bak sarmanınsahibi, şimdi yazacaklarım için bana kızacaksın belki ama yine de içimden geçenleri yazmak istedim.
ilk mesajınızda ben Allah için kvalidemle, eşimin ailesiyle iyi olmak istedim demişsin. Sonra ikinci mesajında en çok eşime üzüldüm o beni takdir etmedi, yaptıklarımı görmedi demişsin.
şimdi madem Allah için samimiyet kurdum diyorsun eşin, dostun kendi ailen seni takdir etmese de bu seni ilgilendirmemeli.Takdiri Allah'tan bekleyeceksin.
ikincisi gerçekten ne için bu kadar samimi olacam diye çaba. Saygı ayrı birşey, samimi olmak ayrı birşey.Gelip gittiklerinde saygını gösterir, ağırlar, yedirir içirirsin. Dışardan laf getirmezsin, dışarıya laf taşımazsın. Bu da göstereceğin saygıdır ve bence yeterlidir.
Ama gidip kvalidenle niye eltini çekiştirecek (ya da eltinin çekiştirilmesini dinleyecek) kadar samimi oluyorsun ki? Bugün gelinini daha nişanlı durumdaki birine çekiştiren birinden ne bekliyorsun ki?
samimiyet zamanla olgunlaşır ve iki tarafın da katılımını gerektirir. Bir taraf ben samimi olacam, iyi olacam, aile olacam diye olacak birşey değildir. Olursa güzel olur ama olmazsa da aradaki saygı durduğu sürece çok da elzem değildir.
eşinle bu konuyu konuşman da pek doğru olmamış. Hele de yukarıda anlattığın biçimde konuştuysan. Daha yeni evlisiniz ve erkeklerin ailelerine laf söyletmediği (somut deliller, yaşanmışlıklar olmadıkça) malum. Ayrıca belki arkada kvaliden de eşini doldurmuştu. Sen de üzerine gidip böyle konuşunca patlamış. Kapıyı vurup çıkmak tabi ki yetişkin davranışı değil, o da ayrı.
Sonuç olarak, gerçekten Allah rızası için yaptıysan, Allah biliyor deyip kapatacan bu konuyu. Bundan sonra sadece gereken saygıyı gösterecen, onlarla dertleşmeyecen, özelini dökmeyecen ortaya. Onların dökmelerine de izin vermeyecen. Kırdıysam özür dilerim. Ancak benim açımdan bakınca bunları gördüm ben de.
