Eşimin evi terketmesi

maaaviorkide .!.:

Sevgili kadınlar, görüş ve desteğinize ihtiyacım var.

Biz eşimle 4 yıl önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık ve çok aşık olarak evlendik ancak ilk yılda kavgalarımız çok büyüyordu. O zaten Karadenizli olduğundan çok sinirleniyordu, sesi yükseliyordu. İlk yıllarda bide benim de çalışıyor olmama rağmen tüm evin sorumluluklarını bana bıraktığından dolayı kavga çıkıyordu. Zamanla o da ev işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye başladı. Başlarda haftada iki defa büyük kavga ettiğimiz oluyordu. Benim de çocukça davranıp küstüğüm veya evi terkettiğim oluyordu (hemen gelsem de) o da bunu yapıyordu. Zamanla bu büyük kavgalar azaldı, eşim hiç konuşmaz hale geldi. Evliliğin başından beri sürekli eleştirileri ve küçümsemeleri de daha az konuştuğundan dolayı azalmıştı.
Geçen sene çok büyük bir kavgadan sonra kendime söz verdim ne olursa olsun sakin ve konuşarak yaklaşacağıma dair. Eşime de iki hafta öncesine kadar sabırla konuşarak yaklaşmaya çalıştım ama o akşam benim ilişkide bir şeyleri konuşmaya çalışıyor olmamı bile küçümsedi ve ben ona o akşam "beni tahrik etme küçümseme bir kelime bile konuşmam dedim". devam ettiğinden dolayı 4 gün konuşmadım ayrı yattık. Sonrasında bir akşam geldi konuşmaya çalıştı kurduğu küçümseyici cümleleri inkar etti. O noktaya kadar benim için olaylar büyümemişti. Gelip yanımda yatabilirdi ve konuşuyordum da tekrar onunla. Bir sonraki gün yanıma gelip bir yıldır çok mutsuz olduğunu ve bir yıldır ayrılığı düşündüğünü söyledi ve evi terketti. Ben delirecek gibi hissettim çünkü biz eşimle bir yıldır çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk ve birlikte kararlaştırmıştık. Aramızda soğuma vardı ve cinsellik azalmıştı ve bende onun huylarından sıkılmıştım ama evlilikte zamanla heyecanın azalmasının normal olduğunu da düşünmüştüm. Kendimi çok suçladım ilk yıllarda çocukça davrandığımdan dolayı ve 4 gün küsüp konuşmadığımdan dolayı.
9 gün sonra yani dün onu aradım ve konuşalım belirleyelim durumu dedim. Hemen eve geldi. Alyansı takılıydı. Bir yıldır yaşadığı ama konuşamadığı evin temizliğiyle ilgili, cinsellik ve arkadaşlarımla ilgili rahatsızlıklarını ifade etti. Cinselliğe konu geldiğinde umursamaz ve alaycı bir tavırla "zaten başta da aman aman değildi" dedi. Ben aile terapisini önerdim. O ise bir işe yaramaz bir şey değişeceğini düşünmüyorum dedi. Ben ayarlasam aile terapisini gideceğinden eminim. En son net bir cevap vermeden arabanın lastiklerini değiştirmeyi unutma dedi. evin kredisini kapatmak istediğini hesabımda ne kadar para olduğunu sordu. Azmış hesabındaki para anca kendine harca diyip laf çarptı ve kalktı gitti. eşimin çok yıkıcı biri olduğunu ve bizim aramızdaki bu kavgayı güç savaşına döndürdüğünden eminim ama 10 gündür aşırı allak bullak zihnim. Çok kaygılıyım birden bire hayatım değişecek galiba. Bana yardımcı olur musunuz; ne yapacağım? Ayrılmak mı istiyor? Blöf mü yapıyor?

Genişletmek için tıkla...

Cizirti .!.:

3-4 sene önce şu lafla aşırı dalga geçer, ne saçma şey derdim.
40 yaşına geliyorum ve çok katılıyorum artık buna.
Erkek daha çok sevecek, daha şefkatli olacak, daha sabırlı ve tahammülkar olacak ilişkide bence.
Kadının zaten doğası rengarenk, doğru adama denk gelince doğru rengi alır.

