kızlar uzun uzun anlatmıcam, dün keşfettim ki videolardan eşim paranoid kişilik bozukluğu hastası.tedavisi yok bu hastalığın.normal zamanlarında iyi, ama güvensizlikleri çok, bazı konularda bazı kişilerle ilgili çok kuruyor kafasında.o kişilerden biri de benim..biliyorum zarar göreceğim deyip, kafasında büyütüp büyütüp sonra o olmamasını istediği şeyin olmaması için gerekirse fiziksel şiddete tehdide kadar gidiyor.
ben de şüpheciyim ben de fazla güvenmem.bu öyle değil, şüpheleri sanki olmuş gibi heyacanlanıyor, bağırıyor, çağırıyor, bazı bağlantıları yanlış kuruyor.başta komik geliyordu.g
lerek geçiştiriyordum.ona sevgimi gösterdim.seni seviyorum güven bana dedim, daha çok sinirleniyordu ve itiyordu beni.hangimiz normal ki dedim, şüphelerine gülüyordum, inandıramıyordum onu, mesela ilk şüphesi doğum izninde istanbula gideceksin diyor da başka bişi demiyor.hayır diyorum, inanmıyor.şaka gibi...bunun gibi şüpheleri çok fazla olduğunda ısrarla arar gelir, işyerimi iş arkadaşlarımı baskıyla arar.
şimdi ayrıyız gerçi...geçen cuma benim facede çocuğumuzun fotosunu paylaşmış, arayamıyor da beni, telefonda tehdit edince şikayetçi oldum.bu yüzden arayamıyor da
babamla da atıştık.ağladım bugün falan.kocam deliydi meliydi ama iyiydi dedim normal zamanlarında.yarın yirmilik diş ameliyatına gidicem bu soğukta.ve yalnız gidicem.babam kızmış götürmüyor beni.bir saatlik yok, hadi gittim nasıl dönücem ağzımda dikişler.o esnada kocamı hatırladım.o beni götürürdü dedim, onu çok özledim...şimdi babama güvenerek buraya geldi.şimdiden tayini istanbula al diye tutturdu.ben orda yaşayamam diyorum.ben de senin arkanda gezemem diyor.e o zaman çocuğa kim bakacak.eşim sorunlu bir tip olduğu için nafaka da alma diyor babam.
acaba boşanma davası açarak yanlış mı yaptım bilmiyorum kızlar.son üç ayda en az üç büyük kavga etmişizdir.öte yandan kavga harici iyiydik.kendimi yapayalnız hissediyorum.
Bendede aynısından var
