Eşim dısında herkesi korkutan gereksiz bulunan kararım..

Hubannn

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
19 Ağustos 2015
3.627
2.143
53
Merhaba arkadaslar
2 yıl cocuk sahıbı olmak istedık. Tedavı sonucu hamıleyım. Allah nasıp ederse sonunda bır evladımız olacak.. ama benım gonlumde yatan ki bu duygusallıkla verılmış bır karar degıldır.. 2. Cocugumu evlat edınmek istiyorum. Maddı en önemlisi manevı anlamda 10 cocuga kucak acabılecek durumdayız. Aynı kandan olmanın zerre önemi olmadıgını kimsesiz hasta cocuklarla vakıt gecırdıgım senelerde anladım. Esımle sadece cocuk bayramı bayramlarda cocuk esırgeme kurumlarını zıyaret edıyoruz. Ama işte o gun bırkac saat . Sıfır yas grubu bır cocuk belki kronık bır hastalığı olan.. zor evet ama esımın gonlu benım yıllardır tum cocuklara gosterdıgım ılgı sabır sevgı.. bu fıkrım netlestıgınden berı bır psikologa danıstım ve 6 ay bu konuyu ele aldık. Psikologum bır degıl on cocuga annelık yapmaya hazırsın vb seyler soyledı..işlemler vs prosedur bıraz cetrefilli bır sure hamıleliğim ve cocugumla bu surece adım atacagım . Benım cocugum olunca cok sevınen esımın ailesi bunu konudakı kararlılığımızı öğrenınce sook oldu. Olamazmıski zaten cocuk sahıbı olabılıyormusuz:) olamasak neyse!! Ne oldugu belirsiz ustelik hasta cocugu ömur boyu yuk edıncekmısıZ:) Bela olurmus basınız vb bır suru sacmalık. Arkadaslar bız ne ara bu kadar kötu olduk . Dunya iyisi insanlar esımın ailesı. Hıc yakıştıramadım . Bana; zaten kanser hastası cocukları evıne soktun bırde evlat edınmek neymış denildi. Sadece bızım olması gerekıyor sevmemiz için evımızı acmamız için öyle mi. Saygı duymuyorum bu soylenenlere. Bir öğretmen olarak anası babası sag durumu iyi ama manevı boşlugu olan cocuklara bıle bır anne sıcaklığı ile yaklasıyorsak ve bu normalse alkış alıyorsa . Kımsesız son derece boktan bır hıkaye ile dort duvara mahkum mınıcık bır bebegın gunesı olmak istemek mı dogru degıl?? Ne ara bu kadar sevgısız olduk:(
 
Sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynı tepkileri bende aldım..
Zaten bir evladım var bir tanede evlatlık alalım bir çocuğun hayatı kurtulsun istedim..
Gelen saçma sapan tepkiler eşimde onaylamayınca geri adım atmama neden oldu..
Hala çok istiyorum ..
Eşiniz destek madem kimseyi dinlemeyin..
Doğurmakla anne olunmuyor ne yazıkki toplumumuz bunu idrak edemeyen insanlarla dolu..
Umarım dileğinize kavuşursunuz bunu yürekten dilerim.
 
Aynı şeyi ben de eşimle konuştum. Çok şükür bir kızım var. Eşim ikinci çocuğu istiyor. Ben de dedim ki o kadar annesiz babasız olan çocuklar var. Doğurmaktansa onlardan birini alıp bakmak büyütmek daha mantıklı değil mi dedim. Haklısın, bir bebek alıp bakabiliriz dedi. Ben de hayır, bebekleri herkes ister. Az büyük olsun dedim. Yani bayağı bayağı konuştuk. Ama sonra düşündüm. Hadi eşim ve ben benimsedik fakat çevremiz, eş dost ve en önemlisi aile ne düşünecek? İşte orada kala kaldım. Çünkü kan bağı olmadığı için ısınamayan, diğer çocuğumla aynı görmeyen insan veya insanlar mutlaka olacaktır. O yüzden cesaret edemem sanırım. Çünkü bir çocuğun bunu hissederek büyümesini de istemem.
 