Genişletmek için tıkla...

maaaviorkide .!.:

Sevgili kadınlar, görüş ve desteğinize ihtiyacım var.

Biz eşimle 4 yıl önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık ve çok aşık olarak evlendik ancak ilk yılda kavgalarımız çok büyüyordu. O zaten Karadenizli olduğundan çok sinirleniyordu, sesi yükseliyordu. İlk yıllarda bide benim de çalışıyor olmama rağmen tüm evin sorumluluklarını bana bıraktığından dolayı kavga çıkıyordu. Zamanla o da ev işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye başladı. Başlarda haftada iki defa büyük kavga ettiğimiz oluyordu. Benim de çocukça davranıp küstüğüm veya evi terkettiğim oluyordu (hemen gelsem de) o da bunu yapıyordu. Zamanla bu büyük kavgalar azaldı, eşim hiç konuşmaz hale geldi. Evliliğin başından beri sürekli eleştirileri ve küçümsemeleri de daha az konuştuğundan dolayı azalmıştı.
Geçen sene çok büyük bir kavgadan sonra kendime söz verdim ne olursa olsun sakin ve konuşarak yaklaşacağıma dair. Eşime de iki hafta öncesine kadar sabırla konuşarak yaklaşmaya çalıştım ama o akşam benim ilişkide bir şeyleri konuşmaya çalışıyor olmamı bile küçümsedi ve ben ona o akşam "beni tahrik etme küçümseme bir kelime bile konuşmam dedim". devam ettiğinden dolayı 4 gün konuşmadım ayrı yattık. Sonrasında bir akşam geldi konuşmaya çalıştı kurduğu küçümseyici cümleleri inkar etti. O noktaya kadar benim için olaylar büyümemişti. Gelip yanımda yatabilirdi ve konuşuyordum da tekrar onunla. Bir sonraki gün yanıma gelip bir yıldır çok mutsuz olduğunu ve bir yıldır ayrılığı düşündüğünü söyledi ve evi terketti. Ben delirecek gibi hissettim çünkü biz eşimle bir yıldır çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk ve birlikte kararlaştırmıştık. Aramızda soğuma vardı ve cinsellik azalmıştı ve bende onun huylarından sıkılmıştım ama evlilikte zamanla heyecanın azalmasının normal olduğunu da düşünmüştüm. Kendimi çok suçladım ilk yıllarda çocukça davrandığımdan dolayı ve 4 gün küsüp konuşmadığımdan dolayı.
9 gün sonra yani dün onu aradım ve konuşalım belirleyelim durumu dedim. Hemen eve geldi. Alyansı takılıydı. Bir yıldır yaşadığı ama konuşamadığı evin temizliğiyle ilgili, cinsellik ve arkadaşlarımla ilgili rahatsızlıklarını ifade etti. Cinselliğe konu geldiğinde umursamaz ve alaycı bir tavırla "zaten başta da aman aman değildi" dedi. Ben aile terapisini önerdim. O ise bir işe yaramaz bir şey değişeceğini düşünmüyorum dedi. Ben ayarlasam aile terapisini gideceğinden eminim. En son net bir cevap vermeden arabanın lastiklerini değiştirmeyi unutma dedi. evin kredisini kapatmak istediğini hesabımda ne kadar para olduğunu sordu. Azmış hesabındaki para anca kendine harca diyip laf çarptı ve kalktı gitti. eşimin çok yıkıcı biri olduğunu ve bizim aramızdaki bu kavgayı güç savaşına döndürdüğünden eminim ama 10 gündür aşırı allak bullak zihnim. Çok kaygılıyım birden bire hayatım değişecek galiba. Bana yardımcı olur musunuz; ne yapacağım? Ayrılmak mı istiyor? Blöf mü yapıyor?

Genişletmek için tıkla...

modinas .!.:

Çözülemeyecek sorunlarınız yok ,hemen boşanmak düşüncesi hoş değil ama evi terk etme çok ciddi bir yanılgı.Özellikle erkek kolay kolay evi terk etmez.Acaba başka kadın olabilir mi?Bu ihtimali de düşünün bence.

