Eşim ve işi..

prensesimben

Guru
Kayıtlı Üye
13 Aralık 2012
148
29
318
Umarım bana yol gösterecek,benden daha mantıklı yaklasıp beni rahatlatacak birileri vardır,biraz uzun olacak okuyan herkes hakkını helal etsin lütfen, bundan yaklaşık 2 sene önce hiçbir şekilde maddi ihtiyacımız yokken ( bu arada eşim devlet memuru)daha fazla gelirimiz olsun işte çocukları daha iyi okutalım diye çok yakın arkadaşıyla cafe açmak istedi ,kesinlikle razı gelmedim çok itiraz ettim düzenimizin bozulacağını anlattım, ama adeta kapılmış gibiydi o kadar çok istiyordu ki bir türlü engel olamadım.artık dogumuma birkaç hafta olduğu için mi nedit bilemiyorum basiretim bağlandı galiba .her neyse doğumundan çok kısa bir süre sonra anlaştıkları kafenin devri gerçekleşti, bu arada o arkadaşı hiçbir şekilde benim güvenebileceğim bir insan değil,her neyse kafe alındı her işte olduğu gibi hiçbir şekilde başlarda kazanç sağlanamadı çünkü zamanla oturuyor böyle işlerde bazı şeyler gibi düşündük, ticaretle uğraşmak kolay değil sonuçta...en başta anlaşmaları şu şekildeydi ;arkadaşı başka bir iş olmadığı için çoğunlukla kafede duracaktı ,eşimde genellikle akşam iş çıkışları gidecekti oraya ilk aylar tamamen boş geçti işte sürekli arkadaşı borç yaparak kafeye masraf yapmaya başladı ,işte şunun yapılması lazım bunu yapılması lazım, biz de tabii ki bu işe borç altına girerek girdik ,ona para buna par derken bir süre sonra bir sürü borç çıktı ,ne olduğu da anlaşılmadı aylar geçti ve bir kuruş para görmedik kafeden borçtan başka, ondan sonra eşim ameliyat oldu ve bir süre kafeyı tamamen boşladı, sonra bir baktık daha da borç arttı nereden geldiği belli olmayan bir sürü borç, işte şundan aldık işte bundan aldık gibi,Bir de bu adamın garip garip davranışlarından dolayı eşimle de araları iyice açıldı, neyse daha da biz borç altına girerek bunun payını verdik ve ortaklıktan çıkardık her şey tamamen eşimin üstüne kaldı ondan sonra bu adam kendisine ev aldı kendine araba aldı tatillere gitti tamamen Bizim paramızla diye düşünüyorum,şu anki sonuç eşim akşam beşte işten geliyor 7 gibi kafeye gidiyor gece 1'de 2'de geliyor ne ben ne çocuklar birbirimizi göremiyoruz hiç ortak bir şey yapamıyoruz bir tarafım çok öfkeli anlatamayacağım bir şekilde ;bir tarafım acıyor ,bir tarafım haksızlığa uğramış hissediyor .sessiz kalmaya çalışıyorum Bir taraftan onu üzmek istemiyorum, kıyamıyorum ama bir taraftan da kendime ve çocuklara bakınca kendimi çok çaresiz hissediyorum,bütün itirazlarına rağmen bu işe girdi tamamen kendi hatası ile şu anda ben bu durumdayım elimden hiçbir şey gelmiyor, ona sırtta çeviremiyorum, bana akıl verebilecek birileri var mı acaba çok teşekkür ediyorum şimdiden😔😔en azından iki senedir içimde tuttuklarımı buraya dökmüş oldum..(imla hatalarım vardır, kusura bakmayın 🙏)
 
Aza kanaat etmek gerekir... Birçok insanın olmak için kırk takla attığı devlet memuruymuş eşiniz.. Keşke daha fazla kazanma hırsı yerine kalan vaktini ailesine ayırsaydı bu Cafe iş yapmış olsa da ona tercih edilecek bi durum değil... Bence cafeyi devretsin eski düzeninize dönmeye çalışın..
 
