arkadaşlar ben 2 yıllık evliyim,eşimle 6 yıllık birliktelikten sonra birbirimizi çok severek evlendik hala da çok seviyoruz.problem şu eşim çok sinirli sinirlendiği zaman ne yaptığını bilmiyor.ya elini kolunu biyerlere vuruyor.ya da bana el kaldırıyor.sürekli kavga eden bir çift değiliz,arada saçma sapan şeylerden kavga çıkıyor o gün çok stresli bir gün geçirdiyse zaten hep tetikte oluyor.ben el bebek gül bebek büyüdüm ilk kez eşimden tokat yedim ve yeni kavgalar çıktıkça arkası geldi.bana vurduğu an kendine geliyor ve çok pişman olduğunu söyleyip yalvarıyor.birkaç kez affetmemeyi günlerce konuşmamayı denedim ama o kadar kötü oluyorki sonunda ben ona kıyamıyorum.onu çok seviyorum o da beni biliyorum.normal zamanlarda asla beni kırmaz çok ilgilidir.ama sinirlendiğinde bambaşka bir adam oluyor.dr gitmeyi önerdim kaç kere ama ikna edemedim.şimdi bebek düşünüyoruz ama ben emin olamıyorum.ne yapmam lazım tecrübeli arkadaslardan tavsiyelerini rica ediyorum..
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Eşim sinirlendiği zaman ne yaptığını bilmiyor
- Konu Sahibi siladerya
- Başlangıç Tarihi
- 3 Ekim 2007
- 14.608
- 36.460
- 1.123
- 39
bikaç kere sen de sinirden kendini kaybedip ona saldır bakalım sopayla falan,o zaman sana hak verirse anlarım ...öyle şey mi olurmuş ya,her sinirlendiğinde dayak,bir kere olsa inanırdım pişmanlığına ama sürekli tekrar ediyor nasıl bi pişmanlık bu?bence eşin işin kolayını bulmuş,onun arkasına sığınıyor.
işin garibi ben önceden agresif biriydim şimdi sindirdi beni resmen.biraz seslerimiz yükselse komşular duymasın olay büyümesin diye kasıyorum.böyle olunca da sesim çıkmıyor tabi ve haklıyken haksız duruma düşüyorum.Çünkü bagırarark haklı çıkarıyor kendini.Ayrıca dediğin gibi o o kadar sinirliyken ben ona saldırsam çok kötü bir şekilde dayak yerim o sinirle diye düşünüyorum.
Bende bundan korkuyorum çocuk fikrini düşündüğümde direk bu sahne geliyor gözümün önüne..
Nasıl bir tavır sergileyecegimi bilemiyorum.Çok konuştuk bu konuyu hatırlatma kendimden nefret ediyorum diyor her seferinde.
canım :) bebek yapmak için sencede biraz erken değil mi?
ya eşin çocuğunuza da aynı kontrolsüz davranışlarda bulunursa yada çocuğunuz size uygulanan şiddeti görürsee
eşinizin kesinlikle psikolojik yardım alması yada terapiste gitmesi gerekir
bu sinirinin ve şiddet uygulama içgüdüsüün altında kesinlikle birşey olmalıdır..
üstelik bu kadar çok sevdiği kişinin canını yakabilecek boyutta sinirleniyor ama yaptıktan sonra üzülüyor
benim fikrim bebek için eşinize şart koşun
bu ortamda bebek yapamam çocuğumunda sağlığı bozulabilir sinirlenmenden ötürü terapiste git yada evlilik terapistine gidelim evliliğimiz rayına oturduğunda bebek yapalım deyin..
mutsuz bir ortama bebek yapmak istemediğinizi ve onuda hayatı boyunca mutsuz etmek istemediğinizi söyleyin..
sırf bu sebeple ayrılırsanız küçüçük bebeğede yazık olacaktır..
bence bu tarz konularda blöf yapılmamalı.gerçekçi ol.aynada kendine bak.ailen seni el bebek gül bebek büyütsün sen sırf 'seviyorum' diye kıyama.valla kusura bakma.bence sende de sorun var.sen o ilk tokadı yediğinde ona haddini bildirseydin bakalım bir daha yapabilecek miydi.. adamda seni kaybetme korkusu olsaydı zaten bu davranışını yinelemezdi.önünde uzun bir hayat var.bu adamla aynı teraneyi hep yaşayacaksın.çok özür dilerim birebir lafı alma ama eşşeğe altın semer giydirsen eşşek yine eşşektir.