Genişletmek için tıkla...

maaaviorkide .!.:

dün konuşmada 3ncüye evi terkediyorum dedi. ben başlarda çocukça davranıyordum ama sonrasında bunun ilişkiyi ne kadar zedeleyebileceğini farkettim. başka birisi var mı bilemedim. tv'de falan aldatma sahneleri geçtiğinde ve aramızda konuşması geçtiğinde "ben beceremem böyle işleri" derdi

Genişletmek için tıkla...

selogi .!.:

Uzun küsmeler de olmamalı evlilikte, iğneli laflar da. Şükür ben erken anladım. Kocamla çok uğraşıyordum delirttim adamı sonunda. İş güç de olsa, kavga da olsa farketmez herkes üzerine koyarak gider. Bugün bağırırsın, yarın bir şey fırlar. 3-5 cümleyle tabi ki anlayamayız hayatınızı ama keşke böyle olmasaydı. Evliliklerde düzen oturana kadar tartışmalar illa ki olur ama her seferinde üzerine eklememek lazım. Cinsellik konusunda da açık açık konuşmadıysa sizinle, anlatamadıysa kendi sorunu aslında. Siz ne yapabilirsiniz.. Kırıcı söylemler olmuş, bu vazgeçişin sebebi başka biri değilse salın gitsin, akışa bırakın tabi karşılıklı olarak elinizden geleni yaptığınıza eminseniz. Kadın nazlanır ya nazlanmalı. İlişkide minnak, çok sevilen %65 kadın olmalı. Hayırlısı olsun hakkınızda umarım yolunu bulursunuz

Genişletmek için tıkla...

maaaviorkide .!.:

Sevgili kadınlar, görüş ve desteğinize ihtiyacım var.

Biz eşimle 4 yıl önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık ve çok aşık olarak evlendik ancak ilk yılda kavgalarımız çok büyüyordu. O zaten Karadenizli olduğundan çok sinirleniyordu, sesi yükseliyordu. İlk yıllarda bide benim de çalışıyor olmama rağmen tüm evin sorumluluklarını bana bıraktığından dolayı kavga çıkıyordu. Zamanla o da ev işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye başladı. Başlarda haftada iki defa büyük kavga ettiğimiz oluyordu. Benim de çocukça davranıp küstüğüm veya evi terkettiğim oluyordu (hemen gelsem de) o da bunu yapıyordu. Zamanla bu büyük kavgalar azaldı, eşim hiç konuşmaz hale geldi. Evliliğin başından beri sürekli eleştirileri ve küçümsemeleri de daha az konuştuğundan dolayı azalmıştı.
Geçen sene çok büyük bir kavgadan sonra kendime söz verdim ne olursa olsun sakin ve konuşarak yaklaşacağıma dair. Eşime de iki hafta öncesine kadar sabırla konuşarak yaklaşmaya çalıştım ama o akşam benim ilişkide bir şeyleri konuşmaya çalışıyor olmamı bile küçümsedi ve ben ona o akşam "beni tahrik etme küçümseme bir kelime bile konuşmam dedim". devam ettiğinden dolayı 4 gün konuşmadım ayrı yattık. Sonrasında bir akşam geldi konuşmaya çalıştı kurduğu küçümseyici cümleleri inkar etti. O noktaya kadar benim için olaylar büyümemişti. Gelip yanımda yatabilirdi ve konuşuyordum da tekrar onunla. Bir sonraki gün yanıma gelip bir yıldır çok mutsuz olduğunu ve bir yıldır ayrılığı düşündüğünü söyledi ve evi terketti. Ben delirecek gibi hissettim çünkü biz eşimle bir yıldır çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk ve birlikte kararlaştırmıştık. Aramızda soğuma vardı ve cinsellik azalmıştı ve bende onun huylarından sıkılmıştım ama evlilikte zamanla heyecanın azalmasının normal olduğunu da düşünmüştüm. Kendimi çok suçladım ilk yıllarda çocukça davrandığımdan dolayı ve 4 gün küsüp konuşmadığımdan dolayı.
9 gün sonra yani dün onu aradım ve konuşalım belirleyelim durumu dedim. Hemen eve geldi. Alyansı takılıydı. Bir yıldır yaşadığı ama konuşamadığı evin temizliğiyle ilgili, cinsellik ve arkadaşlarımla ilgili rahatsızlıklarını ifade etti. Cinselliğe konu geldiğinde umursamaz ve alaycı bir tavırla "zaten başta da aman aman değildi" dedi. Ben aile terapisini önerdim. O ise bir işe yaramaz bir şey değişeceğini düşünmüyorum dedi. Ben ayarlasam aile terapisini gideceğinden eminim. En son net bir cevap vermeden arabanın lastiklerini değiştirmeyi unutma dedi. evin kredisini kapatmak istediğini hesabımda ne kadar para olduğunu sordu. Azmış hesabındaki para anca kendine harca diyip laf çarptı ve kalktı gitti. eşimin çok yıkıcı biri olduğunu ve bizim aramızdaki bu kavgayı güç savaşına döndürdüğünden eminim ama 10 gündür aşırı allak bullak zihnim. Çok kaygılıyım birden bire hayatım değişecek galiba. Bana yardımcı olur musunuz; ne yapacağım? Ayrılmak mı istiyor? Blöf mü yapıyor?