Dolandırılmış bile olabilirsiniz. Ne olursa olsun öncelikle bunu arastırın ve davanızı acın (eğer ölese) Sonrasında da bu işler bir devlet memuru için zordur. Hele de sektörde hiç calısmadı ise profesyonel yardım alması sart. Sizde cocuklardan kalan Vaktinizi bu işe yöneltin ne oluyor ne bitiyor görmek zorundasınız. Kalem Kalem hesap tutulur bu sektörde. İflas ettiğinizi düşünmüyorsanız karı koca asılın, Baska careniz yok gbi görünüyor. Kızgınlıgınıza gelince gün duygusal bKma günü değil bu iş kotarılmazsa daha kötü günler sizi bekleyebilir. (kızgın Olmakta haksızsınız demiyorum elbette)
 
Gelir ve giderin hesabı tutulmamis mi? merak ettim. Giderin faturası fişi yok mu esin bunları kontrol etmiş mi? yani cidden bu adam sizin paranizla mı bu noktada bundan emin olmak lazım , gerçi olan olmuş o dönem takip edilmediyse arkadasa yapacak bir şey yok gibi.

Yapılacak şey, eşe bol destek biraz zaman tanıyın, zamanla bakıp iyice kötüye gidiyorsa durum, devredersiniz.
 
Umarım bana yol gösterecek,benden daha mantıklı yaklasıp beni rahatlatacak birileri vardır,biraz uzun olacak okuyan herkes hakkını helal etsin lütfen, bundan yaklaşık 2 sene önce hiçbir şekilde maddi ihtiyacımız yokken ( bu arada eşim devlet memuru)daha fazla gelirimiz olsun işte çocukları daha iyi okutalım diye çok yakın arkadaşıyla cafe açmak istedi ,kesinlikle razı gelmedim çok itiraz ettim düzenimizin bozulacağını anlattım, ama adeta kapılmış gibiydi o kadar çok istiyordu ki bir türlü engel olamadım.artık dogumuma birkaç hafta olduğu için mi nedit bilemiyorum basiretim bağlandı galiba .her neyse doğumundan çok kısa bir süre sonra anlaştıkları kafenin devri gerçekleşti, bu arada o arkadaşı hiçbir şekilde benim güvenebileceğim bir insan değil,her neyse kafe alındı her işte olduğu gibi hiçbir şekilde başlarda kazanç sağlanamadı çünkü zamanla oturuyor böyle işlerde bazı şeyler gibi düşündük, ticaretle uğraşmak kolay değil sonuçta...en başta anlaşmaları şu şekildeydi ;arkadaşı başka bir iş olmadığı için çoğunlukla kafede duracaktı ,eşimde genellikle akşam iş çıkışları gidecekti oraya ilk aylar tamamen boş geçti işte sürekli arkadaşı borç yaparak kafeye masraf yapmaya başladı ,işte şunun yapılması lazım bunu yapılması lazım, biz de tabii ki bu işe borç altına girerek girdik ,ona para buna par derken bir süre sonra bir sürü borç çıktı ,ne olduğu da anlaşılmadı aylar geçti ve bir kuruş para görmedik kafeden borçtan başka, ondan sonra eşim ameliyat oldu ve bir süre kafeyı tamamen boşladı, sonra bir baktık daha da borç arttı nereden geldiği belli olmayan bir sürü borç, işte şundan aldık işte bundan aldık gibi,Bir de bu adamın garip garip davranışlarından dolayı eşimle de araları iyice açıldı, neyse daha da biz borç altına girerek bunun payını verdik ve ortaklıktan çıkardık her şey tamamen eşimin üstüne kaldı ondan sonra bu adam kendisine ev aldı kendine araba aldı tatillere gitti tamamen Bizim paramızla diye düşünüyorum,şu anki sonuç eşim akşam beşte işten geliyor 7 gibi kafeye gidiyor gece 1'de 2'de geliyor ne ben ne çocuklar birbirimizi göremiyoruz hiç ortak bir şey yapamıyoruz bir tarafım çok öfkeli anlatamayacağım bir şekilde ;bir tarafım acıyor ,bir tarafım haksızlığa uğramış hissediyor .sessiz kalmaya çalışıyorum Bir taraftan onu üzmek istemiyorum, kıyamıyorum ama bir taraftan da kendime ve çocuklara bakınca kendimi çok çaresiz hissediyorum,bütün itirazlarına rağmen bu işe girdi tamamen kendi hatası ile şu anda ben bu durumdayım elimden hiçbir şey gelmiyor, ona sırtta çeviremiyorum, bana akıl verebilecek birileri var mı acaba çok teşekkür ediyorum şimdiden😔😔en azından iki senedir içimde tuttuklarımı buraya dökmüş oldum..(imla hatalarım vardır, kusura bakmayın 🙏)
Siz çalışıyor musunuz? Eğer çalışmıyorsanız kafeyye el atın derim. Siz işletin. Sonra da devredersiniz olmazsa
 
