- 27 Eylül 2012
- 2.646
- 841
- 198
- Konu Sahibi siyahbeyaz2012
-
- #101
Yazmayı unutmuşum.Eşine lohusalığınla da hafif acıtasyon yap bence.<normal şartlarda şu an senin lohusalığın keyfini sürüyor olman lazımdı.O yüzden bu bence hakkın.:)>İşte sütüm kesiliyor.Bebek hissediyor falan.Bi de son ettiğiniz kavga için 'bir özür borcum var.Eşim olarak da insan olarak da sana özür borcum var 'falan de.Ağlamak istersen de tutma kendini.Kadının en büyük silahıdır derler.:))Ben eşinin aldatmadığına ya da söylediklerinin doğru olduğuna inanıyorum.Normalde aldatmaya tahammülsüzümdür.
cnm lohusalık ıcın cok gec bebegım 8 aylık ve dogumdan berı herseye aglayan hassas bır yapıdayım zaten bıktı
aglamalarımdan ..sütümu bır sure sagmak zorunda kalmıstım mama verıyorduk ve esım her daım sutun kesılse de
kurtulsam dıyordu(Anlayacagın umrunda bıle degıl (
salla evet dırdırımdan bıkmıs ama ben patlama noktasına gelıp bır anda oyle davrandım (kı bu onun hep yaptıgı sey),
bahane arıyordu buldu yanı ..danısman harıc elımden gelenı yaptıgıma ınanıyorum,sadece gıtsek ne olur dıye dusunuyorum
ve ıstıyorunm...Aldatmayı da acıkladım ,ev iş baska seyı yok ama yıne de kımseye guven olmaz ..
Ailenin çocuğuna bakması neden tuhafına gidiyor anlamadım bunu. Eşinin seni sevmediğini ima ettiğini yazmışsın, konunun devamını okumadım. Bu laftan sonra hala bir insanın üzerine gitmek ne kadar mantıklı bunu düşündün mü ? Zorla güzellik olmaz diye bir laf vardır. Ha ben eşim yanımda olsun, beni sevmese de olur diyorsan o senin bileceğin bir konu ama yine bu şekilde mutlu olamazsın bana göre. Benim de çocuğum var ve ben de eşimle sorunlar yaşıyorum, boşanabilirim her an, ama senin kadar karamsar değilim şükür ki. Boşanan aile çocukları sorunlu olur konusunda ise son derece yanılıyorsun, bu tamamen yetiştirilme tarzına ve sorunlu dediğin insanları nasıl nitelendirdiğine bağlı. Sen nasılsan çocuk da öyle olur yani sen evin içinde kocanla mutsuz olursan asıl o zaman çocuğun mutsuz bir birey olarak yetişir. Kendine bir iyilik yap ve kendine acımaktan vazgeç, kendine inandığın ve güvendiğin zaman eşin bunu farkettiği anda kendi ayakları ile sana dönebilir. Ama bu durumda as-la. Yani ben yerinde olsam ben de dönmem.
bır ınsanın yapısı,kişiliginin %30unu aılesı olusturur,%70ını cevresı bence..Ben hıc de aılemın yetıstırdıgı bırı olmadım,
hıcbır arkadasım da öyle degıl cok farklı bakıyoruz gercekten!Been yazdım orda en son bayramda elımı ayagımı öpuyordu
bu adam,bır ayda sevmemeye baslamayacagına göre ???Yanı duzelecegımızın sınyalını vermese zaten ugrasmazdım,
kaldı kı sınırlı anlarımızda bız bırbırımıze cok kez bu tarz seyler demıs de olabılırız,yanı gerceklık payı olmayabılır de!
Kendıme acımıyorum sadece karar veremıyorum ve aılemın yanında bebegımın ıyı yetısecegıne ınanmıyorum,aılemle
bakıs acılarımız cok farklı,ama esımle aynı..
sütün kesilse ve kurtulsam diyen bir adam ..hem de sürekli olarak.. bu kişinin biraz önce harika bir insan olduğunu yazmıştınız..ben bir türlü göremedim bu adamın neresi harika ? hele ki şu cümleden sonra resmen dondum kaldım, adam basbayağı acımasız, sağduyusuz, ufacık bebenin sütüne bile göz dikecek kadar merhametsiz birisi. Yani siz mi adamı tanımıyorsunuz yoksa biz mi yanlış algılıyoruz ben çözemedim.
