- 26 Eylül 2010
- 17.558
- 32.867
- 798
- Konu Sahibi Meditation
-
- #21
her türlü şeyin düzeleceğine inanırım da sevmeye çalışmak çok zor olsa gerek. bence sevemedikten sonra yürütmenin anlamı yok. eşinin de senin de mutlu olmaya hakkınız var.
her türlü şeyin düzeleceğine inanırım da sevmeye çalışmak çok zor olsa gerek. bence sevemedikten sonra yürütmenin anlamı yok. eşinin de senin de mutlu olmaya hakkınız var.
bosanda adam cinselligi tatsin , adama acidim o nasil dayandi 3 yil
sevmiyorsuun belki durumun iyi ondanmi uzatyorsun insan sevmeden evlenemez ya
cogu kadin orgazm ne oldugunu bilse bu vajinismus mis kalmaz, neyden mahrum kaldiklarinin farkinda degiller
Bu konuyu açıp açmama konusunda kararsızdım ama artık kendi kendime üstesinden gelemiyorum.
Genelde bu tip konularda üyeler direkt sanki kendi hayatlarının her alanlarında kusursuzlarmış gibi konu açanın üstüne gidiyor,ahkam kesiyor... Eleştirmeyi bilmediği gibi saçma sapan hakaretler savuruyor.
Kendi hatalarımın ve zayıflıklarımın farkındayım,dolayısıyla yapıcı eleştirilere açığım.
Zaten eleştirilere ihtiyacım var.Yardımcı olacağınızı umuyorum.
Ben 4 yıllık evliyim.Aşktan çok mantık evliliği yaptım. Eşim çok iyi biri; anlayışlıdır,sevecendir,bağlıdır,kariyer sahibidir; öyle hakaretli tartıştığımızı bilmem. Aslında karşılıklı saygı içersinde olan bir ilişkimiz var. Bu konuda onun hakkını ödeyemem.
Evlendiğimizden beri başta cinsel sorunlar yaşadık.Ben eski bir vajinusmus hastasıyım.Bu süreç içersinde zaten ikimizde yıprandık sanıyorum.Evin içinde iki arkadaş gibi olmaya başladık. İşin ilginç tarafı belli bir zamandan sonra ne o beni istemeye başladı ne de ben onu. Zaten bir vajinusmus hastası olarak ilişkiden kaçınıyordum. O ise beni incitmek istemediği için bana cinsel olarak yakınlaşmada bulunmadığını söylüyordu.Gerçi vajinusmus eşlerinde görülen bir tür davranışmış. Velhasıl, bu şekilde 3 seneyi doldurduk.
En sonunda nihayet 3 senenin sonunda bu hastalığı yendim. Gelgelelim ikimizde birbirimize karşı o tutkuyu bir türlü yakalayamadık. Evin içinde iki arkadaş gibiyiz. Birbirimizi öpüyoruz,sarılıyoruz,kucaklaşıyoruz ama o kadar...
İşin kötüsü; bu süreç içersinde artık ona karşı birşeyler hissetmemeye başladım.Ondan etkilenmiyorum.Sevemiyorum.Hatta en son başkasından etkilendimDurumun ciddiyetinin farkındayım,ne yapacağım bilmiyorum. Günah işlemekten,başkasına ilgimin kaymasından korkuyorum.Eşimi incitmek istemiyorum.Ona karşı hata yapmak istemiyorum. Off, çok kötüyüm.
Sürekli evlenmemeliydim diyip durmaya başladım.Gerçi sanıyorum çoğu evlilikte aşkta olsa belli bir zaman sonra sevgi alışkanlığa dönüşüyor, o heyecan kayboluyor.Ne kalıyor geriye;sevgi-saygı...Ben bu saygıyıda yitirmekten korkuyorum.Bir yandan evliliğimi bitirmek yerine kurtarmak istiyorum.:2:
Ne yapmalıyım.Normal düşünemiyorum.Lütfen yardım edin
bir erkeğin 3 sene boyunca bu hastalığa sabretmesi müthiş bir şey bence. tabi ki senin için de çok zordur. o ayrı ama "benim bir sorunum yok seni mi bekleyeceğim?" diyebilirdi. sırf bunun için sen de en az 3 sene bu evliliği kurtarmak için uğraşmalısın. uzun süre çaba göstermelisin. ama ondan sonra eğer olmuyorsa o zaman belki ayrılmayı düşünebilirsin.
kısa tatillere gidin. evdeki giyimini değiştir. eşine bakışını değiştirmeye çalış. güzelliklerini gör. fiziki anlamda da seni çeken yönlerini görmeye çalış. biraz çaba göster. ama başkasına kaymasın gönlün. bunu eşine yaşatma.
28 yaşındayım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?