Merhaba arkadaşlar
benim çok büyük güven sorunum var sebepsiz değil tabi ki ama artık bunu aşmak istiyorum ama aşamıyorum.şimdi size güvensizliğimin neden kaynaklandığını anlatıcam ve sizden bu konu için yardım istiyorum.biraz uzun ama lütfen okuyun ve yardımcı olun
ben 2,5 senelik evliyim.öncesinde 4 sene birlikteliğimiz oldu.ablamla eniştem evlendikten sonra tanışmıştık eniştemin kardeşi çünkü=)çok uzun zaman benimle sevgili olmak istediğini söyledi ve her defasında ben olmayacağını söyledim ama kader işte Rabbim nasip etmiş biz sevgili olmaya başladık.3. senemizde askere gitti çok zor bir süreç beni ve bizi bekliyordu çok zprlanmıştım çünkü.giderkende kendi bilgisayarını bana bıraktı.hergün tlfnda konuşup ağlıyodu bana çok düşkündü.askeriğinin ilk haftasında bi akşam bilgisayarını kurcalarken bi msn yazışması kaydı gördüm.bütün yazışmalaı kayıt altına alınmış.ve onun bundan haberi yok.ben ablam evlendiğinde açıktım ama eşimle sevgili olmaya başladığımızda kapanmıştım bir arkadaşına benim kapanmamdan dert yanmıştı bu beni çok ama çok fazla yaraladı.en en büyük yara şu şekilde oldu.
bir akrabalarının kızı varmış aileside bu kızla eşimi hep yakıştırırmış zaten.biz birlikteliğimizin ilk zamanlarında çok kısa 2 günlük bir ayrılık yaşadık ve o iki günlük ayrılıkda hemen o kızla konuşmaya başlamış o kıza bizi ayrıldığımızı söylemiş ve konuşmalar başlamış tam 1SENE boyunca.birlikte hayaller kurmuşlar oturacakları evi filan.sonra eşim artık görüşmemeleri gerektiğini söylemişve bitirmişler ve ben bunları okuduğumda olayın üzerinden bir sene geçmişti(şuan bile bunları yazarken onu gidip boğmak istiyorum ellerim titriyor resmen) ablamlar bizdeydi ve şuan eltim olan ablam o gecenin sabahı eşimi görmeye askeriyeye gidecekti.hemen ablamları yanıma çağırdım ve ağlıya ağlıya olanları anlattım ablalmlar sakin olmamı ve eşimin askerden gelene kadar bişe söylemememi söylediler ama buna nasıl tahammül ederdim onunla nasıl bişey yokmuş gibi konuşabilirdim.neyse çok zor bir gecenin ardından sabah oldu ve ben uyurken eşim beni aradı odamın kapısını kilitledim ve konuşmaya başladım bağırdım ağladım hakaretler söyledim ama içimde ki o kini atamadım.bitti bu iş dedim herşey bitti dedim.sonra sürekli aradı ağladı yalvardı özür diledi herşey artık senin elinde sen ne dersen öyle olacak dedi seni artık asla üzmicem dedi bir süre bu şekilde devam etti ve ben bir şans daha verdim (hep büyük konuşurdum böyle birşey başıma gelse arkama bakmam die başıma geldi ve şansı verdim)sonra eşimin bilgisayarını geri vermedim interneti yasakladım bir çok şeyi elime aldım artık benden habersiz nefes dahi alamıyor.ve biz evlendik bizden önce o kızda evlendi ama ben içimde ki o kuşkuyu hala atamadım o güvensizliği atamadım.o kızla alakalı ailesinin bile birşey konuşmasına müsade etmiyor.herseyi elimin altında tlfnu facebook twitter butun sosyal hesapları ilstediğim gibi girip isteiğimi yapabiliyorum ve ağzını açıp bana tek kelime dahi etmez.benim hiç birşeyimi bilmez ama ben herşeyini bilirim.
bir iş seyahatı için yurt dışına çıktığında ona eğer bana yanlış birşey yaparsan u çakla geri cenazen gelsin inaşaallah demiştim ve oda bana eğer öyle birşey yaparsam amin anşallah dedğin olur zaten demişti.sürekli ban beni üzneyeceğini böyle birşeyin tekrarlanmayacağını söylüyor ama elimde diil aklımdan silemiyorum yüzüne baktıkça sanki o yazılanları okuyorum.benim yüzümden bir arkadaşı dahi kalmadı dışarı çıkmaz hep dibimdedşr ancak benim arkadaşşlarımın eşleri ile görüşür oda hep birlikte olursak o kadar.