cnm lohusalık ıcın cok gec bebegım 8 aylık ve dogumdan berı herseye aglayan hassas bır yapıdayım zaten bıktı
aglamalarımdan ..sütümu bır sure sagmak zorunda kalmıstım mama verıyorduk ve esım her daım sutun kesılse de
kurtulsam dıyordu(Anlayacagın umrunda bıle degıl (
salla evet dırdırımdan bıkmıs ama ben patlama noktasına gelıp bır anda oyle davrandım (kı bu onun hep yaptıgı sey),
bahane arıyordu buldu yanı ..danısman harıc elımden gelenı yaptıgıma ınanıyorum,sadece gıtsek ne olur dıye dusunuyorum
ve ıstıyorunm...Aldatmayı da acıkladım ,ev iş baska seyı yok ama yıne de kımseye guven olmaz ..
O halde eşine zaman tanımanda fayda var. Senin için tek doğru yolun bu olduğuna inanıyorsan, çocuğunun ailenin yanında da düzgün yetişmeyeceğini anlatmışsın . O zaman iş değişir. Aile desteği yok, maddiyat yok .İşin çok zor. Sana tavsiyem eşinin üzerine fazla gitme bu dönem. Belki o da bunalıma girmiştir, bir süre sonra düzelir mi bir bakarsın. Yolunu ona göre çizersin. Biz de çocuktan sonra birbirimize girdik, ama baştan beri kavgalar vardı. Çocuktan sonra hepten koptu. Şimdi ben de aynı senin gibi düşünüyorum napsam diye. Öyle de olur böyle de. Hakkımızda hayırlısı diyorum.
aynısını ben yaşadım canım sonunda boşandık bu evlilik üzülerek söylüyorum ki bitmiş
insan yaşarken çok büyük bir acıymış senden başka kimse bunu yaşamaz ve anlayamazmış gibi geliyor ama hepsi geçiyor
istediğin kadar kendine bak istediğin kadar eşine iyi davran isterseniz evleri ayrın geçici bir süre geri gelicektir ama yine gidecektir.
benim evliliğimde de oğlum doğduktan 6 ay sonra olan oldu birden zınk diye boşanmak istiyorum dedi çok ağladım çok yalvardım üstelik çalışıyorumda ama 11 yıllık sevgilimdi o benim onu çok seviyordum saçma sapan bahaneler buldu tabi ben bu bahanelere inandım onun dediği gibi biri olmaya çalıştım bu sefer başka nedenler buldu bir kaç kez baba evine gittim kiminde 2 gün sonra geldi aldı kiminde 20 gün sonra bu arada baba evinede o gönderiyor biraz ayrı kalalım kendimizi toparlıyalım diye eve dönüyorsun herşey mükemmel 2 ay sonra sar başa bir gün saçma bir sebepten iş yerimde tartıştık vurdu bana tabi bu arada 1 yıl geçti ama sürekli evde bir boşanma lafı ve huzursuzluğu gece söylemese sabah işe giderken söyler bütün günün mahfolur neyse gittim avukata açtım davayı 1 ay sonra hakim karşısına çıktık boşandık ama son bir kesinleştirme imzası kaldı 15 gün sonra gelirsiniz dedi avukat mahkeme çıkışı başladı ağlamaya hani seviyosun ya yumuşuyor yüreğin bu arada imzaları atmayalım dedi ama istediğin her an atabilirsin de evi boşaltmam izin vermedi 5 ay sonra döndüm eve tabi daha öncede bir bayanın varlığından şüpheleniyordum ama hiç bir zaman ispatlayamadım.
eve döndüm herşey mükemmel sanki yeni evliyiz bu arada oğlum 2 yaşında oldu ilk doğum gününde boşanmayı konuşan biz şimdi doğum günü düzenliyorduk rüya gibi ta ki bir gün tasadüfen facebookta eski kız arkadaşıyla görüşmeye başlayana kadar daha önce şifrelerini biliyordum birden değiştirdi sürekli bişeyler paylaşmaya başladı sürekli o kız tarafından beğeniliyor bu arada o da evlenmiş bir oğlu var benim oğlumla yaşıt neyse evde başladı tartışmalar ben ne kadar rahatsız olduğumu dile getirdiysem o daha fazlasını yaptı resmen o kıza yapılan göndermeler şarkılar falan sonra ne mi oldu bir gece oturduk konuştuk sanki herşey tatlıya bağlandı gece sarıldı uyudu sabah işe giderken öperek uğurladı öğlen gelen telefon ben imzayı attım ve bitti .
