Vallahi her şeyin hayırlısını istemek lazım, teslimiyet lazım. Dediğin gibi eşin istemezse olmaz, yani olur tabii mümkündür ama yani Allah korusun istemeye istemeye çocuk sahibi olursa sorumluluk ağır gelebilir, ilgisizleşebilir. Bin türlü ihtimal var.
Senin çocuk istemeni, bunun için endişelenmeni anlarım ama milletin ne dediğiyle değil eşinin duygu ve düşünceleriyle ilgilenmen daha doğru olmaz mı? Siz bir çiftseniz dışarıya tek vücut-tek beyin gibi görünmelisiniz. Başkaları aklını bulandırmasın, canını sıkmasın, bir karar alıyorsanız eşinle ortak kararınız olsun, iki tarafın da gönlü olsun. Çocuğunuz olacaksa elbette bunun için en uygun zamanda olacak, ne öncesinde ne sonrasında. Allah ne zaman nasip ederse. Ha belki de çocuğunuzun olması nasibiniz değil, bu da bir ihtimal. Ama ne evliliğinizin ne de dünyanın sonu. Ki senin nasibin buysa sen buna üzülecek olsan bile bil ki sana uygun görülmüş her şeyde bir hayır vardır.
Neyse canım toparlayayım, kafa bir milyon şu an bende, dağılıp saçmalamış olabilirim. Demem o ki sen şu an varsayımlar üzerine düşünüp evhamlanacağına, kendi canını ve eşinin canını sıkacağına evliliğinin tadını çıkar. İnşallah her ley gönlünce olur.
estafırullah canm ne sacmalaması... ne ıyı ettınde yazdın... ben etrafın lafına bakmıyorum zaten ama ya sorun cıkarsa dıye dusunuyorum ıkı yıl ıstemedık ıstemedık allahta vermezse bıde dusunuyor aklıma gelıyor hep
gunaydın kızlar..ıkı yıllık evlıyım....ıkı yıl boyuncada bende esımde cocuk dusunmedık....ama sımdı ben ıstıyorum esım daha erkekn dıyor...
cevremdekıler benım uzerıme 6 dogum yaptı...sımdı herkes bana soruyor olmuyormu bılmem ne....
bende ıstıyorum ama esım olmayın olmuyor...:)
bazen aklıma gelıyor ya sorun cıkarsa ya esımde bırsey varsa yada bende varsa dıye..
ıkı yıl ıstemedık evlılıgımız yerıne otursun dıye...bırde sorun cıkarsa mahvolurm wallaa.esım tez zamanda ıster ınsalah
bizde de tam tersi bi durum var.
1,5 yıllık evliyim eşim ve çevrem evliliğimin ilk ayından itibaren çocuk baskısına başlamıştı.
İlk bir yıl eşime laf geçirebiliyordum, çünkü çok borcumuz vardı, hala da var.
Ama son 4 aydır falan eşim artık iyice zıvanadan çıktı.
Çocuk istemiyorum diye sürekli tripler atmaya başladı.Sinir olduğum bişey yapıyor, "niye böyle davranıyosun?" diyorum, "sen de çocuk yapmak istemiyorsun benim isteklerime saygı duymuyorsun" diyo.o kadar alakasız konuları buralara bağlamaya başladı ki! banyodan sonra bornozunu yatak odasında bırakma banyoya as diyorum, banane sen benim isteklerimi ciddiye alıyor musun diyor, çıldırıyorum artık.En son dün bu konuda konuştuk ve bana çocuk konusuna karşı çıktığın için içimde sana karşı gizli bi soğukluk besliyorum, seni sinirlendirmek için elimden gelen herşeyi yapıyorum ama bu konuda kendime engel olamıyorum diyo :s
Çok şaşırdım.
Okadar yıldım ki baskılarından, doğurup kucağına atasım, al ne halin varsa gör diyesim var.
Ben de çok istiyorum ama mantıklı olmak zorundayım, bu kadar borç içine bi de çocuk yapamam, hayatıyla oynayamam.
Nitekim dün akşam pes ettim, istemeye istemeye çocuk yapmaya karar verdik.
Nasıl olucak ne yapıcam bilmiyorum.
Asla eşine bu konuda baskı yapma, sen ne kadar üzerine düşersen o o kadar kendisini geri çekecektir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?