Genişletmek için tıkla...

maaaviorkide .!.:

Sevgili kadınlar, görüş ve desteğinize ihtiyacım var.

Biz eşimle 4 yıl önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık ve çok aşık olarak evlendik ancak ilk yılda kavgalarımız çok büyüyordu. O zaten Karadenizli olduğundan çok sinirleniyordu, sesi yükseliyordu. İlk yıllarda bide benim de çalışıyor olmama rağmen tüm evin sorumluluklarını bana bıraktığından dolayı kavga çıkıyordu. Zamanla o da ev işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye başladı. Başlarda haftada iki defa büyük kavga ettiğimiz oluyordu. Benim de çocukça davranıp küstüğüm veya evi terkettiğim oluyordu (hemen gelsem de) o da bunu yapıyordu. Zamanla bu büyük kavgalar azaldı, eşim hiç konuşmaz hale geldi. Evliliğin başından beri sürekli eleştirileri ve küçümsemeleri de daha az konuştuğundan dolayı azalmıştı.
Geçen sene çok büyük bir kavgadan sonra kendime söz verdim ne olursa olsun sakin ve konuşarak yaklaşacağıma dair. Eşime de iki hafta öncesine kadar sabırla konuşarak yaklaşmaya çalıştım ama o akşam benim ilişkide bir şeyleri konuşmaya çalışıyor olmamı bile küçümsedi ve ben ona o akşam "beni tahrik etme küçümseme bir kelime bile konuşmam dedim". devam ettiğinden dolayı 4 gün konuşmadım ayrı yattık. Sonrasında bir akşam geldi konuşmaya çalıştı kurduğu küçümseyici cümleleri inkar etti. O noktaya kadar benim için olaylar büyümemişti. Gelip yanımda yatabilirdi ve konuşuyordum da tekrar onunla. Bir sonraki gün yanıma gelip bir yıldır çok mutsuz olduğunu ve bir yıldır ayrılığı düşündüğünü söyledi ve evi terketti. Ben delirecek gibi hissettim çünkü biz eşimle bir yıldır çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk ve birlikte kararlaştırmıştık. Aramızda soğuma vardı ve cinsellik azalmıştı ve bende onun huylarından sıkılmıştım ama evlilikte zamanla heyecanın azalmasının normal olduğunu da düşünmüştüm. Kendimi çok suçladım ilk yıllarda çocukça davrandığımdan dolayı ve 4 gün küsüp konuşmadığımdan dolayı.
9 gün sonra yani dün onu aradım ve konuşalım belirleyelim durumu dedim. Hemen eve geldi. Alyansı takılıydı. Bir yıldır yaşadığı ama konuşamadığı evin temizliğiyle ilgili, cinsellik ve arkadaşlarımla ilgili rahatsızlıklarını ifade etti. Cinselliğe konu geldiğinde umursamaz ve alaycı bir tavırla "zaten başta da aman aman değildi" dedi. Ben aile terapisini önerdim. O ise bir işe yaramaz bir şey değişeceğini düşünmüyorum dedi. Ben ayarlasam aile terapisini gideceğinden eminim. En son net bir cevap vermeden arabanın lastiklerini değiştirmeyi unutma dedi. evin kredisini kapatmak istediğini hesabımda ne kadar para olduğunu sordu. Azmış hesabındaki para anca kendine harca diyip laf çarptı ve kalktı gitti. eşimin çok yıkıcı biri olduğunu ve bizim aramızdaki bu kavgayı güç savaşına döndürdüğünden eminim ama 10 gündür aşırı allak bullak zihnim. Çok kaygılıyım birden bire hayatım değişecek galiba. Bana yardımcı olur musunuz; ne yapacağım? Ayrılmak mı istiyor? Blöf mü yapıyor?

