Eşim evlatlık istemiyor :(

Sef34 .!.:

Ben çocukları o kadar çok seviyorum ki anlatamam.bir kızım bir oğlum var.ben bi de evlat edinmek istiyorum ama eşim diyor ki ben elimde olmayarak ayrım yaparım evlat edindiğimiz çocuğa da yazık olur.ben bi şekilde bu mümkün olabilsin diye çok dua ediyorum.bazen kızım gece anne diye ağlayarak uyanıyor sarıldığım zaman kafasını boynumun oraya koyup yeniden huzur içinde uykuya dalıyor.o zamanlarda kimsesiz çocukları düşünüp o kadar üzülüyorum ki.ben kendimden eminim asla ayrım yapmam.anne olmak içindoğurmak gerekmiyor illa ki.melek onlar ya sevgimi şefkatimi göstermeyi çok istiyorum.evlat edinemeyeceğim ama belliki.peki ne yapabilirim? Somut bi adım atmak bi çocuğun manevi destekçisi olmak istiyorum.önerisi olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

siz iyi bir annesiniz başkasının çocuğuna annelik yapmak isyeyecek kadar hemde...ama kocanızda haklı başka birinin çocuğunun sorumluluğu büyük...düşse birileri çıkıp çocuğu darp ediyorlar der...üstelik hep görüyoruz çocuklar büyüdükten sonra ya biyolojik anne babası yada kendi gerçeği öğrendikten sonra kendilerini dünyaya getireni arıyorlar bulunca da onların ellerini ayaklarını öpüyorlar senin emeklerde boşa gidiyor biyolojik taraf hazıra konuyor...2 çocuğun var zaten onları güle güle büyüt...ha birşey daha birde gen var...kimbilir nasıl bir aileden gelme bu çocuk..genetik faktörler çok önemli...

Bu konu geçen sene bizim de gündemimize girdi. Bir kızım var 5 yaşında ve koruyucu aile olmak istedik. Eşim ilk başta tamam dedi ben araştırma sürecine girdim, yetkililerle konuştum vs. Ama bir sürü kriterleri vardı. Mesela bana evdeki çocuk 6 yaşından küçükse onun iyiliğini düşünerek 6 yaşını doldurmasını bekliyoruz dendi. Bir de evdeki çocukla yaş farkı artı eksi üç yaş olmalıymış. Yani en fazla yaşı 6+3 veya 6-3 olabilirmiş. Ben tabi kızım o zaman 4 yaşında olduğundan rafa kaldırmak zorunda kaldım. Ama o dönem tabiri caizse yandım tutuştum. Çok istekliydim, hayaller kurup durdum.
Neyse aradan bi sene geçti geçen gün eşim diyor ki ‘bi ara koruyucu aile olmaya heveslenmiştin, sen de bi garipsin ne garip bi istekti.’ Sanki birlikte karar vermemişiz gibi. Eşim çok fena kandırmış beni yani.
Senin eşin en azından neyi yapamayacağını biliyor. Takdir ettim.

Benim de hayalimdi aslinda bu, sahane bir fikir. Ancak benim esim evlatlik, ve ailesiyle cok ciddi sorunlari var dolayisiyla bu konuya asla sicak bakmiyor. Durumunu bildigim icin bende israr edemiyorum. İnsallah ikinizi de tatmin edecek bir cozum bulursunuz

Adama zorla evlatlık mı alacaksınız. Aldığınız çocuğa bi of bile deseniz hakkını ödeyemezsiniz. Bir tek sizinle bitmiyor ki çocuklarınız anlaşabilecek mi? Eşiniz gerektiği gibi ona da baba olacak mı?