Gelir ve giderin hesabı tutulmamis mi? merak ettim. Giderin faturası fişi yok mu esin bunları kontrol etmiş mi? yani cidden bu adam sizin paranizla mı bu noktada bundan emin olmak lazım , gerçi olan olmuş o dönem takip edilmediyse arkadasa yapacak bir şey yok gibi.

Yapılacak şey, eşe bol destek biraz zaman tanıyı
Esikin
Siz çalışıyor musunuz? Eğer çalışmıyorsanız kafeyye el atın derim. Siz işletin. Sonra da devredersiniz olmazsa
Çalışmıyorum,ama hiç orasi benim el atabilecegim bir yer değil(sokak olarak da),eşimin yanına bile gitmiyorum doğru düzgün düşünün,bir de bebek var,devretme dusuncemiz çoktan var ama kriz var malum,kimse yanaşmıyor...
 
Aza kanaat etmek gerekir... Birçok insanın olmak için kırk takla attığı devlet memuruymuş eşiniz.. Keşke daha fazla kazanma hırsı yerine kalan vaktini ailesine ayırsaydı bu Cafe iş yapmış olsa da ona tercih edilecek bi durum değil... Bence cafeyi devretsin eski düzeninize dönmeye çalışın..
Ah keşke devredebilsek,arkadaşına o kadar guveniyodu ki,haftada bir kaç gün orda olurum ben diye düşündü
 
Bir insanin en buyuk serveti ailesiyle gecirdigi zamanlaridir derim.ileride cocuklariniz buyudugunde ,yaslandiginizda sizi anilariyla animsayacaklar,onlara birakacaklariniz bence onlar icin cok da onemli olmayacak.aile herseydir.
 
Dolandırılmış bile olabilirsiniz. Ne olursa olsun öncelikle bunu arastırın ve davanızı acın (eğer ölese) Sonrasında da bu işler bir devlet memuru için zordur. Hele de sektörde hiç calısmadı ise profesyonel yardım alması sart. Sizde cocuklardan kalan Vaktinizi bu işe yöneltin ne oluyor ne bitiyor görmek zorundasınız. Kalem Kalem hesap tutulur bu sektörde. İflas ettiğinizi düşünmüyorsanız karı koca asılın, Baska careniz yok gbi görünüyor. Kızgınlıgınıza gelince gün duygusal bKma günü değil bu iş kotarılmazsa daha kötü günler sizi bekleyebilir. (kızgın Olmakta haksızsınız demiyorum elbette)

[/QUOTE
Ortağının resmi hiç bir bağlantısı yok,dükkan bile eşimin annesinin üstüne,bir de ondan kurtulalım diye onun payını verdik,tamamen sıyrıldı kuruş zararı olmadan pislik,ahh nasıl bir gafletse..
 