yıllarca her fırsat bulduğumda çocuk esirgeme Kurumlarına gittim onlarla vakit geçirdim ve ne olursa olsun evladım da olsa bir çocuğu alıp onunda annesi olacağım dedim. Çok şükür Rabbim bir evlat nasip etti ama bende ikinci çocuğumu evlat edinmek istiyorum eşimde gayet sıcak bu konuya. Eşimin ailesine açtığımda en iğrenç şeyleri duydum yok kız olursa Eşime nikah düşermiş öyle baba kız olunmazmış. Erkek olursa bana nikah düşermiş olmazmış. Bu ve buna benzeri iğrenç cümleler işte. Ama umrumda değil ben ne olursa olsun o çocuğu alıp hayatına bir nebze de olsa güzellik katacağım kızımla kardeş olarak büyüyecekler valla görüşmeyen görüşmesin benimle. isteyen istediği lafı desin Umrumda değil. O çocukların bütün günü karyolalarında sevgisiz ilgisiz geçirdiklerini görmeyen insandan çokta mantıklı olumlu cümleler bekleme ve sakın kimseyi Dinleme yüreğini dinlemen yeterli
 
Neden sadece 0 yaş grubu?
Merak ettiğim için soruyorum yanlış anlamayın lütfen.
 
Sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynı tepkileri bende aldım..
Zaten bir evladım var bir tanede evlatlık alalım bir çocuğun hayatı kurtulsun istedim..
Gelen saçma sapan tepkiler eşimde onaylamayınca geri adım atmama neden oldu..
Hala çok istiyorum ..
Eşiniz destek madem kimseyi dinlemeyin..
Doğurmakla anne olunmuyor ne yazıkki toplumumuz bunu idrak edemeyen insanlarla dolu..
Umarım dileğinize kavuşursunuz bunu yürekten dilerim.
Esım de ıstıyordu ama o cocuk bu cevrede buyuyecek boyle dusunen ınsanlarla yıpransın istemıyorum dıyor. Etkılendı bıraz aılesınden. Yureklerı yetmıyor bır baska cocugun hayatınınkurtarmaya anladım.
 
Neden sadece 0 yaş grubu?
Merak ettiğim için soruyorum yanlış anlamayın lütfen.
Gıdıp gordugum kadarıyla 8-10 aylık bır bebek tum gun bır odada hareket kısıtlı materyal yok sevgı yok . Her yas grubu ile ılgılendım sanırım en ıhtıyac duyan grup 0-1 yas
 
yıllarca her fırsat bulduğumda çocuk esirgeme Kurumlarına gittim onlarla vakit geçirdim ve ne olursa olsun evladım da olsa bir çocuğu alıp onunda annesi olacağım dedim. Çok şükür Rabbim bir evlat nasip etti ama bende ikinci çocuğumu evlat edinmek istiyorum eşimde gayet sıcak bu konuya. Eşimin ailesine açtığımda en iğrenç şeyleri duydum yok kız olursa Eşime nikah düşermiş öyle baba kız olunmazmış. Erkek olursa bana nikah düşermiş olmazmış. Bu ve buna benzeri iğrenç cümleler işte. Ama umrumda değil ben ne olursa olsun o çocuğu alıp hayatına bir nebze de olsa güzellik katacağım kızımla kardeş olarak büyüyecekler valla görüşmeyen görüşmesin benimle. isteyen istediği lafı desin Umrumda değil. O çocukların bütün günü karyolalarında sevgisiz ilgisiz geçirdiklerini görmeyen insandan çokta mantıklı olumlu cümleler bekleme ve sakın kimseyi Dinleme yüreğini dinlemen yeterli
Yazık zıhnıyete bakın!!
Sahsen cok istıyorum özellikle hasta cocuklar için hayat bır işkence
 