Aynen behsettiğiniz cümleyi kuruyor hayatta en sevdiğim insana ben nasıl kıyabiliyorum bilmiyorum diyor ama bu sözler normal ortamda konusurken.Zaten normalde kavga ettiğimiz anı kesinlikle hatırlamak istemiyor o yüzden konuşturmuyor beni kendinden nefret ediyormus hatırladığında..Bir bebegimiz olmasını çok istiyorum aslında çünkü maddi manevi başka hiçbir problemimiz yok.Ama bu çok büyük bir sorun.Ben onun kendini bana vurduğu için üzmesine kıyamıyorum düşünün o nasıl bana el kaldırıyo işte bunu bi türlü anlayamıyorum.
blöf yapmam mümkün değil zaten çünkü ters teper.ilk tokatı yediğimde 1 hafta konuşmadık daha ne yapabilirdim ki ? 6 ay sonra başka bir tartışmada gene hırpalandım. bunu kimseyle paylaşamam çünkü ailem öğrendiği an evliliğimiz biter.ömür boyu buna katlanmam mümkün değil o her seferinde bir daha olmıycak diyor ama ben defalarca yasadığım için biliyorum.Ayrılmak düşüncesini aklımdan bile geciremiyorum çünkü onu çok seviyorum.Tam anlamıyla ne yapacagımı bilemez haldeyim..
şiddet sözlü,fiziksel ya da cinsel ne olursa olsun kabul edilmezdir.buna katılıyorum.kayıtsız kalmamak gerektiğini de savunuyorum.ama arkadaşımız sevdiğini söylüyor.eğer şimdi kapıyı vurup giderse,içindeki siz hep şunu diyecek:'ama bak bu yolu denemedin...bunu da yapabilirdin....kolaya kaçtın işte aslında bi de şunu deneseydin...'bu insanı daha da olumsuz etkiler böylece.bence deneyebileceği her türlü yolu denemeli,aklındaki sorulara net keskin bi cevap verebilmeli.hala düzelme görülmüyo ise kapı vurulmalı.bu mücadele içersinde yapabileceği en büyük hata bi bebek olur.
bence sen yalnız kalmaktan korkuyorsun.ya düşünsene o kim ki senden ne üstünlüğü var ki sana bunu yapabiliyor?! adam tabi kolayını bulmuş yapıyor ve üzülme-pişmanlık tripleriyle de olayı geçiştiriyor.e sen de bir güzel yiyorsun belli ki.acaba sen ona aynı şeyi yapsaydın o seniş affeder miydi? affetmek bir yana bence onda bu potansiyel varken bence bu olay çoook daha ileri boyutlara gider zamanla.sevgi senin hayatının,geleceğinin garantisi asla olamaz ve şunu hatırla ki hayatında kimleri neleri ne kadar çok sevmişsindir de şimdi aklına gelmesi için bile bir süre düşünmen gerekiyordur ancak..kimse vazgeçilmez değildir.lütfen akılcı ol biraz. sen de bir bireysin.'kabullenme' bu kelimeyi lütfen olumsuz anlamını düşünerek hayat felsefeni belirle.kabullenmen gereken şeylerden değil bu, kabullenme!
bence ilerde daha büyük pişmanlıkları olacağına varsın kapıyı niye çarptım diye pişman olsun..
Son düzenleme:
Bu eşe kıyamamak nasıl oluyor ki..?
O size vurunca kıyabiliyor sonradan siz o acı çekmesin diye kıyamıyorsunuz.
Ve birbiriniz çook seviyorsunuz öylemi..?
Hepsi birbiriyle çelişen konular..
Siz diyorsunuz ki,ben ayrılmaktan korkuyorum.
Aİleme söylersem evliliğim tehlikeye girer.Kocamı da vursada seviyorum çünkü yazıııııkkkk isteyerek yapmıyor.İçinde şeytan var o yapıyor.Çözüm ne olabilir.
Çözüm yok,zaten kıyamıyorsunuz böyle idare edeceksiniz.
Adamı sinirlendirmeyin,kızdırmayın vurursa siz kıyamayın kendini suçlamasın.
öyle çözüm bu..
adamı kızdırmayın.
O size vurunca kıyabiliyor sonradan siz o acı çekmesin diye kıyamıyorsunuz.
Ve birbiriniz çook seviyorsunuz öylemi..?
Hepsi birbiriyle çelişen konular..
Siz diyorsunuz ki,ben ayrılmaktan korkuyorum.
