7 yıldır evliyim 2 çocuğum var.Çalışmıyorum eşim haftanın 6 günü çalışıyor.
Çocukların genel bakımı,okulları,kursları,eksikleri sosyalleşmeleriyle hep kendim ilgileniyorum.Alışveriş,yeme-içme hepsi bende.Eşim akşam gelir yemek yeriz ondan sonra kenara çekilir tuvalette telefonla vaktini harcar.Daha sonra kendimiz oturup çay içeriz.Sonra cinsellik.
Bunlar hep rutin.Beni sevdiğini duyamıyorum,hissedemiyorum,gel diyorum baş başa 2 günlüğüne kaçalım.tamam der sonra o gün bahane bulur gidemeyiz.sinemaya gidelim konsere gidelim yok hep bahaneler.Söyluyorum da yalnız kalmak istiyorum seninle diye.Ben demeden aile olarak bir etkinlik yapmaz.O da yumuşak davrancan ballandırcan ondan sonra o da kabul ederse dışarı çıkarız.her haftada olmaz bu.yorgunum hiç anlamıyosun der.ama arkadaşları çağırınca hemen cikiyo niye o zaman ben ve çocuklar yok.buna rağmen 3.çocuğu istiyo.
Benim aileme laf söylemeye başladı hiçbir sebep yokken tartıştık terbiyesizlesme dedim o da beni susturuyo konuşmadım yattım aileme saygısızlık yapmasına müsade edemem.
Boyle oldukca soğuyorum mücadele etmem gereken birşey göremiyorum.Yanima yakıştığını düşünmüyorum,çok zıtız hep ben ona uyum sagliyomusum gibi oluyo.cift terapisine gidelim dedim saçma buluyo.o zaman beni ciddiye al diyorum yok.kendi işimle alakalı konuşuyorum planlarimi programlarimi saçma buluyo.benim cinselliğini begenmiyo ama kendisinin davranışlarınida ben beğenmiyorum.kadin hep pohpohlarmis bla bla .
Daha ne yapmam gerekir bilmiyorum yanlış bir evlilik sanırım bu çokta kurtarılmayı gerektiren durum yok.
Bana nasıl bir yol cizmemi yaklasmami tecrübelerinizle önerirsiniz.