yaa evlenmeden öncede tartışmalarımız olurdu..ama yinede onu sevdiğim için sanırım...gözüm görmezdi yaptıklarını..ama şuan 1,5 yıllık evliyiz 3 aylık kızımız var..ama nedense...artık mutlu olma zamanıyken..şimdi yine mutsuzum..eşim bazen çok yakın olabiliyor..ama bazende umarsamaz oluyor..ne bileyim bebeğimizle ilgileniyor gibi görünüp agucuk yapıp gidiyor..bebeğimiz biraz arsız olduğu için bende sana yardım edeyim demiyor..çocuk ağlamaya başladığı zaman öbür odalara yatmaya gidiyor..evdeyim dışarı çıkamıyorum..durmayan bir bebeğim var oturup iki sohbet edeyim demeyen bir kocam var...işten geliyor. hemen televizyonu açar.sürekli izler iki muhabbet etmez..sonra yemek hazırmı der yer ve sonra ya tekrar televizyon izler yada odasına gider yatar...bende bebekle başbaşa kalırım...ve bazen bebeğim çok ağlayınca ne yapacağımı şaşırıyorum...gelipte yardım edeyim demez..artık daralmaya başladım..evlilik böyle bişeyse ben istemiyorum evlilliği..oysaki ne hayallerim vardı..sizce ne yapmam lazım...elimde mesleğim var öğretmenim..ama kendime bi çare bulamadım..yavaş yavaş ayrılığı düşünür oldum..ama kızım için ne yapmam gerekiyor bilmiyorum...onuda düşünmem lazım...evliliğim çatırdıyor...YARDIMMMMMMMMMMMMMM...........
dün akşam çocuk ağlıyordu...bir yerden düşmüş gibi neredeyse..bende susturmaya sakinleştirmeye çalışıyordum..acaba altını mı ıslattı dedim altını açtım...neyse onu yaparken..normalde çok hoşuna giderdi altını açmam..ve gülücükler saçmaya başalrdı..ama dün akşam öyle olmadı ve ağlamaya devam etti fazlasıylaa.neyse ben kucağıma aldım..daha pijamalarını giydirmeden bezini değiştirip üstünü giydirmeden kucağıma alıp..çocuğu okşayarak susturmaya çalıştım..sonra haliyle sakinleşince üstünü giydirmek istedim çünkü bu seferde üşür hasta olur diye düşündüm..ama bırakır bırakmaz çocuk yine ağlamaya başladı...eşimde bi çocuğa bakamıyorsun dedi..ben orda bunalmışım nesi var derken oda gelip yardımcı olayım derken...bana gelip onu söylüyor..sonra bende ne alakası var diyip biraz sesim yükseldi..eşim hiç beklemediğim bir şekilde kolumu burktu sonra...ben napıyorsun dedim canım yandı ağladımm vs..seni tanıyamıyorum...senden nefret ediyorum dedim...sonra bi köşede başımı iki eliyle tuttu ve sıkıştırdı saçmalama dedi..yine canım yanmıştı...sonra sinirlenip üstündeki eşortmanı yırttı..ara ara tartıştığımızda kendini kontrol edemiyor..bana fazlaca bağırdığı olmuştu..ama ilk defa canımı yakacak şekilde davrandı..bazen yaptıkları görünce psikolojik olarak problemi olduğunu düşünüyorum..evlendikten sonra tanır oldum..ama iş işten geçti sanırım...canım bunlar basit ve halledilebilir şeyler kafana fazla takma
başka dert vermesin Rabbim.ayrılmayı düşünür oldum demişsin
bu sebepden mi
bende senin gibi düşünüyordum ama sonra olayı büyüttüğümün farkına vardım
tabii ki çocuk ikinizin o da yardım etse iyi olur ama etmiyorsa da yapacak birşey yok
benim de iki çocuğum var oğlum 5 yaşında ilk 5 ay inanılmaz huysusdu gaz problemimiz vardı
kızım da 11 aylık ve hala oğlumdan da beter bir huysuzluğu var ve eşim daha bi gün bile
bu akşam da ben mamasını yedireyim,bezini ben değiştireyim,ben uyutayım da sen dinlen demedi
sadece en fazla 15 -20 dk oynar sonra bana verir tabii ağlarsa o kadar da beklmez hemen verir
al ağlıyo der.be adam ağlıyo diyeceğine susturmaya çabalasana dimi ama yok
her insanın yapısı bir değildir tatlım ben de onun için kafama hiç takmıyorum
bir de sen daha yeni doğum yapmışsın onun psikolojisi de var tabii
biraz fazla ilgi beklemen yardım beklemen çok doğal ama erkekler bunu bizim gibi düşünüp anlayamıyorlar maalesef canım
gör bak biraz daha zaman geçince zaten alışacaksın bu duruma sen de ama öyle hemen ayrılmayı falan düşünme derim ben
Allah yardımcın olsun tatlım bunalırsan sormak istediğin bişey olursa bebek bakımıyla ilgili falan sor yardımcı olurum ben
öptüm bebişini
