Konu kapanacak muhtemelen de, kapanmadan yazayım.
İnsanın içine başkasının etkisiyle girebilecek bir şey değildir iman, inanç.
Yaşadığı olaylar yüzünden, kimisi yaklaşır, kimisi uzaklaşır.
Sen onun yanında ibadetlerini yaparsın, sohbet arasında açılırsa bu yönden yaklaşınca içinin daha rahat olduğunu anlatırsın. Elinden geldiğince onun için de dua edersin. Ama bu kadar.
Dinde zorlama yoktur hanımefendi.
Yapabileceğin bir şey de yok.
Ben senin yerinde olsam, madem yemin ediyor, yine yapıyor. Yemin etmesini istemem, beklemem.
Agresiflik için de dine bağlı olmasına gerek yok. Nezaket gereği kibar ve küfürsüz konuşması gerekir. Bundan rahatsız olduğunuzu belirtir uyarırdım hiç dine bulaştırmadan.
Kabul ederse psikologlar da, agresiflik ve öfke kontrolü için yardımcı oluyorlar. Bir deneyin isterseniz.