- 21 Ekim 2019
- 31
- 19
- 18
- Konu Sahibi Leyl_Sevdalisi
- #1
Merhaba hanımlar. Kafam karma karışık çıkmaz bir yoldayım. 7 yıllık evliyim. Eşimle aslına bakacak olursak çok büyük kavgalarımız olmadı. Ama bir evli gibide olmadık. Arkadaş gibiyiz. Ben eşimle daha samimi olmak istiyorum. Mesela eşim elimi tutmaz ben tutarım. Gelip sarılmaz ben sarılırım. Sevdiğini söylemez. Hani birbirine “aşkım, hayatım, canım, cicim” gibi hitap etme de yok bizde. Kadın olarak o ilgiyi bekliyor insan ama yok. Hep ben yapıyorum. Bir kaç kez dile getirdim “illa sevgimi öyle mi belli etmem gerekiyor” diyor. Şakalaşırız, gezeriz ederiz ama insan arkadaş değil eş olduğunu hissetmek istiyor. Ayrıca bir de beni kısıtlamaya çalışıyor. Bir yere gideceksem kendi keyfi için beni engelliyor. Halbuki öyle şeylere gelemediğimi bildiği halde. En son 3 hafta önce ilk defa 10 günlüğüne ailemin yanına gitmek istediğimi söyledim. Ailem uzakta kalıyor. İlk defa onu yalnız bırakacaktım. Tabi yine istemedi bu sefer ben işi ciddiye bindirdim söz konusu annem babamdı ve o benimle pazarlık yapmaya kalktı. Şimdi gidersem yazın gitmeme gerek yokmuş vs vs!! Ki onun ailesi de başka şehirde ve ayda 1 gidiyoruz. Haksızlık yaptı bana ve ben aşırı derecede soğudum. Ve hala o soğukluk geçmedi. Konuşmak gelmiyor içimden. O da öyle. Çocuğumuz yok ve açıkcası ben evliliğime güvenmediğin için yapmak istemiyorum. Zaten bunca yıl olmadı tedavi faland düşünmüyorum. Eşim istiyor. Bugün ciddi konuştuk, ne olacak böyle küs küs diye ve bunu söyledim. Bir şey demedi. Ayrılmak geçiyor aklımdan. Bir yandan boşanmak işin aşırı büyük olay yok ortada, insanlar neler çekiyor diyorum. Böyle ne kadar devam edeceğiz bilmiyorum. İlerde düzelir mi, daha mı kötü olur... Boşa yıllarımı harcamaktan korkuyorum veya yanlış karar vermekten. Var mı buna benzer şeyler yaşayan? Çıkmazdayım fikirlere, tecrübelere ihtiyacım var. 
