- 15 Şubat 2017
- 630
- 383
- 103
- 31
iyi akşamlar hanımlar.
konuya baştan başlayım. uzun süredir calışmak istiyorudum ama ilk önceligim lisemi bitirmekti. şükür lise sondayım bu sene allah nasip ederse bitecek. ama bu süre zarfında işkura başvurdum. hemen kabul edildim mülakatları gectim ki bu benim için büyük şans hiç olmaz almazlar beni derken adımı alınanlar listesinden okudular. eşim başta almayacaklarına inandiki alındıgımı ögrendiginde mırın kırın etmeye başladı cocuklar ne olacak nasıl gideceksin falan. ondan önceki konuşmalarımız kücügüme o bakacaktı (2 yaşına girecek) kizimda anasınıfına gidiyo. benim işimde 4 de bitecek. neyse öyle böyle kabul etti evraklarımı verdim. neyse buraya kadar benim için herşey cok guzel gercekten cok mmutluyum calışacagım için.
ama eşim şimdi diyoki ben cocuklarla memlekete gideyim 15 20 gun 8 saat uzakta burda kimsem yok. beni yalnız bırakmak istemesi çok üzdü beni. hadi onu gectim ben hiç cocuklarımdan ayrı kalmadım.çocuklar babalarına düşkünler onunla dururlar aama ben onlarsız duramaam içim içimi yer ne yaptılar nasıllar aclarmı tokları şu an bunları düşünürken gözlerim doluyo.
ne yapim nasıl bi yol izleyim bilemedim. bu arada sanki eşim işe başlamamı istemiyo da bunu koz olarak kullanıyo gibi geliyo.
sizlerinde degerli fikirlerini almak istiyorum siz olsanız ne yapardınız.
konuya baştan başlayım. uzun süredir calışmak istiyorudum ama ilk önceligim lisemi bitirmekti. şükür lise sondayım bu sene allah nasip ederse bitecek. ama bu süre zarfında işkura başvurdum. hemen kabul edildim mülakatları gectim ki bu benim için büyük şans hiç olmaz almazlar beni derken adımı alınanlar listesinden okudular. eşim başta almayacaklarına inandiki alındıgımı ögrendiginde mırın kırın etmeye başladı cocuklar ne olacak nasıl gideceksin falan. ondan önceki konuşmalarımız kücügüme o bakacaktı (2 yaşına girecek) kizimda anasınıfına gidiyo. benim işimde 4 de bitecek. neyse öyle böyle kabul etti evraklarımı verdim. neyse buraya kadar benim için herşey cok guzel gercekten cok mmutluyum calışacagım için.
ama eşim şimdi diyoki ben cocuklarla memlekete gideyim 15 20 gun 8 saat uzakta burda kimsem yok. beni yalnız bırakmak istemesi çok üzdü beni. hadi onu gectim ben hiç cocuklarımdan ayrı kalmadım.çocuklar babalarına düşkünler onunla dururlar aama ben onlarsız duramaam içim içimi yer ne yaptılar nasıllar aclarmı tokları şu an bunları düşünürken gözlerim doluyo.
ne yapim nasıl bi yol izleyim bilemedim. bu arada sanki eşim işe başlamamı istemiyo da bunu koz olarak kullanıyo gibi geliyo.
sizlerinde degerli fikirlerini almak istiyorum siz olsanız ne yapardınız.