kısa bir süre sonra evi boşalttım o küçük genç kızlık odama oğlumla geri döndüm. üzüldüm mü dersen çookkk neden ben diye çok sorguladım nerde hata yaptım dedim onun için değişmeye çalıştım neden sevdiğim için değermi hayır o benmiydim hayır oğlum çok mu mutluydu hayır.
çünkü her gece yine neden tartışma çıkıcak yine boşanma konusu açılıcakmı bu akşam eve geç gelirmi acaba onunla mı konuşuyor gibi gibi içimi kemiren beni tüketen şeylerden kurtuldum baba evine dönmek zor hele bebeğinle dönmek daha da zor ama ben şanslıydım ailem kucak açtı sorgulamadı boşanalı 6 ay oldu keşke ilk dediğinde kabul etseydim bu kadar acı çekmezdim yaralarımı zamanla sardım kimi kapandı kimi kapanmadı bu arada bir kez konuştuk onda da evliliğin bitme nedeni olarak beni suçladı ki oğlanın kreş konusunu konuşmak için çıkmıştık konuyu kapattım bir dahada görüşmedim haftada bir oğlunu görüyor ailemden alıyor aileme getiriyor ben yüzünü bile görmüyorum. bu arada biliyorum hala o bayanla birlikte umarım hayat onlarında yüzüne güler
Bir erkek 8 aylık bebeğin taçlandırdığı bir evliliği niçin bahane üretip de bitirsin?
Aklı başında olan kimse yapmaz bunu.
Benim de 4 yaşında çocuğum var.
Ben de bu evrelerden geçtim.
Kızım uyku sorunlu ve yeme özürlüydü.
Çok zor zamanlar geçirdik biz de ama özellikle şu cinsellik konusunda
erkeklerin bebek doğduktan sonra eşlerinden kaçtıklarına inanmıyorum.
En azından benim eşim öyle değildi.
Aksine ben aman çocuk uyanacak diye sorun yaparken o beni yatıştırırdı.
Bebeği kıskanma olayını da yaşamadım.
Hatta anne olduktan sonra aşkımızın ikinci bir defa olumlu başkalaşım geçirdiğine şahit oldum.
Allah herkese nasip etsin.
kızlar tavsıyelerınız cok cok guzel ama hepsını denedım ınanın,basbasa gıdıp konusalım dedım ıstemedı ;evde konusmamız
kavgaya neden oluyor dısarda konusalım dedım olmadı..Yemek,ev ıslerın herseyde annem yardım edıyor sagolsun,o buraya
tasındıgımızdan berı hıc ıs yapmıyor kı ..Ben de özenlı davranıyorum ama bebegım cok gec uyuyor ,erken uyumasını
saglamam ıcın banyo vs gıbı yardıma ıhtıyacım oluyor ama o yorgun dıye dıretmemeye calıstım;bır duzen de olmadı(Bır
de esım konusmaz evlendıkten berı tuhaf ıs nasıldı ıyıydı bu kadar..sonra tv..Hasta dıyebılırım tv na..cocuk gıtse
de tvdan kafasını kaldırmaz(Hatta 5 gun dıs agrısından gebermıstım ve neyın var demedı ,o kadar yokum artık
onun gözunde(
Kırmızıoje bırkac hafta falan dedın de aılemın yakınındayım adamı görmedıklerınde nasıl acıklayayım cnm''evı terk
ettı mı ''dıyeyım??Burda olmasam coktan o gereken hava alma arasını verırdım ama nafıle..B
o zaman sen ıstısna olamaz mısın clarıs??Her es aynı degıl demek kı..Ben de bu kadar ıyı bır adamın bu sekle
gelecegını bılsem ondan cocuk yapmazdım..Bu sıtede o kadar cok dogumdan sonra hayatı olumsuz degısen
cıft var kı benım arkadaslarımda da var..önemlı olan o dönemı asabılmek ..dogumdan sonra hıcbır konuda sorun
yasamadım dıyorsan o senın sansındır!