Umarım bana yol gösterecek,benden daha mantıklı yaklasıp beni rahatlatacak birileri vardır,biraz uzun olacak okuyan herkes hakkını helal etsin lütfen, bundan yaklaşık 2 sene önce hiçbir şekilde maddi ihtiyacımız yokken ( bu arada eşim devlet memuru)daha fazla gelirimiz olsun işte çocukları daha iyi okutalım diye çok yakın arkadaşıyla cafe açmak istedi ,kesinlikle razı gelmedim çok itiraz ettim düzenimizin bozulacağını anlattım, ama adeta kapılmış gibiydi o kadar çok istiyordu ki bir türlü engel olamadım.artık dogumuma birkaç hafta olduğu için mi nedit bilemiyorum basiretim bağlandı galiba .her neyse doğumundan çok kısa bir süre sonra anlaştıkları kafenin devri gerçekleşti, bu arada o arkadaşı hiçbir şekilde benim güvenebileceğim bir insan değil,her neyse kafe alındı her işte olduğu gibi hiçbir şekilde başlarda kazanç sağlanamadı çünkü zamanla oturuyor böyle işlerde bazı şeyler gibi düşündük, ticaretle uğraşmak kolay değil sonuçta...en başta anlaşmaları şu şekildeydi ;arkadaşı başka bir iş olmadığı için çoğunlukla kafede duracaktı ,eşimde genellikle akşam iş çıkışları gidecekti oraya ilk aylar tamamen boş geçti işte sürekli arkadaşı borç yaparak kafeye masraf yapmaya başladı ,işte şunun yapılması lazım bunu yapılması lazım, biz de tabii ki bu işe borç altına girerek girdik ,ona para buna par derken bir süre sonra bir sürü borç çıktı ,ne olduğu da anlaşılmadı aylar geçti ve bir kuruş para görmedik kafeden borçtan başka, ondan sonra eşim ameliyat oldu ve bir süre kafeyı tamamen boşladı, sonra bir baktık daha da borç arttı nereden geldiği belli olmayan bir sürü borç, işte şundan aldık işte bundan aldık gibi,Bir de bu adamın garip garip davranışlarından dolayı eşimle de araları iyice açıldı, neyse daha da biz borç altına girerek bunun payını verdik ve ortaklıktan çıkardık her şey tamamen eşimin üstüne kaldı ondan sonra bu adam kendisine ev aldı kendine araba aldı tatillere gitti tamamen Bizim paramızla diye düşünüyorum,şu anki sonuç eşim akşam beşte işten geliyor 7 gibi kafeye gidiyor gece 1'de 2'de geliyor ne ben ne çocuklar birbirimizi göremiyoruz hiç ortak bir şey yapamıyoruz bir tarafım çok öfkeli anlatamayacağım bir şekilde ;bir tarafım acıyor ,bir tarafım haksızlığa uğramış hissediyor .sessiz kalmaya çalışıyorum Bir taraftan onu üzmek istemiyorum, kıyamıyorum ama bir taraftan da kendime ve çocuklara bakınca kendimi çok çaresiz hissediyorum,bütün itirazlarına rağmen bu işe girdi tamamen kendi hatası ile şu anda ben bu durumdayım elimden hiçbir şey gelmiyor, ona sırtta çeviremiyorum, bana akıl verebilecek birileri var mı acaba çok teşekkür ediyorum şimdiden😔😔en azından iki senedir içimde tuttuklarımı buraya dökmüş oldum..(imla hatalarım vardır, kusura bakmayın 🙏)
Kafeye gitme sansin yok mu eşine yardım et orda vakit geçirin hem size uğraş olur hemde esinle vakit geçirmiş olursun
 
Olan olmus önünüze bakmaya calısın lütfen ... Paranızı kurtarabiliyırsa devretmek devrederdiniz sanırım öle de olmadıgını varsayarsak canla basla calısmaktan Baska care yok.
 
Böyle işletmelere kadın eli değmesi gerek bence. Eşiniz işteyken siz kafeyi çalıştırın. En azından zararını karşılayana kadar sıkın dişinizi. Eşinize de kızmayın , çünkü kimse o kadar uzun saat dinlenmeden çalışmak istemez keyfi olarak. İşleri yoluna koyar düzene oturtursanız hem siz hem eşiniz rahat eder.
 
