Mrb Arkadaslar. 1.5 senelik evliyim. Evdeyim suan calismiyorum. Esimle severek evlendik. Bir ara isleri ters gitmisti ama toparlandik. Suan hiç bir sorunumuz yok. Evlenmeden once hic boyle degildi. Eger en ufak bisi gorseydim kesinlikle sevgimi icime gomer evlenmezdim. Benim sorunum tartistigimizda (duzgun, kışkırtmadan cevap bile versem) ya uzerime yuruyor ya da bogazimi sıkıyo, kollarimdan tutup sarsiyo, ensemden, çenemden tutuyo cevap vermiyim diye. Yada sinirini cikartiyo kendi capinda. Ya çok aciz benimle duzgun konusamayacak kadar. Ayrica sudan sebepler yuzunden 3 kere tokat atmisligi vardir. Ailesi de hep tartisirlar, bagirir cagirirlar bi konu olsun duzgun konusamazlar oyle yani. Bizim aile cok kibardir kimseyi kirmazlar, kavga gurultu hic bilmem. Ben el bebek buyudum, kimseyi kirmam, ince dusunurum o sekil yetistim. Çozemiyorum icinden cikamiyorum. Cok sıkılıyorum cok. Yaninda hic konusmuyorum bu ara. Eve gelince resmen enerjim düşüyo. Kaldiramiyorum. Cok mutsuzum. Hic istemedigim halde Bosanmayi bile dusunur oldum bu sira. Psikiyatriye bile gitmeyi dusunuyorum. Esimle gitmem lazim ama hic teklif etmedim. Beni gercekten cok seviyo biliyorum kendi de soyluyor ama bu nasil sevgi oluyo ben anlamiyorum. Neden yaptin vurdun dedigimde de bi anda oldu tutamadim sinirleniyorum diyor. 2 ayda bir bu sekilde yasiyoruz evlendigim ilk aylardan beri ve esimi bana karsi o sekilde gormek beni oyle cok uzuyor ki, benim sevdigim evlendigim kisi nasil bu olur diyorum, hayretler icerisindeyim.
Sizce ne yapmaliyim? Ailesinin egitemedigi bir insani ben egitebilirmiyim?
Nasıl çözmeliyim? Şimdiden teşekkurler.
konu sahibi sana da hepimize de ders olsun, tedavi olmazsa yolunu ayır kendini buna hazırla canım
