Eşimden soğudum

  • Konu Sahibi Konu Sahibi ebit
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi

ebit

Nirvana
Kayıtlı Üye
12 Eylül 2009
195
96
623
36
Sakarya
Merhabalar
Uzun süredir içimde tutuyorum ama artık dayanamıyorum. Neden böyle oldu bilmiyorum.Şuan 32 yaşındayım 10 aylık bir bebeğim var. 1.5 senedir evliyim. Herşey çok güzeldi severek evlendik. Bankacıydım mesleği bıraktım. Hemen hamile haldım. Belki eleştireceksiniz bu dert mi diye ama tek başıma altından kalkamıyorum. Şiddet yok maddi sorun yok. Sadece ilgisizlik var. Özellikle bebeğim doğduktan sonra kendimi hep yalnız hissettim. Defalarca konuştum. Her gün birbirinin aynı. İşten gelir yemek yenir ben çocuğu uyuturum çay içilir o ya tv izler ya telefonda bir sohbet bile yok. Konuşunca ben böyleyim diyor. Hamileyken gezmek istedim hamilesin dedi çocuk doğunca da çocukla nereye dedi .19 aydır evdeyim içim patlayacak artık. 2 hafta önce hamile olduğumu öğrendim ve iyice psikolojim bozuldu. O kadar pişmanım ki evlendiğime. O kadar soğudum ki eşimden. Bir kaç gündür annemdeyim yarın dönücem. Ama böyle nasıl devam eder bilmiyorum. Çalışsam çocuğa kim bakacak. Çok çok çok büyük aptallık yaptım.
 
Kendiniz gezin sizde bunun için eşten soğumamı olur artık evlilikler böyle hep sizin ne yaşadığınızı bilmem ama evlilikte böyle olçağı belli bi süre sonra rutin aynı şeyler olcak başka bi sorununuz yoksa dert etmeyin çok.
Kaynananız anneniz yokmu çocukları ona bırakıp çıkın gezin
 
Tanıyarak evlendik. O zamanlar laf olur diye çekiniyordu. Evlendikten sonra diyordu. Evlendikten sonra sanki ölü toprağı atıldı üstüne.
 
Kendi seçimlerinizin sonucunu yaşıyorsunuz. Neden işi bıraktınız? Bırakmasaydınız. Çocuk doğunca evet eskisi gibi rahat gezilmiyor. Bunun emzirmesi var; alt değiştirmesi var. Bunları kabul ederek zaten çocuk sahibi olmanız gerekiyordu değil mi? Kaldı ki eşiniz olmadan da gezebilirsiniz.
 
Annem hasta kayınvalidem yaşlı başkada kimse yok. Uykusuzluğumu falan geçtim artık. Çocukluğumdan beri çalışıyordum ondan mı bilmiyorum. Sürekli kendi kendime konuşup telkin etmeye çalışıyorum olmuyor. Keşke demek bende istemiyorum. Kendi içimde halletmeye çalışıyordum başaramadım. Kk kulübü aklıma geldi.
 
Merhabalar
Uzun süredir içimde tutuyorum ama artık dayanamıyorum. Neden böyle oldu bilmiyorum.Şuan 32 yaşındayım 10 aylık bir bebeğim var. 1.5 senedir evliyim. Herşey çok güzeldi severek evlendik. Bankacıydım mesleği bıraktım. Hemen hamile haldım. Belki eleştireceksiniz bu dert mi diye ama tek başıma altından kalkamıyorum. Şiddet yok maddi sorun yok. Sadece ilgisizlik var. Özellikle bebeğim doğduktan sonra kendimi hep yalnız hissettim. Defalarca konuştum. Her gün birbirinin aynı. İşten gelir yemek yenir ben çocuğu uyuturum çay içilir o ya tv izler ya telefonda bir sohbet bile yok. Konuşunca ben böyleyim diyor. Hamileyken gezmek istedim hamilesin dedi çocuk doğunca da çocukla nereye dedi .19 aydır evdeyim içim patlayacak artık. 2 hafta önce hamile olduğumu öğrendim ve iyice psikolojim bozuldu. O kadar pişmanım ki evlendiğime. O kadar soğudum ki eşimden. Bir kaç gündür annemdeyim yarın dönücem. Ama böyle nasıl devam eder bilmiyorum. Çalışsam çocuğa kim bakacak. Çok çok çok büyük aptallık yaptım.
Ne kadar süre görüştünüz evlenmeden önce?
 
