Evet hem de iki kere okudum :)) ben memurum işime geri dönücem iki yıl sonra inşallah tamamen çıkmıyorum yani onu asla yapamazdım zaten. Bebeğime bakacak kimsem yok malesef ailem uzakta
çalıştığım için de iş çevresi dışında kimseyi tanımıyorum çocuğumu verecek. Kreşe de vermektense çocuğuma ben bakarım kimselere veremem dedim. Annem olsaydı gözüm kapalı verirdim de bu yüzden yani geçici olarak ayrılıyorum işimden şartları zorlayamıyorum başka alternatif yok benim için gerçekten. Yoksa çok üzülüyorum çalışmayı seven bi insanım daha sosyal oluyorum o zaman kafam dağılıyor. Ha bebeğim için değer mi değer diyorum bu günler geri gelmeyecek anne sevgisiyle büyüsün. Tabi onun için kendimi feda ederken Ben sıkıntı çekmem inşallah. Bu arada istediğim zaman izni bozup dönebiliyorum işime. Böyle bi hakkım da var diye ayrıldım şimdilik bakalım napcaz bizi neler bekliyor.. Zaten işe devam etsem tek başıma hayatta çekemem yükünü gece bile kaldırırım vallahi sallasın diye ama şimdi o işe gidecem diye onun arkasına sığınıyor yatıyor.
O konuda da birebir katılıyorum size piyangodan çıkmadı bu çocuk hatta çocuk çocuk diye başımın etini yedi durdu onu dinlemedim yine de ben istediğim zaman yaptım bilsem daha da geç yapardım. Çocuk için kuduran hep erkekler oluyo ama sonra herşey zor geliyo ve kaçıyorlar sorumluluktan.
Ev işi evet gerçekten aniden misafir bastırsıkça tecrübe kazanıyor insan :) siz derken ben de destan yazdım sanırım
