Ağırlıklı olarak bakmayı hiç istemezdim ama çocuklar belirli dönemlerde annelerine düşkün ve yapışık oluyorlar.
Hatta bu gece yatakta 4 ümüz yattık, 3müz tek beden baba dışlanmış olarak.
Adam istiyor, çocuklar itiyor, illa anne eli kolu diye ağlıyor.
Keşke biraz ona gitseler de ben de nefes aldam ama nafile.
Bu konuda bakımdan, yardımdan ziyade çocuğuyla ilgilenmeyen bir baba var.
Mesele bu aslında, oyun, yemek, banyo seremonisi zor şeyler değil ama çocuğun babadan gördüğü sevgiyi arttıran şeylerdir.
Şahsen evliliğimde çok büyük problemler yaşıyorum ama ayrılmamak için tuttuğum iki dalımdan biri hayatımızda bir baba figürünün her şeyiyle var olmasıdır.
Benim yaptığım, eşimin çocuklara yapamadığı tek şey yemektir.
Aperatif evet ama sağlıklı besinler hazırlayamaz.
Tek farkımız bu.
Ve çevremi de gözlemlediğimde çocuklarımın hem şanslı hem de böyle babayla büyüyen bir çocuğun bit kadardan olan farkını gözlemleyebiliyorum.