Arkadaşlar merhaba..
cok büyük bi ikilem içindeyim. eşimin bi huyu var ki beni ondan vazgcmeyi düşündürecek kadar üzüyor. en ufak bi öfke esnasında ( mesela yere düşen bi kaşık) hemen küfür ediyor. dışarıya karşı bu her zaman var. ama bana da cok. hiç konulamıyoruz zaten. iletişim kurma şekli küfür ve ağır hakaretler. kaç kez sakinleşince aldım karşıma ' seni çok seviyorum yapma böyle giderse sevgimi bitireceksin, bana saygı duymayan adamla nasıl yaşarım kendini yerime koy' diyorum. napalım ben böyleyim değişmem diyor. kişisel algıla kızınca ağzımdan otomatik çıkıyor diyor. o böyle yapınca bi süre konusmamak ve ne kadar üzdüğünü anlaması için sessiz kalmay çalışıyorum ama buna da izin vermiyor. duymaz geleceksin, ben öfkelenince öylece durup bekleyeceksin zaten 5 dk yı gecmiyır diyor. yani bunu bi atak gibi algılamamamı normalleşmesini istiyor. 10 aydır evliyiz. ilk zamanlar tamam bi daha olmaz, yardım et birlikte aşalım bu durumu falan derdi, ama benim gösterdiğim anlayış ters tepti ve şimdi ben böyleyim değişemem diyor. çok zordayım. kendim, değersiz hissettiriyor. öfkelenince bunu yapmayı hak görüyor. sokakta bile yapıyor. hatta bi kez ailesi yanında da yaptı. defalarca kez aklımdan gitmek geldi ama acaba bi yolu olur mu değişir mi diye sabrettim. çalışıyoruz her ikimizde. maddi bi sorunumuz yok. aslında gitsem giderim ama bir birimizi seviyoruz. acaba ben de mi bu durumu kanıksamaya başladım bilmiyorum seven insan bu kadar onur kırar mı? erkege bile edilmeyecek küfür ve hakaretler haftada en az bi kere karım dediği kadına yapıyor. ne yapmalıyım bilmiyorum. aileme anlatsam çık gel derler aramızda 10 saatlik bi yol var akılları hep bende kalır. anlatabilecek hiç kimsem yok buraya anlatabildim bi tek.
Arkadaşlar merhaba..
cok büyük bi ikilem içindeyim. eşimin bi huyu var ki beni ondan vazgcmeyi düşündürecek kadar üzüyor. en ufak bi öfke esnasında ( mesela yere düşen bi kaşık) hemen küfür ediyor. dışarıya karşı bu her zaman var. ama bana da cok. hiç konulamıyoruz zaten. iletişim kurma şekli küfür ve ağır hakaretler. kaç kez sakinleşince aldım karşıma ' seni çok seviyorum yapma böyle giderse sevgimi bitireceksin, bana saygı duymayan adamla nasıl yaşarım kendini yerime koy' diyorum. napalım ben böyleyim değişmem diyor. kişisel algıla kızınca ağzımdan otomatik çıkıyor diyor. o böyle yapınca bi süre konusmamak ve ne kadar üzdüğünü anlaması için sessiz kalmay çalışıyorum ama buna da izin vermiyor. duymaz geleceksin, ben öfkelenince öylece durup bekleyeceksin zaten 5 dk yı gecmiyır diyor. yani bunu bi atak gibi algılamamamı normalleşmesini istiyor. 10 aydır evliyiz. ilk zamanlar tamam bi daha olmaz, yardım et birlikte aşalım bu durumu falan derdi, ama benim gösterdiğim anlayış ters tepti ve şimdi ben böyleyim değişemem diyor. çok zordayım. kendim, değersiz hissettiriyor. öfkelenince bunu yapmayı hak görüyor. sokakta bile yapıyor. hatta bi kez ailesi yanında da yaptı. defalarca kez aklımdan gitmek geldi ama acaba bi yolu olur mu değişir mi diye sabrettim. çalışıyoruz her ikimizde. maddi bi sorunumuz yok. aslında gitsem giderim ama bir birimizi seviyoruz. acaba ben de mi bu durumu kanıksamaya başladım bilmiyorum seven insan bu kadar onur kırar mı? erkege bile edilmeyecek küfür ve hakaretler haftada en az bi kere karım dediği kadına yapıyor. ne yapmalıyım bilmiyorum. aileme anlatsam çık gel derler aramızda 10 saatlik bi yol var akılları hep bende kalır. anlatabilecek hiç kimsem yok buraya anlatabildim bi tek.
Bir an benim yıllarrrr önceki halimi hatırladım... yazsam o zamanlar ancak böyle sizin gibi yazardım..
Her kelimenin başında o malum küfrü mutlaka ederdi.. yapma böyle soğuyorum derdim ama hiç dinlemezdi hep küfür hep küfür
Ağzı alışmıştı, ben utanırdımda o utanmazdı, aynen sizinki gibi kaşık düşse küfür ederdi.. arabada ederdi, tv izlerken
Ay aklıma geldikçe neler atlattım neleri aştım diyorum.. sanki yaşamamışım gibi geliyor, normal konuşurken onlarca küfürüde konuşmamızın arasına sokardı
Terketmedi bu alışkanlığını, edepsizliğin adı alışkanlık olmaz aslında, düzelmedi düzelmedi... uzun yıllar oldu yollarımızı ayrılalı.. ama benim bir çok nedenim vardı.. Tabiki sadece bu olamaz ama şuda bir gerçek ki sevdiğin erkeğin böyle konuşmalarını görünce soğuyorsun hemde çok soğuyorsun.. Etkileyici gelmiyor birkere, heycanı bitiriyor...