Genişletmek için tıkla...

maaaviorkide .!.:

Sevgili kadınlar, görüş ve desteğinize ihtiyacım var.

Biz eşimle 4 yıl önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık ve çok aşık olarak evlendik ancak ilk yılda kavgalarımız çok büyüyordu. O zaten Karadenizli olduğundan çok sinirleniyordu, sesi yükseliyordu. İlk yıllarda bide benim de çalışıyor olmama rağmen tüm evin sorumluluklarını bana bıraktığından dolayı kavga çıkıyordu. Zamanla o da ev işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye başladı. Başlarda haftada iki defa büyük kavga ettiğimiz oluyordu. Benim de çocukça davranıp küstüğüm veya evi terkettiğim oluyordu (hemen gelsem de) o da bunu yapıyordu. Zamanla bu büyük kavgalar azaldı, eşim hiç konuşmaz hale geldi. Evliliğin başından beri sürekli eleştirileri ve küçümsemeleri de daha az konuştuğundan dolayı azalmıştı.
Geçen sene çok büyük bir kavgadan sonra kendime söz verdim ne olursa olsun sakin ve konuşarak yaklaşacağıma dair. Eşime de iki hafta öncesine kadar sabırla konuşarak yaklaşmaya çalıştım ama o akşam benim ilişkide bir şeyleri konuşmaya çalışıyor olmamı bile küçümsedi ve ben ona o akşam "beni tahrik etme küçümseme bir kelime bile konuşmam dedim". devam ettiğinden dolayı 4 gün konuşmadım ayrı yattık. Sonrasında bir akşam geldi konuşmaya çalıştı kurduğu küçümseyici cümleleri inkar etti. O noktaya kadar benim için olaylar büyümemişti. Gelip yanımda yatabilirdi ve konuşuyordum da tekrar onunla. Bir sonraki gün yanıma gelip bir yıldır çok mutsuz olduğunu ve bir yıldır ayrılığı düşündüğünü söyledi ve evi terketti. Ben delirecek gibi hissettim çünkü biz eşimle bir yıldır çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk ve birlikte kararlaştırmıştık. Aramızda soğuma vardı ve cinsellik azalmıştı ve bende onun huylarından sıkılmıştım ama evlilikte zamanla heyecanın azalmasının normal olduğunu da düşünmüştüm. Kendimi çok suçladım ilk yıllarda çocukça davrandığımdan dolayı ve 4 gün küsüp konuşmadığımdan dolayı.
9 gün sonra yani dün onu aradım ve konuşalım belirleyelim durumu dedim. Hemen eve geldi. Alyansı takılıydı. Bir yıldır yaşadığı ama konuşamadığı evin temizliğiyle ilgili, cinsellik ve arkadaşlarımla ilgili rahatsızlıklarını ifade etti. Cinselliğe konu geldiğinde umursamaz ve alaycı bir tavırla "zaten başta da aman aman değildi" dedi. Ben aile terapisini önerdim. O ise bir işe yaramaz bir şey değişeceğini düşünmüyorum dedi. Ben ayarlasam aile terapisini gideceğinden eminim. En son net bir cevap vermeden arabanın lastiklerini değiştirmeyi unutma dedi. evin kredisini kapatmak istediğini hesabımda ne kadar para olduğunu sordu. Azmış hesabındaki para anca kendine harca diyip laf çarptı ve kalktı gitti. eşimin çok yıkıcı biri olduğunu ve bizim aramızdaki bu kavgayı güç savaşına döndürdüğünden eminim ama 10 gündür aşırı allak bullak zihnim. Çok kaygılıyım birden bire hayatım değişecek galiba. Bana yardımcı olur musunuz; ne yapacağım? Ayrılmak mı istiyor? Blöf mü yapıyor?