İyi günde kötü günde sözü bu günler için verilmiyor mu?
Hepsi senin hatan deyip başına kakıp kavga etmek yada ee senin hatan ne halin varsa gör deyip sırt çevirmek verilen bu söze ihanet değilmidir?
Binlerce onbinlerce batan iflas eden insan var. Bu yüzden hemen eşler terk etse yada kavga gürültü etse ortada aile denen bişey kalmazdı.
Beşer şaşar demişler. Zaten eminim eşiniz kendisi de bunun farkındadır.
 
Esim orda çalışma fikrine hiç sıcak bakmıyor,yani o düşüncede bı insan,o yüzden o ihtimal hiç yok diyebilirim,ona destek konusuna gelince inanın gece ikide güler yüzle karşılıyorum çocuklarım erken kalktığı halde yatamıyorum bekliyorum,iki çift laf edelim diye,ama o kadar yiprandim ki anlatamam,tek başıma kaldım gibi hissediyorum, sıkışmış kalmış gibiyim,ona yüklenmek için kendimden o kadar ödün verdim ki,sırf cocuklarim etkilenmesin yetebileyim onlara diye(eşimin genç yaşta tansiyon hastası olması ve aşırı uykusuzluk nedeniyle sürekli baş ağrısı çekmesi de cabası)
 
İyi günde kötü günde sözü bu günler için verilmiyor mu?
Hepsi senin hatan deyip başına kakıp kavga etmek yada ee senin hatan ne halin varsa gör deyip sırt çevirmek verilen bu söze ihanet değilmidir?
Binlerce onbinlerce batan iflas eden insan var. Bu yüzden hemen eşler terk etse yada kavga gürültü etse ortada aile denen bişey kalmazdı.
Beşer şaşar demişler. Zaten eminim eşiniz kendisi de bunun farkındadır.
Kesinlikle katılıyorum,ama o kadar zormuş ki varken yok olmasi,sürekli çocukları oyalayabilecek. Bir şey bulmaya çalışmak,hiç plan yapamamak,sürekli kendisini suçluyor zaten,bana minnetini de dile getiriyor ama insaniz işte,kendi kendimi teskin etmek o kadar yorucu oluyor ki..
 
eşinize destek olun
güler yüz gösterin
adam keyfen değil çocuklarına daha iyi bir gelecek olacağını düşünerek kafeyi açmış
sizi dinlememiş olabilir ama işler yolunda gitseydi bu şekilde demiyecektiniz ben itiraz ettim hep demiyecektiniz

iyi günde kötü günde yanyana olun
ki adam boş beleş birşey için değil
evatları için bir işe kalkışmış
kendine eziyet ediyor birde siz üstüne gidip hayatı dar etmeyin
 
