Cidden bu kadar değişken olabiliyor mu ya
filmdelisi
Hem de nasıl...
Şöyle anlatayım; eşim aslında çok 'denyo' biridir.
Her yerde içinden geleni saf bir çocuk gibi söyler ve bazen beni gücendirir bu açık sözlülüğüyle.
Çenesi çok düşüktür, şen şakrak bir adamdır.
Ama niyeyse benim ailemin yanında, o eve ilk defa gelen misafir yancısı!
İnsan bir tepki verir, bir şeyler konuşur değil mi?
Ki benim babamı bıraksanız, sabahlara kadar anlatır, sohbeti çok tatlı bir adamdır.
Adam anılarını anlatıyor, bizimki sağa sola bakar.
Bir şeyler konuşur, maç izlerler yine tv ye bakar öylece.
Sohbetin tam ortasında bana 'hadi gidelim uykum geldi' der.
Aileme kıyamam, damatları gelecek diye giyinir, süslenir, 8 9 çeşit yemek yaparlar, babam terliğine suyuna kadar hizmet eder damada, annem damat ne severse onları pişirir, özel tatlılar yapar ama nafile...
Durum çok canımı sıkıyor ama benim davranışımı gerçekten etkilemiyor.
Çünkü ben onun gibi davranarak, insanları üzmeyi kendime yakıştıraram ve vicdan azabı çekerim.
Ailesinin bana karşı tutumlarının hiç özel olmamasına, onlarda çok yorulmama ve hatta moralimin bozulmasına bile sebep olan konuşmalara maruz kalmama rağmen, ben onun yaptığını yapamam.
Bu konuyu söylediğimde 'öyle bir şey yok, çekiniyorum' diye üste çıkıyor.
Kaldı ki 5 dk mesafemdeki aileme ayda bir anca gidiyoruz.
Ama onun ailesine haftada bir...
Bu bile anlatmaya yeterli durumu.
