Ben artık bu duruma göz yummak istemediğimi söyledim. Bak çocuk istiyorsun ama doğmamış çocuğumuzun rızkını hiç düşünmüyosun üstelik eşimin alması gereken bir tedavi süreci var ve bu da eşittir para demek. İçimdeki her şeyi döktüm. Yardım edilmesi gereken zamanda edilir her iki tarafa da ama fazlası enayiliğe giriyor farkında degilsin dedim. Ailesiyle olan hiçbir şeyine bu zamana kadar karışmadım ama söyledim artık. Zor zamanlar geçirdiğimizi bilmelerine rağmen annenin özellikle babanın sana bu kadar yük bindirmesine ne gerek var. Orda okuması gereken bir çocukları varsa burda da ailesini düşünmesi gereken de bir çocukları var dedim. Karısını adam yerine koymayanı kimse koymaz. Ama artık ben kendimi bu duruma düşürmek istemiyorum dedim. Daha bir sürü şey söyledim 1 saat sürdü konuşmam. Ağladı, artık kardesimin lüks hayatına finanse olmuyorum babamlara da söylicem iş falan açmıcam ben gerçekten anladım sana ne kadar haksızlık ettiğimi, onların 3 tane evi var arabası var bizim daha evimiz bile yok haklısın herkes kendini düşüncek bu saatten sonra ben seni kaybedemem dedi. Ben kendimi düzeltceğime söz veriyorum son bir şans ver dedi. Bende istemediğimi ailemin yanına gideceğimi söyledim. Suan konuşmuyorum ailemin yanına gidicem ama tek düsündügüm kpss sınavına gircem bütün odağım kaybolcak ne zaman ne yapsam nasıl yapsam diye düşünüyorum
evet sınavıma odaklancam ve pişman olmak istemiyorum yapamazsam şu andan itibaren tek odağım bu olcak