Evet pişmanım bıraktığıma bunda en büyük sebepte mobbing den yılmış olmamdı. Gözüm birşey görmedi. Hayal ettiğim gibi olmadı. O zaman bırakmasamda şimdi mecbur bırakıcaktım. Çocuğuma bakıcam kimse yok.
 
Kuzum sen daha lohusalık sendromunu atlatamadan yine hamile kalmışsın ve eşinde bana dokunmayan yılan bin yaşasın kafasında .. üzüldüm adına ya KESK’e mesleği bırakmadan çocuk düşünseydin ve hemen neden çocuk yaptın ki .. bir insanı ne kadar tanırsan tanı aynı evde yaşanmadan anlayamazsın
 
Korunduğum halde oldu. Başka bir ilaç tedavisi takviye aldım doktor o yüzden olabileceğini söyledi. Bazı hormanları yükselten bir ilaç adı aklıma gelmiyor şimdi
 
Kuzum sen daha lohusalık sendromunu atlatamadan yine hamile kalmışsın ve eşinde bana dokunmayan yılan bin yaşasın kafasında .. üzüldüm adına ya KESK’e mesleği bırakmadan çocuk düşünseydin ve hemen neden çocuk yaptın ki .. bir insanı ne kadar tanırsan tanı aynı evde yaşanmadan anlayamazsın
Bende hep diyordum ki en az 1 -2 sene beklerim. Geç evlenince ya sorun olursa diye akışına bıraktım. Eleştirenlere saygı duyuyorum çünkü bende kendimi hep sorguluyorum. Eşim bankada çalışmamı istemedi. Ben sana iş kurarım dedi . Ama şimdi çocuk bahane. Dışarı çıkamıyorum oğlum gerçekten hiç durmuyor sürekli mızmız eve hapsoldum resmen. Nasıl büyük cahillik ettim niye böyle oldu bilmiyorum. Biraz sevgisini hissetmem kendimi daha güçlü hissedebilirim belki
 
Merhabalar
Uzun süredir içimde tutuyorum ama artık dayanamıyorum. Neden böyle oldu bilmiyorum.Şuan 32 yaşındayım 10 aylık bir bebeğim var. 1.5 senedir evliyim. Herşey çok güzeldi severek evlendik. Bankacıydım mesleği bıraktım. Hemen hamile haldım. Belki eleştireceksiniz bu dert mi diye ama tek başıma altından kalkamıyorum. Şiddet yok maddi sorun yok. Sadece ilgisizlik var. Özellikle bebeğim doğduktan sonra kendimi hep yalnız hissettim. Defalarca konuştum. Her gün birbirinin aynı. İşten gelir yemek yenir ben çocuğu uyuturum çay içilir o ya tv izler ya telefonda bir sohbet bile yok. Konuşunca ben böyleyim diyor. Hamileyken gezmek istedim hamilesin dedi çocuk doğunca da çocukla nereye dedi .19 aydır evdeyim içim patlayacak artık. 2 hafta önce hamile olduğumu öğrendim ve iyice psikolojim bozuldu. O kadar pişmanım ki evlendiğime. O kadar soğudum ki eşimden. Bir kaç gündür annemdeyim yarın dönücem. Ama böyle nasıl devam eder bilmiyorum. Çalışsam çocuğa kim bakacak. Çok çok çok büyük aptallık yaptım.
Toplum baskısıyla, yaşım geçiyor korkusuyla, sosyal komplekslerle yapılmış ve yine hüsranla sonuçlanmış bir evlilik vakası daha.
Keşke sadece mutlu olduğunuz, karşılıklı aşık olduğunuz, birlikte birşeyler yapmaktan keyif aldığınız, uzayıp giden sohbetlere tutuştuğunuz, hayatınızda olduğunuz için kendinizi şanslı bulduğunuz kişiyle tanışınca evlenseydiniz ya da hiç evlenmeseydiniz.
28 yaşındayım, bekarım, görüştüğüm tanıştığım kişiler oluyor ama işte bu dediğim, saydığım kriterleri bulabildiğim, aklımın, kalbimin hatta tenimin aynı şekilde onayladığı kişiyi bulduğumda evleneceğim. O kişiye hiç denk gelmezsem de bekarlığımın, hayatımın, keyiflerimin tadını çıkarmaya devam edeceğim.
 
