zamanında bende yaşadım senin yaşadıklarını,eşimin ailesine 1 buçuk saatlik bir yerde yaşıyoruz benim yaşadğm yer şehir eşimin ailesiyse kasabada yaşıyor,eşim orayı okadar severdi ki hemen her hafta sonu giderdik tüm tatillerimizi orda geçirirdik,ben hiç sevmezdim gitmeden önce hep pazarlık yapardım 1 hafta kalalım yeter derdim o da tamam derdi.ama oraya gidince 1 aydan az kalmazdık .eşimle hep tartışırdık ama ben onun ailesine hiçbir şey hissettrmezdim.sonraları oraya yerleşme işini açtı bende asla dedim.şimdi değil zaten 1 2 seneye dedi.bende gitmem dedim,bana ben nereye sen oraya dedi,bende hiç heveslenme dedim.ya gelirsin ya biter dedi.çok üzüldüm ve eşimle konuştum.biz seninle 6 yıl evlenmek için bekledik seni o kadar çok sevdim ki böyle düşündüğünü böyle konuşacağını asla tahmin etmezdim ,zaten senin için hiç kıymetim yokmuş yazıklar olsun dedim.önceleri surat astı sonra o da anladı hatasını.ben öyle demek istemedim ama oraya gidersek sana en güzel evi yaptırcam burdaki standartlarımızdan daha iyi yaşatacam dedi.bende orda altından evde köşkte yaptırsan istemem dedim.çünkü kalabalık bir ailesi var ve hepsi orda yaşıyo ,hiç dertleri bitmiyo.eşim orayı o kadar çok seviyoki kutsal topraklar diyo :) daha sonra oturduğumuz şehirde bir arkadaşım ev aldı daha inşaat halindeydi bende ısrarla eşime burdan bizde alalım birikmişimiz var sonra kredi çekeriz kalanınıda öyle öderiz dedim.ikimizin işide gayet iyi aylık 4bin tl cicarı para gçiyo elimize kirada oturmayalım artık dedim.ama 1 -2 seneye memlekete gidecez zaten dedi.bende giderken satarız dedim :) evet evliliğimizin 2.yılında evimizi aldık sonra yerleştik .eşimin burda güzel bir arkadaş çevresi oldu artık burayı çok benimsedi bebeğimizde olunca unuttu gitti memleketi...umarım senin için hayırlısı olur.ama eşinle kavga etmeden hayır gitmem diyerek inatlaşmadan konuş.beni çok kırdın,hiçmi düşüncelerimin önemi yok,ilerde çocuklarımız şehirde kalırsak daha iyi eğitim alır,falan de.boşanma işi bitti deme işi çok kırıcı .