Merhaba bu ikinci üyeligim. Diğer üyeliğimde yazmak istemedim.
8 yıllık evliyiz. 1 yaşında bebeğimiz var. Evlendikten sonra eşimin anne ve ablasının psikolojik sorunları olduğunu öğrendim. Ilk önce annesinin sonra ablasininda.
Ailesiyle Çok süper olmayan ama idare ettiğimiz bir ilişkimiz vardı. Doğumdan sonra işler karıştı. Bebeğim tüp bebek. Eşimin sorunları nedeniyle olmuyordu. Çok şükür 2 denemeden sonra bebeğimiz var bizimle. Sezeryanla dünyaya geldi. Alerjik sorunlarım olduğu için ameliyattan sonra basit ağrı kesici verildi. O da sancılarıma derman olamadı. Ben ağrı içindeyken, kvalidem; benim iyi olduğumu, sorunsuz olduğumu, hemen 2 çocuk yapıp oğlumu ona vermem gerektiğini anlattı. Çok ağrılı oldugum için çokta uygun olmaysn. Böyle devam edersem kovarım seni diye ağzımdan kaçtı. Eşim cephe aldı. Ilişkimiz eşimle de sallantiya girdi. Kısa keseyim.
Annemin yapmadığı birşey için onun yüzünden intihar ettim ben dedi kvalide. Yapmadığı şeyleri yapmış gibi eşime söyledi.
En son umumi açık bir yerde .oğlumun mama sandalyesini yere koydu. Birşey demeden yerden aldım. Sonra gorumcem bir anneye nasıl böyle davranıyorsun dedi. Birşey yapmadim ben dedim. O ara eşim yanımdaydı. Sonra bana sen sanki temizsin pissin demiş. Bende sen pissin demişim. Sonra bebeğim kucagimdaykrn bana saldırdı. Yüzüme vurdu. Bazi şeyleri hatırlamıyorum. Onlar gittiler. Eşim eve götürdü beni. Ben rahatsızlandım. İlaçlarımı aldım. Sonra eşimi annesini bakmaya evlerine gönderdim. Birşey yapar kendisine vs diye korktum.
Eşim eve gelince ona 5 yıl önce deli dediğimi söyledi. Bunu söyledin mi diye sordu. Onu da uydurdu. Gerçekte öyle birşey olmadı.
Bu arada gorumcem bipolar, kvalide ne bilmiyorum.
Şu an onlar iyi olmadan kendim ve bebeğim gidemeyiz. Eşim oğlanı götürmek istedi. Engelledim. Bana karşı çok mesafeli, cephe aldı.
Kusura bakmayın karışık oldu. Atladığım birşey varsa sorun. Bu arada bebeğim diş sıkıntısı çekiyor bazen durmuyor. Geç cevap yazarsam kusura bakmayın.