Aynı şeyi ben de eşimle konuştum. Çok şükür bir kızım var. Eşim ikinci çocuğu istiyor. Ben de dedim ki o kadar annesiz babasız olan çocuklar var. Doğurmaktansa onlardan birini alıp bakmak büyütmek daha mantıklı değil mi dedim. Haklısın, bir bebek alıp bakabiliriz dedi. Ben de hayır, bebekleri herkes ister. Az büyük olsun dedim. Yani bayağı bayağı konuştuk. Ama sonra düşündüm. Hadi eşim ve ben benimsedik fakat çevremiz, eş dost ve en önemlisi aile ne düşünecek? İşte orada kala kaldım. Çünkü kan bağı olmadığı için ısınamayan, diğer çocuğumla aynı görmeyen insan veya insanlar mutlaka olacaktır. O yüzden cesaret edemem sanırım. Çünkü bir çocuğun bunu hissederek büyümesini de istemem.
Hadi cocuk alalım demekle olmuyor zaten zor cok zorr. Mutlaka alınan bu kararın bır uzman tarafından da yorumlanması gerek. Cevre cok önemli haklısınız. Aynı duyarlılıgı cok nadır gosterebılen buyukler var!!
 
Yazık zıhnıyete bakın!!
Sahsen cok istıyorum özellikle hasta cocuklar için hayat bır işkence
Ah bilmez miyim ah keşke hepsine yetebilsek. Aileden çocuklar arasında ayrım yapılır diye endişeleriniz var anlıyorum ama ben eğer çocuklarım arasında ayrım yaptıklarını görürsem ilişkimi tamamen keserim önce uyarırım tabi ki ya çocuklarıma adil olun olamıyorsanız ben çocuklarımın mental sağlığı için sizinle görüşmeyi kesiyorum diye.
 
Gıdıp gordugum kadarıyla 8-10 aylık bır bebek tum gun bır odada hareket kısıtlı materyal yok sevgı yok . Her yas grubu ile ılgılendım sanırım en ıhtıyac duyan grup 0-1 yas
Evet bende okumuştum günün 18 saatini beşikte geçiriyormış sadece ihtiyaçları karşılanıyormuş sevgi ilgi yok:(
Duyduğumda çok üzüldüm...
4 5 yaşından sonra daha zor olmalı diye düşünüyorum ben çünkü artık her şeyin farkında oluyorlar.
Aklıma geliyor bazen çok üzülüyorum..
Bir çocuk için anne baba sevgi şefkat çok önemli ve eksik büyüyorlar:/
Keşke hepsiyle yeteri kadar ilgilenecek sevgi gösterebilecek görevliler olsa yanlarında ama hiç sanmıyorum..
Gönüllü alie kısmınıda araştırdım ama her çocuk şanlı olmuyor..
Belki eşimi ikna ederim biraz yüreğim hafifler ne diyeyim.
 
Ben biraz farklı açıdan bakacağım duruma. Evlat edinmek çok çok güzel bir karar, hasta ya da engelli bir çocuğu evlat edinmek daha da güzel, muhteşem bir karar. Ama ama ama.. Sizin bir evladınız olacak. Bu onun sırtına daha doğmadan yüklenecek bir sorumluluk değil mi? Onun da söz hakkı olması gerekmez mi böyle bir durumda?
 
Ah bilmez miyim ah keşke hepsine yetebilsek. Aileden çocuklar arasında ayrım yapılır diye endişeleriniz var anlıyorum ama ben eğer çocuklarım arasında ayrım yaptıklarını görürsem ilişkimi tamamen keserim önce uyarırım tabi ki ya çocuklarıma adil olun olamıyorsanız ben çocuklarımın mental sağlığı için sizinle görüşmeyi kesiyorum diye.
Öyle olmuyor ki :( anne baba atılmıyor. Esım bunu yapmaktansa suan cok erken dıyebılıyor. 30 yasındayım . Her anlamda hazırım ama cok uzuldum yarın ısım var uyuyamıyorum..
 