Allah yardımcın olsun.... çaresi şu böyle davran diyemiycem... bi zaman sonra yılarsın soğursun, umarım düzelir ne diyim:44:
Benim eşim küfürlü değil ama öfke kontrolü yoktu. Yillar sonra ikna ettim doktora gitti. Şimdi ilaç kullanıyor sakin bayaa..acaba sinirden mi ediyor yoksa ahlakı mı böyle. .ahlaksa değişmez, iyi bi ders ver çek git düzelince gelirim yoksa biter de..Allah yardımcınız olsun
sen de ana avrat düz gitmeye başka kızdığında bakalım hoşuna gidecek mi?
ailesinin yanında yap aynı onun gibi.
ama o zaman sen kötü olursun işte.
ben olsam her şeyi göze alır aynı onun bana dediklerini söylerdim eften püften şeylere kızıyormuş gibi yapıp.
senden öğrendim derdim sonra da.
iste Allah sana gostermis yuzlerini kurtarmis bi kere seni daha ne olsun bundan sonrasi sana kalmis artikhaklısınız. çok haklısınız hem de. ancak şöyle bi durum var ki biz bu yüzden bi ayrılık yaşadık düğünümüze bir hafta kala. bana ettiği küfürlere dayanamayıp aileme anlattım onlar da büyük tepkiler verdi ve ayrıldık. ama eşim ve de ailesi bu durumu hafife aldılar. küfürün bi ayrılık sebebi olamayacağını, asıl nedenin ailemin eşimi istememesi olduğunu düşündüler ve ertesi gün nişanı attılar. halbuki ailem eşim için canlarını verirlerdi yere göge sıgdıramazlardı. ailesi de zaten bu durumdan cok rahatsızdı. biz çanakkale liyiz onlar antalya. bu yüzden evliliğimizi hiç onaylamamışlar ve direnç göstermişler ben bunları nişan atılınca ögrendim. tabi duyunca babam büyük tepki verdi arayıp sen hakla bunu yaparsın diye kızdı. o da sizi ilgilendirmez demiş sadece. ailesi de hazır ayrılık bahanesi bulup hiç alttan alma ya da oglumuza tepki gösterilm demedi aksine onun arkasında durdular ve ne var bunda olabilir senin ailenin anlayışlı olup güzel güzel konuşması lazımdı kimse bizim oğlumuzu arayıp hesap soramaz dediler düşünebiliyo musunuz? bu kadar büyük egoları. eşim derseniz bana sen beni istemiyosun bahane yarattın bitti bu iş deyip tlf unu değiştirdi. tam 6 büyük bi depresyon içinde yaşadım. bu arada söylemeyi unuttum tayin olsun diye nikah yapmıştık. bunu fırsat bilip bildiğiniz şantaj yaptılar yani. bi de eşimin anne ve babası öğretmen. eşim öğretmen
arkadaşlar bu doğru bi mantık değil ama. onun seviyesine düşerse ve ona benzerse şikayetin ne anlamı kalır ki? hem böyle bi aile olur mu? böyle bi ailede yetişen bi çocuk nasıl olur? en mantıklısı destek almak. olmazsa da bu zulme katlanmamak tabi ki. çünkü mesele zihniyetse kökleşmiş olabilir. ve malesef biz de o kadar yaygın bi durum ki. aynı hikayeyi defalarca kez dinlemişimdir sadece kahramanlar farklı. çevremde bu küfür yüzünden nişanı atan, sözden dönen, nikah yapıp ayrılan çok çok kişi oldu. tabi herkesin kişiliği farklı ve farklı tepkiler veriyor. ancak net olan şu; bi kadın önce kendisi kendine değer vermeli. malesef toplumda erkeğin ve kadının durduğu yerler farklı ve bu yüzden ahlaka ve dine sığmayan çok şey erkek için normalleştiriliyor. bu da bunlardan biri. erkek değil mi hepsi yapar diye durum basit ve normal görülmemeli. sen tepkini ahlak kuralları çerçevesinde ver. kendi kişiliğinden ödün vermeden. ve unutmaki allah biz kadınları erkeklere emanet etmiştir, emanete hıyanet etmek olmaz. allah göz yummaz sadece süre verir zulmedene.
yani canım aslında yarı ahlak yarı öfke. istediği yerde istediği şekilde öfkesini kontrol edebiliyor. işte, sokakta, aile meclisinde.. ama bana karşı kontrol etme gereği duymuyor. ona göre ben onun karısıyım ve canı nasıl isterse hareket etmeli, istediği gibi konuşabilmeli. zihniyet işte tamamen. evliliği çok farklı yorumluyor. nasılsa evliyiz ve kaybedeceği bişey yok diye düşünüyor galiba. gerçi bi çok kez gitmek istedim ama sanırım öfkeyle verdiğim bi karar olarak görüyor. esasında şöyle de bi durum var ki yaptığı bu kaba hareketlerine karşı tavır koyma hakkım da yokmuş. küsmek, kızmak ya da gel konuşalım dmeek boşuna gerilim yaratmakmış. konuşacak ne varmış. zaten sakin bi yapım vardır. sakince ve şevkatlegel canım bak konuşalım bu sorunu halledelim, tamam ben bunu bi hastalık olarak görüp senin kişiliğin üzerinden yükleme yapmadan sadece 'elinde değil' diye düşünüp bu açıdan değerlendireyim ve biz çözemezsek yardım alalım dedim defalarca kez hemde. sonuç hiç değişmedi ama. ben böyleyim, sinirden oluyor, beni alttan alıp duymamış gibi yapacaksın, sinirim geçince zaten iyiyiz diyor.