(
( Anne olmayı çok istiyorum, ama eşim hiç hevesli değil. Hatta öyle ki "Hiç olmasa da olur, ben hiç istemem" bile diyebiliyor, yani bana şimdi hazır değilim şu kadar zaman sonra olsun dese anlıycam ama hiç olmasa da olur diyor. Ben de artık eşime göre değil kendi planlamama göre hareket etmeye karar verdim, erkeklerin çocuğu kucağına almadan "baba olma" durumunu idrak edemedikleri fikrine tamamen katılıyorum. Keşke onlar da başından itibaren bizim heyecanımızı paylaşabilseydi...
Aman erkekler için çocuk ucu belli olmayan bir yol gibi. Benden sana tavsiye onun aklına uyma. Kafasına kakmadan çok dile düşürmeden yapmalı.Benim ki de ilk başta öyle diyordu. Hatta etraftakiler eşim için çocuğu sadece tabakta sever derlerdi. Evlenmeyi düşünecek kadar sevdiğim ama çocukta istediğim için ağladığım zamanları bilirim.sevmek bir yana nefret ederdi. Sonra yavaş yavaş 30. kadar hazır hissetmiyorum kendimi demeye başladı. Sonrada bir gün eve geldi ve bana bebek yapalım artık dedi. Yeni doğan yiğeniyle iki aşık gibiler.İşte ben de tam olarak bunun başıma gelmesinden korkuyorum
Doğumdan sonra herşeyin değişeceğine inanıyorum ben.Bütün ilgi bebeklerimizde olacak.