Evet bende okumuştum günün 18 saatini beşikte geçiriyormış sadece ihtiyaçları karşılanıyormuş sevgi ilgi yok:KK43:
Duyduğumda çok üzüldüm...
4 5 yaşından sonra daha zor olmalı diye düşünüyorum ben çünkü artık her şeyin farkında oluyorlar.
Aklıma geliyor bazen çok üzülüyorum..
Bir çocuk için anne baba sevgi şefkat çok önemli ve eksik büyüyorlar:/
Keşke hepsiyle yeteri kadar ilgilenecek sevgi gösterebilecek görevliler olsa yanlarında ama hiç sanmıyorum..
Gönüllü alie kısmınıda araştırdım ama her çocuk şanlı olmuyor..
Belki eşimi ikna ederim biraz yüreğim hafifler ne diyeyim.
Keşke..
Çalışanlar cok bıkkın cok soğuk her anlamda cok yetersıZ. Bunu demek ne kadar dogru bılmıyorum ama öyle:(
 
Ben biraz farklı açıdan bakacağım duruma. Evlat edinmek çok çok güzel bir karar, hasta ya da engelli bir çocuğu evlat edinmek daha da güzel, muhteşem bir karar. Ama ama ama.. Sizin bir evladınız olacak. Bu onun sırtına daha doğmadan yüklenecek bir sorumluluk değil mi? Onun da söz hakkı olması gerekmez mi böyle bir durumda?
Kardesı olan kac cocuga izninle kardes yapacagız denıyor ki?? Ama yıne de hakverdıgım bır bakısacısı.
Ben cocugumla buyusun istıyorum , cocugumun alıştıgı duzene bırden bıre al sana kardes demektense o içgüdüsel kardeslık duygusu ile buyusun istıyorum. Sanırım kımse buna hazır degıl. Onca emegım prosedurler merkezle gorusmeler boşa sanırım
 
Kardesı olan kac cocuga izninle kardes yapacagız denıyor ki?? Ama yıne de hakverdıgım bır bakısacısı.
Ben cocugumla buyusun istıyorum , cocugumun alıştıgı duzene bırden bıre al sana kardes demektense o içgüdüsel kardeslık duygusu ile buyusun istıyorum. Sanırım kımse buna hazır degıl. Onca emegım prosedurler merkezle gorusmeler boşa sanırım

Sağlıklı bir çocuk olsa mesele değil. Ya da sizin evladınız olmasa ve bu sorumluluğu almak isterseniz o da problem değil. Yüce gönlünüze saygı duyulur ancak. Ama kendi çocuğunuza daha doğmadan hasta bir çocuğun sorumluluğunu yüklemek doğru gelmiyor bana. Onun da bütün hayatı bu durumdan etkilenecek çünkü.
 
Merhaba arkadaslar
2 yıl cocuk sahıbı olmak istedık. Tedavı sonucu hamıleyım. Allah nasıp ederse sonunda bır evladımız olacak.. ama benım gonlumde yatan ki bu duygusallıkla verılmış bır karar degıldır.. 2. Cocugumu evlat edınmek istiyorum. Maddı en önemlisi manevı anlamda 10 cocuga kucak acabılecek durumdayız. Aynı kandan olmanın zerre önemi olmadıgını kimsesiz hasta cocuklarla vakıt gecırdıgım senelerde anladım. Esımle sadece cocuk bayramı bayramlarda cocuk esırgeme kurumlarını zıyaret edıyoruz. Ama işte o gun bırkac saat . Sıfır yas grubu bır cocuk belki kronık bır hastalığı olan.. zor evet ama esımın gonlu benım yıllardır tum cocuklara gosterdıgım ılgı sabır sevgı.. bu fıkrım netlestıgınden berı bır psikologa danıstım ve 6 ay bu konuyu ele aldık. Psikologum bır degıl on cocuga annelık yapmaya hazırsın vb seyler soyledı..işlemler vs prosedur bıraz cetrefilli bır sure hamıleliğim ve cocugumla bu surece adım atacagım . Benım cocugum olunca cok sevınen esımın ailesi bunu konudakı kararlılığımızı öğrenınce sook oldu. Olamazmıski zaten cocuk sahıbı olabılıyormusuz:) olamasak neyse!! Ne oldugu belirsiz ustelik hasta cocugu ömur boyu yuk edıncekmısıZ:) Bela olurmus basınız vb bır suru sacmalık. Arkadaslar bız ne ara bu kadar kötu olduk . Dunya iyisi insanlar esımın ailesı. Hıc yakıştıramadım . Bana; zaten kanser hastası cocukları evıne soktun bırde evlat edınmek neymış denildi. Sadece bızım olması gerekıyor sevmemiz için evımızı acmamız için öyle mi. Saygı duymuyorum bu soylenenlere. Bir öğretmen olarak anası babası sag durumu iyi ama manevı boşlugu olan cocuklara bıle bır anne sıcaklığı ile yaklasıyorsak ve bu normalse alkış alıyorsa . Kımsesız son derece boktan bır hıkaye ile dort duvara mahkum mınıcık bır bebegın gunesı olmak istemek mı dogru degıl?? Ne ara bu kadar sevgısız olduk:KK43:
Bende aynı şeyi düşünmüştüm, ben 4. Bebeğe hamileyim, 5. Olarak bizimkiler biraz büyüyünce bir kız çocuk almak istiyorum, bi çocuğa faydamız olsun diye. Eşim de huysuzdur aksidir filan ama çok merhametlidir, hayır demedi
ama kayınvalidem sıcak bakmadı. O sanırım soyadı vermek istemiyor ve miras konusunu düşünüyor, o zaman koruyucu aile olabiliriz dedim soyadını vermeden büyütürüz , öylece kaldı bakalım, benimkilerle başa çıkıp kolaylarsam mutlaka bir kız çocuğuna koruyucu aile olmak istiyorum
 
