karisma aliskanligi her gecen gün daha da cok artti. Nisanligima, gelinligime, alyanslarimiza, dügün salonuna, altinlara, herseye karisti. Kendi ailemin maddi durumu iyi, ama esimin ailesinin durumu cok daha iyi. Benim ailem herseyi adetiyle olsun istedik, ama onlar sadece kendi cikarlari oldugu adetleri uygulamaya karar verdiler, kötülük olmasin diyede birsey demedik. Sürekli bana istedigin gelinligi alcaksin, herseyden kisitlarim ama gelinlikten kisitlamam deyip durmustu zamaninda kayinvalidem, yalanmis ama, cünkü istedigim gelinligi almadi ve beni modacida görümcemle beraber rezil ettiler begendigin gelinlik bu mu diye. O sira herkes at nisani deyip durdu, ama bekara kari bosamasi kolay geliyor, ve biz biribirimizi severken niye ayrilalim bir gelinlik yüzünden. Gerci, bugün ki aklim olsaydi, kesin atmistim nisani..
Benim sorunum, esim ailesinin sözünden kesinlikle cikmiyor. Kaynanam nisanlanmadan önce dogru düzgün ilgilenmezdi bile esimle, sürekli görümceme bebek gibi bakardi, görümcem 16, ama görseniz 25 sanirsiniz. Nisanlandiktan sonra donk dedi kafasina ki, sacma sapan cimrilikleri tuttu olduk olmadik yerlerde. Esimin ailesi ve benim ailem dügün aksami imam nikahi yüzünden bozustular, ben allaha inanip müslüman oldugum icin bu nikahi istiyorum dedim, ancak öyle ikna edebildim esimi. Esimde türk, ama ailesi, özellikle annesinin inanci olmadigi icin cocuklarini da öyle büyütmüs, ve ben bunu imam nikahi sirasinda fark ettim ne yazikki. O günden beri aileler küs, ve esimide sürekli tehdit ediyor evlatliktan red ederim seni eger onun ailesiyle görüsürsen diye.
Evlilikten mutluluk alamaz hale geldim cünkü esimin surati sürekli asik. O benim ailemle görüsmüyorsa, bende onunkiyle görüsmem bunuda dile getirdim zaten, o günden beri bi sessizlik var evin icinde, her ne kadar düzeltmeye cabalasam bile. Yurt disinda kaliyoruz, ona ragmen ailelerimizden 4-5 saat uzaktayiz, o yüzden sadece tlf görüsmeleri oluyor simdilik, ama 2-3 kere gittik ziyarete, esim beni kapidan gönderdi annemlere ve birdaha gelmedi. Üstüne üstelik kayinvalidem olucak seytan hem anneme hemde bana küfürlü ve terbiyesiz mesajlar atti, al kizini basini cal, birdaha bu eve gelme sakin diye. Burda annesine degil, esime cok kizdim. Evlendikten 3 hafta sonra hangi hakla karini yüzüstü birakirsin sen diye, "hakettin sen bunu, artik o ailenin kizi degilsin, soyadina bak ve anla artik" deyip kestirip atti. Annesinin etkisi altindan dolayi oldugunu biliyorum, ama cok kötüyüm kizlar. Böyle davranilmayi haketmedim. Simdiden bosanma fikirleri dönüyor kafamda, cünkü ben böyle bi adamla cocuk yapamam.
Ne yapmaliyim? Lütfen yardim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?