- 19 Ağustos 2015
- 3.627
- 2.143
- 53
Merhaba arkadaslar
2 yıl cocuk sahıbı olmak istedık. Tedavı sonucu hamıleyım. Allah nasıp ederse sonunda bır evladımız olacak.. ama benım gonlumde yatan ki bu duygusallıkla verılmış bır karar degıldır.. 2. Cocugumu evlat edınmek istiyorum. Maddı en önemlisi manevı anlamda 10 cocuga kucak acabılecek durumdayız. Aynı kandan olmanın zerre önemi olmadıgını kimsesiz hasta cocuklarla vakıt gecırdıgım senelerde anladım. Esımle sadece cocuk bayramı bayramlarda cocuk esırgeme kurumlarını zıyaret edıyoruz. Ama işte o gun bırkac saat . Sıfır yas grubu bır cocuk belki kronık bır hastalığı olan.. zor evet ama esımın gonlu benım yıllardır tum cocuklara gosterdıgım ılgı sabır sevgı.. bu fıkrım netlestıgınden berı bır psikologa danıstım ve 6 ay bu konuyu ele aldık. Psikologum bır degıl on cocuga annelık yapmaya hazırsın vb seyler soyledı..işlemler vs prosedur bıraz cetrefilli bır sure hamıleliğim ve cocugumla bu surece adım atacagım . Benım cocugum olunca cok sevınen esımın ailesi bunu konudakı kararlılığımızı öğrenınce sook oldu. Olamazmıski zaten cocuk sahıbı olabılıyormusuz:) olamasak neyse!! Ne oldugu belirsiz ustelik hasta cocugu ömur boyu yuk edıncekmısıZ:) Bela olurmus basınız vb bır suru sacmalık. Arkadaslar bız ne ara bu kadar kötu olduk . Dunya iyisi insanlar esımın ailesı. Hıc yakıştıramadım . Bana; zaten kanser hastası cocukları evıne soktun bırde evlat edınmek neymış denildi. Sadece bızım olması gerekıyor sevmemiz için evımızı acmamız için öyle mi. Saygı duymuyorum bu soylenenlere. Bir öğretmen olarak anası babası sag durumu iyi ama manevı boşlugu olan cocuklara bıle bır anne sıcaklığı ile yaklasıyorsak ve bu normalse alkış alıyorsa . Kımsesız son derece boktan bır hıkaye ile dort duvara mahkum mınıcık bır bebegın gunesı olmak istemek mı dogru degıl?? Ne ara bu kadar sevgısız olduk
2 yıl cocuk sahıbı olmak istedık. Tedavı sonucu hamıleyım. Allah nasıp ederse sonunda bır evladımız olacak.. ama benım gonlumde yatan ki bu duygusallıkla verılmış bır karar degıldır.. 2. Cocugumu evlat edınmek istiyorum. Maddı en önemlisi manevı anlamda 10 cocuga kucak acabılecek durumdayız. Aynı kandan olmanın zerre önemi olmadıgını kimsesiz hasta cocuklarla vakıt gecırdıgım senelerde anladım. Esımle sadece cocuk bayramı bayramlarda cocuk esırgeme kurumlarını zıyaret edıyoruz. Ama işte o gun bırkac saat . Sıfır yas grubu bır cocuk belki kronık bır hastalığı olan.. zor evet ama esımın gonlu benım yıllardır tum cocuklara gosterdıgım ılgı sabır sevgı.. bu fıkrım netlestıgınden berı bır psikologa danıstım ve 6 ay bu konuyu ele aldık. Psikologum bır degıl on cocuga annelık yapmaya hazırsın vb seyler soyledı..işlemler vs prosedur bıraz cetrefilli bır sure hamıleliğim ve cocugumla bu surece adım atacagım . Benım cocugum olunca cok sevınen esımın ailesi bunu konudakı kararlılığımızı öğrenınce sook oldu. Olamazmıski zaten cocuk sahıbı olabılıyormusuz:) olamasak neyse!! Ne oldugu belirsiz ustelik hasta cocugu ömur boyu yuk edıncekmısıZ:) Bela olurmus basınız vb bır suru sacmalık. Arkadaslar bız ne ara bu kadar kötu olduk . Dunya iyisi insanlar esımın ailesı. Hıc yakıştıramadım . Bana; zaten kanser hastası cocukları evıne soktun bırde evlat edınmek neymış denildi. Sadece bızım olması gerekıyor sevmemiz için evımızı acmamız için öyle mi. Saygı duymuyorum bu soylenenlere. Bir öğretmen olarak anası babası sag durumu iyi ama manevı boşlugu olan cocuklara bıle bır anne sıcaklığı ile yaklasıyorsak ve bu normalse alkış alıyorsa . Kımsesız son derece boktan bır hıkaye ile dort duvara mahkum mınıcık bır bebegın gunesı olmak istemek mı dogru degıl?? Ne ara bu kadar sevgısız olduk