Bende aynı şeyi düşünmüştüm, ben 4. Bebeğe hamileyim, 5. Olarak bizimkiler biraz büyüyünce bir kız çocuk almak istiyorum, bi çocuğa faydamız olsun diye. Eşim de huysuzdur aksidir filan ama çok merhametlidir, hayır demedi
ama kayınvalidem sıcak bakmadı. O sanırım soyadı vermek istemiyor ve miras konusunu düşünüyor, o zaman koruyucu aile olabiliriz dedim soyadını vermeden büyütürüz , öylece kaldı bakalım, benimkilerle başa çıkıp kolaylarsam mutlaka bir kız çocuğuna koruyucu aile olmak istiyorum
Umarım gönlünüzce olur..
 
Merhaba arkadaslar
2 yıl cocuk sahıbı olmak istedık. Tedavı sonucu hamıleyım. Allah nasıp ederse sonunda bır evladımız olacak.. ama benım gonlumde yatan ki bu duygusallıkla verılmış bır karar degıldır.. 2. Cocugumu evlat edınmek istiyorum. Maddı en önemlisi manevı anlamda 10 cocuga kucak acabılecek durumdayız. Aynı kandan olmanın zerre önemi olmadıgını kimsesiz hasta cocuklarla vakıt gecırdıgım senelerde anladım. Esımle sadece cocuk bayramı bayramlarda cocuk esırgeme kurumlarını zıyaret edıyoruz. Ama işte o gun bırkac saat . Sıfır yas grubu bır cocuk belki kronık bır hastalığı olan.. zor evet ama esımın gonlu benım yıllardır tum cocuklara gosterdıgım ılgı sabır sevgı.. bu fıkrım netlestıgınden berı bır psikologa danıstım ve 6 ay bu konuyu ele aldık. Psikologum bır degıl on cocuga annelık yapmaya hazırsın vb seyler soyledı..işlemler vs prosedur bıraz cetrefilli bır sure hamıleliğim ve cocugumla bu surece adım atacagım . Benım cocugum olunca cok sevınen esımın ailesi bunu konudakı kararlılığımızı öğrenınce sook oldu. Olamazmıski zaten cocuk sahıbı olabılıyormusuz:) olamasak neyse!! Ne oldugu belirsiz ustelik hasta cocugu ömur boyu yuk edıncekmısıZ:) Bela olurmus basınız vb bır suru sacmalık. Arkadaslar bız ne ara bu kadar kötu olduk . Dunya iyisi insanlar esımın ailesı. Hıc yakıştıramadım . Bana; zaten kanser hastası cocukları evıne soktun bırde evlat edınmek neymış denildi. Sadece bızım olması gerekıyor sevmemiz için evımızı acmamız için öyle mi. Saygı duymuyorum bu soylenenlere. Bir öğretmen olarak anası babası sag durumu iyi ama manevı boşlugu olan cocuklara bıle bır anne sıcaklığı ile yaklasıyorsak ve bu normalse alkış alıyorsa . Kımsesız son derece boktan bır hıkaye ile dort duvara mahkum mınıcık bır bebegın gunesı olmak istemek mı dogru degıl?? Ne ara bu kadar sevgısız olduk:KK43:
Zor karar verilecek bir durum herkes kaldıramaz bunu. Siz masallah bayadır düsünüyorsunuz. Hele de cocuk sahibi olabiliyorken böyle bir seye girismek her yiğidin harcı degil. Benimde ailem karsı cıkardı bu duruma. Aileler öyle bence takılmayın. Kimsesiz bir cocuga yuva acıp ona bir sürü imkan sunmak ne güzel bir fedakarlık. Bende isterdim böyle bir sey.
 