Umarım bana yol gösterecek,benden daha mantıklı yaklasıp beni rahatlatacak birileri vardır,biraz uzun olacak okuyan herkes hakkını helal etsin lütfen, bundan yaklaşık 2 sene önce hiçbir şekilde maddi ihtiyacımız yokken ( bu arada eşim devlet memuru)daha fazla gelirimiz olsun işte çocukları daha iyi okutalım diye çok yakın arkadaşıyla cafe açmak istedi ,kesinlikle razı gelmedim çok itiraz ettim düzenimizin bozulacağını anlattım, ama adeta kapılmış gibiydi o kadar çok istiyordu ki bir türlü engel olamadım.artık dogumuma birkaç hafta olduğu için mi nedit bilemiyorum basiretim bağlandı galiba .her neyse doğumundan çok kısa bir süre sonra anlaştıkları kafenin devri gerçekleşti, bu arada o arkadaşı hiçbir şekilde benim güvenebileceğim bir insan değil,her neyse kafe alındı her işte olduğu gibi hiçbir şekilde başlarda kazanç sağlanamadı çünkü zamanla oturuyor böyle işlerde bazı şeyler gibi düşündük, ticaretle uğraşmak kolay değil sonuçta...en başta anlaşmaları şu şekildeydi ;arkadaşı başka bir iş olmadığı için çoğunlukla kafede duracaktı ,eşimde genellikle akşam iş çıkışları gidecekti oraya ilk aylar tamamen boş geçti işte sürekli arkadaşı borç yaparak kafeye masraf yapmaya başladı ,işte şunun yapılması lazım bunu yapılması lazım, biz de tabii ki bu işe borç altına girerek girdik ,ona para buna par derken bir süre sonra bir sürü borç çıktı ,ne olduğu da anlaşılmadı aylar geçti ve bir kuruş para görmedik kafeden borçtan başka, ondan sonra eşim ameliyat oldu ve bir süre kafeyı tamamen boşladı, sonra bir baktık daha da borç arttı nereden geldiği belli olmayan bir sürü borç, işte şundan aldık işte bundan aldık gibi,Bir de bu adamın garip garip davranışlarından dolayı eşimle de araları iyice açıldı, neyse daha da biz borç altına girerek bunun payını verdik ve ortaklıktan çıkardık her şey tamamen eşimin üstüne kaldı ondan sonra bu adam kendisine ev aldı kendine araba aldı tatillere gitti tamamen Bizim paramızla diye düşünüyorum,şu anki sonuç eşim akşam beşte işten geliyor 7 gibi kafeye gidiyor gece 1'de 2'de geliyor ne ben ne çocuklar birbirimizi göremiyoruz hiç ortak bir şey yapamıyoruz bir tarafım çok öfkeli anlatamayacağım bir şekilde ;bir tarafım acıyor ,bir tarafım haksızlığa uğramış hissediyor .sessiz kalmaya çalışıyorum Bir taraftan onu üzmek istemiyorum, kıyamıyorum ama bir taraftan da kendime ve çocuklara bakınca kendimi çok çaresiz hissediyorum,bütün itirazlarına rağmen bu işe girdi tamamen kendi hatası ile şu anda ben bu durumdayım elimden hiçbir şey gelmiyor, ona sırtta çeviremiyorum, bana akıl verebilecek birileri var mı acaba çok teşekkür ediyorum şimdiden😔😔en azından iki senedir içimde tuttuklarımı buraya dökmüş oldum..(imla hatalarım vardır, kusura bakmayın 🙏)
Öncelikle sabrından dolayı yüreğinden öpüyorum.
Benim de babam memur du ve restorant açtı ortağından kazık yedi çıktı. Başka ortakla başka yer açtı yıllarca çalıştı çabaladı sonra memurluktan emekli oldu ve bütün himmetini restorana verdi.2. Yeri de açtı hala çok çalışıyor.
Eşin daha çok kazanayım çocuklarımı iyi yedireyim iyi giydireyim iyi yerlerde okutayım diyor (babam gibi) doğru bunları gerçekleştirir (babamda yaptı Allah razı olsun ) Ama ben evlat olarak daha az giymeye daha az yemeye ya da devlet okullarına razıydım.Tek arzum her kes gibi babamla pikniğe gitmek akşam babamla yemek yemek ve her kes gibi babamın yanında olmasıydı.
Annem her zaman için tekti hastane postane fatura okul toplantılar bayram seyran tatil hep tek başına bizim başımızda iki kişilik koştu ve çok yoruldu.
Artık biz büyüdük babam yaşlandı.Eminim bizi aradığı günler olucak ama ...
Canım fedakar babam güzel düşünmüş ama onun sevgisini hep düşünerek hissetmek zorunda kaldık.
🤗
Allah yardımcın olsun.Umarım kendini eşine güzel bir şekilde ifade edersin ve uygun orta yol bulabilirsiniz.
 
Şuanda kafeye kim işletiyor?
Eşin memur olarak çalışıyorsa akşama kadar kapalimi cafe? Yoksa cafe dediğiniz yer kahvemi? Yani erkeklerin gittiği mekan?
 
Back
X