Genişletmek için tıkla...

maaaviorkide .!.:

Sevgili kadınlar, görüş ve desteğinize ihtiyacım var.

Biz eşimle 4 yıl önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık ve çok aşık olarak evlendik ancak ilk yılda kavgalarımız çok büyüyordu. O zaten Karadenizli olduğundan çok sinirleniyordu, sesi yükseliyordu. İlk yıllarda bide benim de çalışıyor olmama rağmen tüm evin sorumluluklarını bana bıraktığından dolayı kavga çıkıyordu. Zamanla o da ev işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye başladı. Başlarda haftada iki defa büyük kavga ettiğimiz oluyordu. Benim de çocukça davranıp küstüğüm veya evi terkettiğim oluyordu (hemen gelsem de) o da bunu yapıyordu. Zamanla bu büyük kavgalar azaldı, eşim hiç konuşmaz hale geldi. Evliliğin başından beri sürekli eleştirileri ve küçümsemeleri de daha az konuştuğundan dolayı azalmıştı.
Geçen sene çok büyük bir kavgadan sonra kendime söz verdim ne olursa olsun sakin ve konuşarak yaklaşacağıma dair. Eşime de iki hafta öncesine kadar sabırla konuşarak yaklaşmaya çalıştım ama o akşam benim ilişkide bir şeyleri konuşmaya çalışıyor olmamı bile küçümsedi ve ben ona o akşam "beni tahrik etme küçümseme bir kelime bile konuşmam dedim". devam ettiğinden dolayı 4 gün konuşmadım ayrı yattık. Sonrasında bir akşam geldi konuşmaya çalıştı kurduğu küçümseyici cümleleri inkar etti. O noktaya kadar benim için olaylar büyümemişti. Gelip yanımda yatabilirdi ve konuşuyordum da tekrar onunla. Bir sonraki gün yanıma gelip bir yıldır çok mutsuz olduğunu ve bir yıldır ayrılığı düşündüğünü söyledi ve evi terketti. Ben delirecek gibi hissettim çünkü biz eşimle bir yıldır çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk ve birlikte kararlaştırmıştık. Aramızda soğuma vardı ve cinsellik azalmıştı ve bende onun huylarından sıkılmıştım ama evlilikte zamanla heyecanın azalmasının normal olduğunu da düşünmüştüm. Kendimi çok suçladım ilk yıllarda çocukça davrandığımdan dolayı ve 4 gün küsüp konuşmadığımdan dolayı.
9 gün sonra yani dün onu aradım ve konuşalım belirleyelim durumu dedim. Hemen eve geldi. Alyansı takılıydı. Bir yıldır yaşadığı ama konuşamadığı evin temizliğiyle ilgili, cinsellik ve arkadaşlarımla ilgili rahatsızlıklarını ifade etti. Cinselliğe konu geldiğinde umursamaz ve alaycı bir tavırla "zaten başta da aman aman değildi" dedi. Ben aile terapisini önerdim. O ise bir işe yaramaz bir şey değişeceğini düşünmüyorum dedi. Ben ayarlasam aile terapisini gideceğinden eminim. En son net bir cevap vermeden arabanın lastiklerini değiştirmeyi unutma dedi. evin kredisini kapatmak istediğini hesabımda ne kadar para olduğunu sordu. Azmış hesabındaki para anca kendine harca diyip laf çarptı ve kalktı gitti. eşimin çok yıkıcı biri olduğunu ve bizim aramızdaki bu kavgayı güç savaşına döndürdüğünden eminim ama 10 gündür aşırı allak bullak zihnim. Çok kaygılıyım birden bire hayatım değişecek galiba. Bana yardımcı olur musunuz; ne yapacağım? Ayrılmak mı istiyor? Blöf mü yapıyor?