Aİleme söylersem evliliğim tehlikeye girer.Kocamı da vursada seviyorum çünkü yazıııııkkkk isteyerek yapmıyor.İçinde şeytan var o yapıyor.Çözüm ne olabilir.
Çözüm yok,zaten kıyamıyorsunuz böyle idare edeceksiniz.
Adamı sinirlendirmeyin,kızdırmayın vurursa siz kıyamayın kendini suçlamasın.
öyle çözüm bu..
adamı kızdırmayın.
Eşe kıyamamak, o hasta olduğunda ya da bir problemi olduğunda insanın içinin acımasıdır.
Haklısınız yazdıklarım dışardan bakılınca çelişiyor ama hepsi gerçek.Zaten bende bu yüzden işin içinden çıkamıyorum..
- 2 Eylül 2008
- 569
- 14
- 98
- 42
silederya biran sanki konuyu ben acmısım gibi hissettim kendimi senın yasadıgın durumların aynısını bende yaşadım hatta bazen yıne yasıyorum..
eşimin artık yapısı böle bıranda sınırlenır o an gözü hiçbirşeyi görmez elıne ne geldıyse atar fırlatır duvarları yumruklamaktan artık ellerı bıleklerı agrır duruma geldı.. o elınde olmadan böle davranıyor bır kac dakıka surmuyo sonra hıcbısı olmamıs gıbı davranıyor. ılk öncelerı ben o kadar cok problem ettımkı kabullenemıyodum benım yuzumden olmadıgını bılıyordum neler dusunmuyordumkı aklıma her yol gelıyodu zaman gectıkce ama bende alıstım artık yanı alısmak zorundaydım o sınırlendıgı anda ya yanından gıdıyorum yada susuyorum ben uzerıne gıttıkce cunku daha cok olaylar buyuyodu. bunu yavas yavas asmaya başladık eskısı gıbı daha olmuyor bunu bırlıkte yendık. esın sınırlı oldugu zaman uzerıne gıtme canım sen uzerıne gıttıkce dahada cok buyuyor. eşin senı sevıyorkı pişman oluyor. yaptıklarından pişman olmayan o kadar cok erkek varkı..
eşimin artık yapısı böle bıranda sınırlenır o an gözü hiçbirşeyi görmez elıne ne geldıyse atar fırlatır duvarları yumruklamaktan artık ellerı bıleklerı agrır duruma geldı.. o elınde olmadan böle davranıyor bır kac dakıka surmuyo sonra hıcbısı olmamıs gıbı davranıyor. ılk öncelerı ben o kadar cok problem ettımkı kabullenemıyodum benım yuzumden olmadıgını bılıyordum neler dusunmuyordumkı aklıma her yol gelıyodu zaman gectıkce ama bende alıstım artık yanı alısmak zorundaydım o sınırlendıgı anda ya yanından gıdıyorum yada susuyorum ben uzerıne gıttıkce cunku daha cok olaylar buyuyodu. bunu yavas yavas asmaya başladık eskısı gıbı daha olmuyor bunu bırlıkte yendık. esın sınırlı oldugu zaman uzerıne gıtme canım sen uzerıne gıttıkce dahada cok buyuyor. eşin senı sevıyorkı pişman oluyor. yaptıklarından pişman olmayan o kadar cok erkek varkı..
kesinlikle katılıyorum..
hayır değil.ama olasılık dışı da değil.sadece son çare olmalı.daha önce de anlatmaya çalıştığım gibi aklına gelecek her türlü yöntemi denemelisin.aklında bi tane bile çözüm noktası kalmamalı eğer gitmeye karar verirsen.konuşmayı dene,tehdit savur sakin bi tonda,olmadı o vurunca senin elinde armut toplamıyo sende bişey fırlat.binlerce seçenek var ben 3tanesini 5saniyede buldum...sakın kıyamam filan da deme o sana kıyıyo sonuçta...
Eşimin önerisi de bu yönde sadece diyo 5 dk bana cevap verme ya da uzaklaş.Sonra konuşalım ben sana zarar vermek istemiyorum.Ama anlamadığı bende insanım ve benimde yersiz tepkilerim olabilir.Her an kontrollü olmam mümkün değil.Kavga anında ben uzağındaysam duvarları yumrukluyor ya da kafasını dolaba falan vuruyor ben üzerinde gidersem eğer bana vuruyor benim anlamadığım ve beni daha da delirten 2 saniye içinde normale dönmesi..