dün akşam çocuk ağlıyordu...bir yerden düşmüş gibi neredeyse..bende susturmaya sakinleştirmeye çalışıyordum..acaba altını mı ıslattı dedim altını açtım...neyse onu yaparken..normalde çok hoşuna giderdi altını açmam..ve gülücükler saçmaya başalrdı..ama dün akşam öyle olmadı ve ağlamaya devam etti fazlasıylaa.neyse ben kucağıma aldım..daha pijamalarını giydirmeden bezini değiştirip üstünü giydirmeden kucağıma alıp..çocuğu okşayarak susturmaya çalıştım..sonra haliyle sakinleşince üstünü giydirmek istedim çünkü bu seferde üşür hasta olur diye düşündüm..ama bırakır bırakmaz çocuk yine ağlamaya başladı...eşimde bi çocuğa bakamıyorsun dedi..ben orda bunalmışım nesi var derken oda gelip yardımcı olayım derken...bana gelip onu söylüyor..sonra bende ne alakası var diyip biraz sesim yükseldi..eşim hiç beklemediğim bir şekilde kolumu burktu sonra...ben napıyorsun dedim canım yandı ağladımm vs..seni tanıyamıyorum...senden nefret ediyorum dedim...sonra bi köşede başımı iki eliyle tuttu ve sıkıştırdı saçmalama dedi..yine canım yanmıştı...sonra sinirlenip üstündeki eşortmanı yırttı..ara ara tartıştığımızda kendini kontrol edemiyor..bana fazlaca bağırdığı olmuştu..ama ilk defa canımı yakacak şekilde davrandı..bazen yaptıkları görünce psikolojik olarak problemi olduğunu düşünüyorum..evlendikten sonra tanır oldum..ama iş işten geçti sanırım...
allah yardımcın olsun cnm ınsallah gecıcı bı seydır bunlar da duzelır umarım
yaa evlenmeden öncede tartışmalarımız olurdu..ama yinede onu sevdiğim için sanırım...gözüm görmezdi yaptıklarını..ama şuan 1,5 yıllık evliyiz 3 aylık kızımız var..ama nedense...artık mutlu olma zamanıyken..şimdi yine mutsuzum..eşim bazen çok yakın olabiliyor..ama bazende umarsamaz oluyor..ne bileyim bebeğimizle ilgileniyor gibi görünüp agucuk yapıp gidiyor..bebeğimiz biraz arsız olduğu için bende sana yardım edeyim demiyor..çocuk ağlamaya başladığı zaman öbür odalara yatmaya gidiyor..evdeyim dışarı çıkamıyorum..durmayan bir bebeğim var oturup iki sohbet edeyim demeyen bir kocam var...işten geliyor. hemen televizyonu açar.sürekli izler iki muhabbet etmez..sonra yemek hazırmı der yer ve sonra ya tekrar televizyon izler yada odasına gider yatar...bende bebekle başbaşa kalırım...ve bazen bebeğim çok ağlayınca ne yapacağımı şaşırıyorum...gelipte yardım edeyim demez..artık daralmaya başladım..evlilik böyle bişeyse ben istemiyorum evlilliği..oysaki ne hayallerim vardı..sizce ne yapmam lazım...elimde mesleğim var öğretmenim..ama kendime bi çare bulamadım..yavaş yavaş ayrılığı düşünür oldum..ama kızım için ne yapmam gerekiyor bilmiyorum...onuda düşünmem lazım...evliliğim çatırdıyor...YARDIMMMMMMMMMMMMMM...........
dün akşam çocuk ağlıyordu...bir yerden düşmüş gibi neredeyse..bende susturmaya sakinleştirmeye çalışıyordum..acaba altını mı ıslattı dedim altını açtım...neyse onu yaparken..normalde çok hoşuna giderdi altını açmam..ve gülücükler saçmaya başalrdı..ama dün akşam öyle olmadı ve ağlamaya devam etti fazlasıylaa.neyse ben kucağıma aldım..daha pijamalarını giydirmeden bezini değiştirip üstünü giydirmeden kucağıma alıp..çocuğu okşayarak susturmaya çalıştım..sonra haliyle sakinleşince üstünü giydirmek istedim çünkü bu seferde üşür hasta olur diye düşündüm..ama bırakır bırakmaz çocuk yine ağlamaya başladı...eşimde bi çocuğa bakamıyorsun dedi..ben orda bunalmışım nesi var derken oda gelip yardımcı olayım derken...bana gelip onu söylüyor..sonra bende ne alakası var diyip biraz sesim yükseldi..eşim hiç beklemediğim bir şekilde kolumu burktu sonra...ben napıyorsun dedim canım yandı ağladımm vs..seni tanıyamıyorum...senden nefret ediyorum dedim...sonra bi köşede başımı iki eliyle tuttu ve sıkıştırdı saçmalama dedi..yine canım yanmıştı...sonra sinirlenip üstündeki eşortmanı yırttı..ara ara tartıştığımızda kendini kontrol edemiyor..bana fazlaca bağırdığı olmuştu..ama ilk defa canımı yakacak şekilde davrandı..bazen yaptıkları görünce psikolojik olarak problemi olduğunu düşünüyorum..evlendikten sonra tanır oldum..ama iş işten geçti sanırım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?