Genişletmek için tıkla...

maaaviorkide .!.:

Sevgili kadınlar, görüş ve desteğinize ihtiyacım var.

Biz eşimle 4 yıl önce bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık ve çok aşık olarak evlendik ancak ilk yılda kavgalarımız çok büyüyordu. O zaten Karadenizli olduğundan çok sinirleniyordu, sesi yükseliyordu. İlk yıllarda bide benim de çalışıyor olmama rağmen tüm evin sorumluluklarını bana bıraktığından dolayı kavga çıkıyordu. Zamanla o da ev işlerinin sorumluluğunu üstlenmeye başladı. Başlarda haftada iki defa büyük kavga ettiğimiz oluyordu. Benim de çocukça davranıp küstüğüm veya evi terkettiğim oluyordu (hemen gelsem de) o da bunu yapıyordu. Zamanla bu büyük kavgalar azaldı, eşim hiç konuşmaz hale geldi. Evliliğin başından beri sürekli eleştirileri ve küçümsemeleri de daha az konuştuğundan dolayı azalmıştı.
Geçen sene çok büyük bir kavgadan sonra kendime söz verdim ne olursa olsun sakin ve konuşarak yaklaşacağıma dair. Eşime de iki hafta öncesine kadar sabırla konuşarak yaklaşmaya çalıştım ama o akşam benim ilişkide bir şeyleri konuşmaya çalışıyor olmamı bile küçümsedi ve ben ona o akşam "beni tahrik etme küçümseme bir kelime bile konuşmam dedim". devam ettiğinden dolayı 4 gün konuşmadım ayrı yattık. Sonrasında bir akşam geldi konuşmaya çalıştı kurduğu küçümseyici cümleleri inkar etti. O noktaya kadar benim için olaylar büyümemişti. Gelip yanımda yatabilirdi ve konuşuyordum da tekrar onunla. Bir sonraki gün yanıma gelip bir yıldır çok mutsuz olduğunu ve bir yıldır ayrılığı düşündüğünü söyledi ve evi terketti. Ben delirecek gibi hissettim çünkü biz eşimle bir yıldır çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk ve birlikte kararlaştırmıştık. Aramızda soğuma vardı ve cinsellik azalmıştı ve bende onun huylarından sıkılmıştım ama evlilikte zamanla heyecanın azalmasının normal olduğunu da düşünmüştüm. Kendimi çok suçladım ilk yıllarda çocukça davrandığımdan dolayı ve 4 gün küsüp konuşmadığımdan dolayı.
9 gün sonra yani dün onu aradım ve konuşalım belirleyelim durumu dedim. Hemen eve geldi. Alyansı takılıydı. Bir yıldır yaşadığı ama konuşamadığı evin temizliğiyle ilgili, cinsellik ve arkadaşlarımla ilgili rahatsızlıklarını ifade etti. Cinselliğe konu geldiğinde umursamaz ve alaycı bir tavırla "zaten başta da aman aman değildi" dedi. Ben aile terapisini önerdim. O ise bir işe yaramaz bir şey değişeceğini düşünmüyorum dedi. Ben ayarlasam aile terapisini gideceğinden eminim. En son net bir cevap vermeden arabanın lastiklerini değiştirmeyi unutma dedi. evin kredisini kapatmak istediğini hesabımda ne kadar para olduğunu sordu. Azmış hesabındaki para anca kendine harca diyip laf çarptı ve kalktı gitti. eşimin çok yıkıcı biri olduğunu ve bizim aramızdaki bu kavgayı güç savaşına döndürdüğünden eminim ama 10 gündür aşırı allak bullak zihnim. Çok kaygılıyım birden bire hayatım değişecek galiba. Bana yardımcı olur musunuz; ne yapacağım? Ayrılmak mı istiyor? Blöf mü yapıyor?

Genişletmek için tıkla...