Not:Mesela demişsin ya babam yardım etti diye.Bu da onun sana hissettirmese de takacağı bi şey.Bi de gurursuz diyen birini görmedim ben.Yanlış anlamış olabilir misin?iyi dıleklerınız ıcın tesekkurler,tasınma sansımız yok cunkı borclarımız cok ve ben işe gırmeyı dusundugum ıcın aıleme
yakın yerler bakıyoruz oralar da 850den baslıyor en kötu evler
sunny maddı acıdan hıc dusunmedım cunkı babam sagolsun esımın maası yetmedıgınde hep destek oldu,onlar
bızı gecındırdı desem yerıdır..babamın durumu ıyı zaten ,ama neden cocuguma babam bakacak kı??Babası kımse
o bakmak zorunda..Ben cocugumu bosanan aıle cocugu olsun dıye dogurmadım,ogretmen arkadasılarımla
cok konusurduk hep bosanan aılelerın cocukalrının en arıza,en sorunlu cocuklar oldugunu söylerlerdı..Ben bebegımın
gelecegını dusunuyorum ve de sevdıgım ıcın kaybetmek ıstemıyordum ama son yasananlardan sonra ben de pek
onunla gelecek dusunemıyorum( gurursuz demıssın,hangı laflardan sonra gurrursuz buldun benı ve cocugun var mı
merak ettım??
Bu noktaya gelene kadar karşılıklı epey bir çaba vermişsiniz.
Aldatma,devamlı tartışma,küfürleşme vs...
Şimdi anladığımı yazayım;
Siz herşeye rağmen asla ayrılmak istemiyorsunuz.
Eşiniz ise gemileri çoktan yakmış.
Hayata aynı pencereden baktığınıza inanıyorsunuz ama
hayatınızın temeli evlilik ve çocuk konularında taban tabana zıtsınız bence.
Ve sizin cümlelerinizden anladığım kadarıyla siz eşinizi kaybetmekten değil,
düzeninizi,standardınızı kaybetmekten korkuyorsunuz.
Bu uğurda çok şeyi görmezden gelebilirsiniz üstelik.
Asla yargılamıyorum ama anlamıyorum da.
Sizin açınızdan bakalım olaya;mükemmel olduğuna inandığınız eşinizden asla ayrılmak istemiyorsunuz ama
eşinizin sınırlarını bildiğiniz halde üstüne gidip sona yaklaşmakta da bir mahsur görmüyorsunuz.
Asla ''susun,içinize atın,ne yaşarsanız sineye çekin'' demem,diyemem yapımda yok.
Haklı gerekçelerim varsa sonucu ne olursa olsun öfkemi en uçlara taşıyabilirim ama...
Eşimin sınırlarını bilir,nereye kadar gideceğimi,nerede duracağımı da bilirim.
Yeni evli değiliz ki,siz de değilsiniz.
Peki neden hala bu kavgada küfre varacak kadar taşkınlık halleri?
Aldatmayı bile aştıysanız,şimdi payaşamadığınız,uzlaşamadığınız nedir?
Naçizane tavsiyem,madem ki evliliğinizden vazgeçemiyorsunuz;
eşinizi arayın,gayet sakin,suçlamadan,yargılamadan,ses tonunuzu kelimelerinizi ayarlayarak
konuşmak istediğinizi söyleyin.
Ve eşinizin tavrı ne olursa olsun siz sükuneti elden bırakmayın.
Yakıp yıkmayı değil de onarmayı,yeniden başlamayı istediğinizi vurgulayın.
Yuvanız için harcanan emeklerinizin bir çırpıda gözden çıkarılamayacak kadar az olmadığını anlatın.
Sevmediği yönlerinizi değiştirmeye çalışacağınızı,evinizin cadı kazanı halinden eski huzurlu günlerinize döneceğini söyleyin.
Yani yapıcı olun işte.
Ben olsam böyle davranmam ama sizin isteğiniz ve amacınız doğrultusunda böyle davranmaktan başka bir alternatifiniz yok.
ve lütfen sakin olun,hırslanıp tekrar konuşmayı kavgaya döndürmeyin.
Şu aşamada da ailesini arayıp,şikayet etmeyin.
Biraz üstüne yatın bakalım.Ben en azından bir şansınızın daha olacağına inanıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?