Merhaba arkadaslar
2 yıl cocuk sahıbı olmak istedık. Tedavı sonucu hamıleyım. Allah nasıp ederse sonunda bır evladımız olacak.. ama benım gonlumde yatan ki bu duygusallıkla verılmış bır karar degıldır.. 2. Cocugumu evlat edınmek istiyorum. Maddı en önemlisi manevı anlamda 10 cocuga kucak acabılecek durumdayız. Aynı kandan olmanın zerre önemi olmadıgını kimsesiz hasta cocuklarla vakıt gecırdıgım senelerde anladım. Esımle sadece cocuk bayramı bayramlarda cocuk esırgeme kurumlarını zıyaret edıyoruz. Ama işte o gun bırkac saat . Sıfır yas grubu bır cocuk belki kronık bır hastalığı olan.. zor evet ama esımın gonlu benım yıllardır tum cocuklara gosterdıgım ılgı sabır sevgı.. bu fıkrım netlestıgınden berı bır psikologa danıstım ve 6 ay bu konuyu ele aldık. Psikologum bır degıl on cocuga annelık yapmaya hazırsın vb seyler soyledı..işlemler vs prosedur bıraz cetrefilli bır sure hamıleliğim ve cocugumla bu surece adım atacagım . Benım cocugum olunca cok sevınen esımın ailesi bunu konudakı kararlılığımızı öğrenınce sook oldu. Olamazmıski zaten cocuk sahıbı olabılıyormusuz:) olamasak neyse!! Ne oldugu belirsiz ustelik hasta cocugu ömur boyu yuk edıncekmısıZ:) Bela olurmus basınız vb bır suru sacmalık. Arkadaslar bız ne ara bu kadar kötu olduk . Dunya iyisi insanlar esımın ailesı. Hıc yakıştıramadım . Bana; zaten kanser hastası cocukları evıne soktun bırde evlat edınmek neymış denildi. Sadece bızım olması gerekıyor sevmemiz için evımızı acmamız için öyle mi. Saygı duymuyorum bu soylenenlere. Bir öğretmen olarak anası babası sag durumu iyi ama manevı boşlugu olan cocuklara bıle bır anne sıcaklığı ile yaklasıyorsak ve bu normalse alkış alıyorsa . Kımsesız son derece boktan bır hıkaye ile dort duvara mahkum mınıcık bır bebegın gunesı olmak istemek mı dogru degıl?? Ne ara bu kadar sevgısız olduk:KK43:
Ne kadar merhametli, güzel bi yüreğiniz var.. Eşiniz ve siz çok cesaretlisiniz ve ortak bi karar almışsınız bence insanların ne düşündüğünü önemsemeyin.. Evlenmeden önce benimde böyle bi düşüncem vardı kendim bi bebek yaparım ikinciyide evlat edinirim diye falan ama nebliyim ilerde annesi babası çıksa geri alsalar falan o kdar alştktan sonra naparım diye düşündüm önemli olan bir çocuğun hayatının düzene girmesi kurtulması ama nebliyim böyle sçma sapan bi dşünceye girmiştim zaten eşim böyle bişeyi kabul etcek biride değil ama inşallah her zaman sizin gibi iyi ve cesaretli insanlar olur bu hayatta..
 
Back
X