- Konu Sahibi anatolia35
- #1
Selam arkadaslar
Baslikta okundugu gibi sorunum yine esim, bi de piskologum cikti simdi :44:
Bazilariniz bilir konumu, 6 ay önce evlenmistik, hemen sonra bir sürü sorunlar yasamistik, hala atlatamadik. Esimin ailesi benim ailemle konusmuyor, esimde ailemle annesinin tehdidi üzerine konusmuyor korkusundan. Bu durumdan cok sikildigimi dile getirdigimde kiyamet kopmustu ve bosanma konusu acilmisti, bu da beni cok korkutmustu.
1 aydir piskologa gidiyorum, ve dün bana 10 aylik terapist teklifi geldi. Piskologum bana kaybetme korkusunda calisacagimizi, ve kendimi bu kadar yalniz ve gücsüz hissetme konusunda caliscagimizi söyledi, haftaya kadar kabul etme sürem var.
Esim hic bilmiyor piskologa gittigimi cünkü gizli gizli gittim hep. 2-3 aydir esimle aramdan su sizmiyor
, hic olmadigimiz kadar mutluyuz, ama icimde hala bi burukluk var. Her ne kadar gülüp eglensekte aklima o kötü günler geliyor, kayinvalidemin yaptiklari aklima geliyor ve esime yansitmasam bile icim icimi yiyor.
Kayinvalidemlede arami düzelttim, bunuda kaybetme korkusuna bagliyorum. Normalde bana öyle davranan birisini asla affetmezdim. Cok üzdü, cok kirdi, cok aglatti. Ama ben yinede esimin annesi oldugu icin afettim.
Benim sizlere sorum su:
Zamaninda piskologa gitmemin nedeni, acaba sorun bendemi diyeydi. Eger terapiye evet dersem, esime anlatmak zorunda kalicam. Bi yandan cok abartiyorum diye düsünüyorum, "böyleyse böyledir, yapilcak birsey yok demektir, demekki kismet böyleymis esim ailemle görüsmeyecek" diyorum, diger yandanda yediremiyorum kendime hicbirseyi ve bana yasattiklarini, herseyin düzelmesi icin direnmek istiyorum. Esimi o kadar cok sevdigim icin kaybetmekten korkmayi bu kadar istemiyorum, "giderse gider, kaybeden o olur" demek istiyorum.
Bir baska yandanda söyle düsünüyorum, eger tedaviyi kabul edip esime anlatirsam, iliskimizin iyi olmasi icin ne kadar ciddi oldugumun sinyalini veririm, ve kendimle savastigimi gösteririm, bu esimin belki yardim etmesini saglar.
Sizlere sormamin nedeni, kimsem yok malesef. Anneme bile anlatmadim üzülmesin diye, "onlarin yüzünden piskologa gidiyo kizim" diye düsünmesin diye. Ayrica sizlerden o kadar iyi fikirler geliyo ki, size sormamak aptallik olur
Baslikta okundugu gibi sorunum yine esim, bi de piskologum cikti simdi :44:
Bazilariniz bilir konumu, 6 ay önce evlenmistik, hemen sonra bir sürü sorunlar yasamistik, hala atlatamadik. Esimin ailesi benim ailemle konusmuyor, esimde ailemle annesinin tehdidi üzerine konusmuyor korkusundan. Bu durumdan cok sikildigimi dile getirdigimde kiyamet kopmustu ve bosanma konusu acilmisti, bu da beni cok korkutmustu.
1 aydir piskologa gidiyorum, ve dün bana 10 aylik terapist teklifi geldi. Piskologum bana kaybetme korkusunda calisacagimizi, ve kendimi bu kadar yalniz ve gücsüz hissetme konusunda caliscagimizi söyledi, haftaya kadar kabul etme sürem var.
Esim hic bilmiyor piskologa gittigimi cünkü gizli gizli gittim hep. 2-3 aydir esimle aramdan su sizmiyor
, hic olmadigimiz kadar mutluyuz, ama icimde hala bi burukluk var. Her ne kadar gülüp eglensekte aklima o kötü günler geliyor, kayinvalidemin yaptiklari aklima geliyor ve esime yansitmasam bile icim icimi yiyor. Kayinvalidemlede arami düzelttim, bunuda kaybetme korkusuna bagliyorum. Normalde bana öyle davranan birisini asla affetmezdim. Cok üzdü, cok kirdi, cok aglatti. Ama ben yinede esimin annesi oldugu icin afettim.
Benim sizlere sorum su:
Zamaninda piskologa gitmemin nedeni, acaba sorun bendemi diyeydi. Eger terapiye evet dersem, esime anlatmak zorunda kalicam. Bi yandan cok abartiyorum diye düsünüyorum, "böyleyse böyledir, yapilcak birsey yok demektir, demekki kismet böyleymis esim ailemle görüsmeyecek" diyorum, diger yandanda yediremiyorum kendime hicbirseyi ve bana yasattiklarini, herseyin düzelmesi icin direnmek istiyorum. Esimi o kadar cok sevdigim icin kaybetmekten korkmayi bu kadar istemiyorum, "giderse gider, kaybeden o olur" demek istiyorum.
Bir baska yandanda söyle düsünüyorum, eger tedaviyi kabul edip esime anlatirsam, iliskimizin iyi olmasi icin ne kadar ciddi oldugumun sinyalini veririm, ve kendimle savastigimi gösteririm, bu esimin belki yardim etmesini saglar.
Sizlere sormamin nedeni, kimsem yok malesef. Anneme bile anlatmadim üzülmesin diye, "onlarin yüzünden piskologa gidiyo kizim" diye düsünmesin diye. Ayrica sizlerden o kadar iyi fikirler geliyo ki, size sormamak aptallik olur