şimdi ben ne yapmalıyım bu fikirlerden biraz uzaklaşmak için bana yardım edin lütfen
benim çok büyük güven sorunum var sebepsiz değil tabi ki ama artık bunu aşmak istiyorum ama aşamıyorum.şimdi size güvensizliğimin neden kaynaklandığını anlatıcam ve sizden bu konu için yardım istiyorum.biraz uzun ama lütfen okuyun ve yardımcı olun
ben 2,5 senelik evliyim.öncesinde 4 sene birlikteliğimiz oldu.ablamla eniştem evlendikten sonra tanışmıştık eniştemin kardeşi çünkü=)çok uzun zaman benimle sevgili olmak istediğini söyledi ve her defasında ben olmayacağını söyledim ama kader işte Rabbim nasip etmiş biz sevgili olmaya başladık.3. senemizde askere gitti çok zor bir süreç beni ve bizi bekliyordu çok zprlanmıştım çünkü.giderkende kendi bilgisayarını bana bıraktı.hergün tlfnda konuşup ağlıyodu bana çok düşkündü.askeriğinin ilk haftasında bi akşam bilgisayarını kurcalarken bi msn yazışması kaydı gördüm.bütün yazışmalaı kayıt altına alınmış.ve onun bundan haberi yok.ben ablam evlendiğinde açıktım ama eşimle sevgili olmaya başladığımızda kapanmıştım bir arkadaşına benim kapanmamdan dert yanmıştı bu beni çok ama çok fazla yaraladı.en en büyük yara şu şekilde oldu.
bir akrabalarının kızı varmış aileside bu kızla eşimi hep yakıştırırmış zaten.biz birlikteliğimizin ilk zamanlarında çok kısa 2 günlük bir ayrılık yaşadık ve o iki günlük ayrılıkda hemen o kızla konuşmaya başlamış o kıza bizi ayrıldığımızı söylemiş ve konuşmalar başlamış tam 1SENE boyunca.birlikte hayaller kurmuşlar oturacakları evi filan.sonra eşim artık görüşmemeleri gerektiğini söylemişve bitirmişler ve ben bunları okuduğumda olayın üzerinden bir sene geçmişti(şuan bile bunları yazarken onu gidip boğmak istiyorum ellerim titriyor resmen) ablamlar bizdeydi ve şuan eltim olan ablam o gecenin sabahı eşimi görmeye askeriyeye gidecekti.hemen ablamları yanıma çağırdım ve ağlıya ağlıya olanları anlattım ablalmlar sakin olmamı ve eşimin askerden gelene kadar bişe söylemememi söylediler ama buna nasıl tahammül ederdim onunla nasıl bişey yokmuş gibi konuşabilirdim.neyse çok zor bir gecenin ardından sabah oldu ve ben uyurken eşim beni aradı odamın kapısını kilitledim ve konuşmaya başladım bağırdım ağladım hakaretler söyledim ama içimde ki o kini atamadım.bitti bu iş dedim herşey bitti dedim.sonra sürekli aradı ağladı yalvardı özür diledi herşey artık senin elinde sen ne dersen öyle olacak dedi seni artık asla üzmicem dedi bir süre bu şekilde devam etti ve ben bir şans daha verdim (hep büyük konuşurdum böyle birşey başıma gelse arkama bakmam die başıma geldi ve şansı verdim)sonra eşimin bilgisayarını geri vermedim interneti yasakladım bir çok şeyi elime aldım artık benden habersiz nefes dahi alamıyor.ve biz evlendik bizden önce o kızda evlendi ama ben içimde ki o kuşkuyu hala atamadım o güvensizliği atamadım.o kızla alakalı ailesinin bile birşey konuşmasına müsade etmiyor.herseyi elimin altında tlfnu facebook twitter butun sosyal hesapları ilstediğim gibi girip isteiğimi yapabiliyorum ve ağzını açıp bana tek kelime dahi etmez.benim hiç birşeyimi bilmez ama ben herşeyini bilirim.
bir iş seyahatı için yurt dışına çıktığında ona eğer bana yanlış birşey yaparsan u çakla geri cenazen gelsin inaşaallah demiştim ve oda bana eğer öyle birşey yaparsam amin anşallah dedğin olur zaten demişti.sürekli ban beni üzneyeceğini böyle birşeyin tekrarlanmayacağını söylüyor ama elimde diil aklımdan silemiyorum yüzüne baktıkça sanki o yazılanları okuyorum.benim yüzümden bir arkadaşı dahi kalmadı dışarı çıkmaz hep dibimdedşr ancak benim arkadaşşlarımın eşleri ile görüşür oda hep birlikte olursak o kadar.
şimdi ben ne yapmalıyım bu fikirlerden biraz uzaklaşmak için bana yardım edin lütfen