Evliliğin ilk yılları hele bir de çocuk olunca çok bunaltıcı oluyor, çocuk bakımı zor eve hapsoluyorsunuz hayatınız değişiyor, kocanız çok iyi mükemmel bile olsa bunaltıcı geçebiliyor. Adamın hep r bahanesi var evlilik öncesi laf olur diyor,hamileyken hamilesin,çocuk olunca çocukla nereye. Belli ki bu adam gezmeyi sevmiyor. Güzel bir dille bunaldığınızı zorlandığınızı anlatın. Yükünüzü hafifletmesini isteyin, en azından çocuk bakımına yardımcı olsun. Şu an için diğer seçenekler de sizin için çok farklı olmayacak. Aile evinde de iki çocukla farklı bir hayatınız olmaz. En azından değişme ihtimali varsa çabalayın
 
Toplum baskısıyla, yaşım geçiyor korkusuyla, sosyal komplekslerle yapılmış ve yine hüsranla sonuçlanmış bir evlilik vakası daha.
Keşke sadece mutlu olduğunuz, karşılıklı aşık olduğunuz, birlikte birşeyler yapmaktan keyif aldığınız, uzayıp giden sohbetlere tutuştuğunuz kişiyle tanışınca evlenseydiniz ya da hiç evlenmeseydiniz.
28 yaşındayım, bekarım, görüştüğüm tanıştığım kişiler oluyor ama işte bu dediğim kişi ve saydığım kriterleri taşıyan kişi, aklımın, kalbimin hatta tenimin aynı şekilde onayladığı kişiyi bulduğumda evleneceğim, hiç denk gelemesem de bekarlığımın, hayatımın, keyiflerimin tadını çıkaracağım.
Benim işte bu dediğim kişiydi. Keşfetmeyi gezmeyi seven. Sohbet edendi. Ama gerçekten bazı erkekler evlendikten sonra muazzam değişiyormuş. Ki ben onu tanıdığımda farklı bir birime farklı bir ile başvurmuştum. Evlenmekten tamamen vazgeçmiştim. Şuan bir şansım olsa evlenmem . Amacım geçmişe bakıp dövünmek değil. Psikolojimi nasıl düzeltebilirim.sonuçta iki tane gelecek yetiştiricem.
 
Evliliğin ilk yılları hele bir de çocuk olunca çok bunaltıcı oluyor, çocuk bakımı zor eve hapsoluyorsunuz hayatınız değişiyor, kocanız çok iyi mükemmel bile olsa bunaltıcı geçebiliyor. Adamın hep r bahanesi var evlilik öncesi laf olur diyor,hamileyken hamilesin,çocuk olunca çocukla nereye. Belli ki bu adam gezmeyi sevmiyor. Güzel bir dille bunaldığınızı zorlandığınızı anlatın. Yükünüzü hafifletmesini isteyin, en azından çocuk bakımına yardımcı olsun. Şu an için diğer seçenekler de sizin için çok farklı olmayacak. Aile evinde de iki çocukla farklı bir hayatınız olmaz. En azından değişme ihtimali varsa çabalayın
Değişme ihtimali var mı emin değilim. Defalarca konuştum. O yüzden kendim birşeyler yapmaya karar verdim. Annem hasta olmasa bugün iş olayına tekrar girişirim. Ama bebeğimi şuan kime bırakayım. O kadar gezmeyi keşfetmeyi seven bir insandı ki ne oldu anlamıyorum. Sanki 60 yaşında adamla evliyim. İçi çekilmiş gibi.
 
Back
X