Eşimin Yıllardır Kurtulamadığı Bağımlılığı

umutsuz_z .!.:

Maaş aldığım bankadan kredi çekmiştik ve ödemeler benim hesabımdan otomatik olarak yapılıyordu ve hala yapılıyor. Onun kendi kredileri var ve ancak onları ödeyebiliyor. Geçen yıl 3-4 ay kadar hesapların tamamı bendeydi ve resmen bunaldım. Sonra onun hesap kartlarını verdim ve sadece bir kredi kartını aldım. Mutfak ve zaruri ihtiyaçlar için kullanıyorum. Yıllar boyu sömürdü haklısın. Ayrılmayı düşündüm hala da düşünüyorum. Hatta tayn dönemi geldiğinde kirası uygun bir şehre tayin istemeyi düşünüyorum. Evin 1,5 yılı kaldı. Arabamız öyle yüksek model değil ama sorunlar çözülmezse yaz tatilinde arabayı satıp kalan borcu kapatmayı düşünüyorum. Tamamını kapatmasa da en azından bir kaç taksit kalır. Eğer ayrılma durumu olursa planlarım bu şekilde bu sıralar. Yoksa hem evi ödeyip hem kira ödeyip başka şehre gidemem. Burada da ayrı ev tutamam şu durumda büyük şehirdeyim ve kiralar maaşımın en az yarısı kadar. Ödeyemem ve çocuklarıma bunu yapamam şu an. Yaza kadar bu şekilde idare etmeyi düşünüyorum.
Çocuklarımın hiç bir şeyden haberi biz tartışınca çok üzülüyorlar ve anne ne olur babamdan ayrılma diyorlar. Bir yanım ayrıl diyor ama çok kararsız kalıyorum.
Çekilecek dert değil ama işler maddiyata bağlı maalesef. Şu an en azından ev kirası ve mutfak masrafı ödemiyorum. Bu durumda bile borçlarımı zorla ödüyorum. Kendi evimden gelen kira bu evin yarısına ancak yetecek durumda. Evim ilçede olduğu için denk gelmiyor.

Genişletmek için tıkla...

bafelix .!.:

Kendi eviniz evlenmeden önce mi alinmisti? Evli olunca onun borcu benim degil olmuyor. 1,5 sene sonra ev krediniz bitecekmis o zaman rehin kalkiyor evinize el koyabilirler. Hatta evlilik süresi icerisinde alinmissa diger eviniz bile gider elden. Ne hali varsa görsün demeyin. Borca ortaksiniz. Oglum cok üzülüyor diyorsunuz ama bu durum böyle giderse her seyden mahrum büyüyecekler. Babasi hic düsünmüyor acimiyor cocuguna. Kayinvalideniz kayinpederinize engel olamamis, oglum babasindan ayrilmasin demis esiniz de kumarci olmus. Esiniz de simdi aynisini yasatiyor size. Siz kayinvalideniz gibi olmayin, cocuklarinizi böyle yasatmayin. Babalarinin yaptiklarini biliyorlar mi? 30.000 TL simdi ne kadar olmustur acaba? Zaman iyi degil hastalik dert cok. Bu haysiyetsiz adam yarin bir gün cocuklarima birsey olursa kenarda paramiz olsun, hastane köselerinde bir de rezil olmayalim diye nasil düsünmüyor? Hadi esine anlarim, yetiskin insan ama dünyaya getirdigin cocuk can ne olacak. Anne baba disinda kim bakmaya mecbur cocuga??

Kendi haline birakmaniz cok tehlikeli. Madem ayrilmayi düsünmüyorsunuz, alin yine hesaplari elinize. Bunalirsa bunalsin. Ya evli cocuklari olan bir erkek ailesi disinda neye para harcar ki yetismiyormus verdiginiz harclik? Kinamayim büyük konusmayim diyorum ama bir yerde evlatlari var, diger yerde kumar. Coluk cocugunun ihtiyaclari icin olan parayi gözü kapali götürüp keyfine harcayan bir baba müsvettesi. Sanmayin ki yarin birgün alacakli kapiya dayanirsa sadece esinizi sorar, kurusuna kadar siz de yükümlüsünüz esinizin yaptigi borclardan. Hic para kalmayinca ne yapacak, evden esya mi götürüp satacak, cocuklariniza verdiginiz harcliklari mi yürütecek?

Oglunuza eften püften sebepler derseniz ayrildiginiz zaman sizi suclar. Bilsin gercekleri, belki babasi biraz utanir. Adama bak maddi manevi her türlü kollaniyor. Esi köle gibi hem calisip cocuklara eve bakiyor, hem asalak adamin borclarina yardim ediyor hem de cocuklari kendisini melek saniyor.

Genişletmek için tıkla...

umutsuz_z .!.:

Merhaba, Ben 13 yıllık evliyim ve iki çocuğum var. Çalışıyorum. Evlendiğimizden bu yana para sıkıntısı hiç yakamızı bırakmadı. Hep pahalılık, büyük şehir hayatı diye düşünürken evliliğimizin 4. yılında eşimin at yarışı oynadığını öğrendim Neredeyse boşanma durumuna geldik. Özürler derken ayrılmadık ve bir ilçeye tayin istedik. Tebdili mekanda ferahlık vardır, arkadaş ortamından ayrılırsa bırakır sandım. Ama hep içimde bir şüphe vardı. Geçen yıl bu durumu tekrar fark ettim. Tayinimiz çıkmıştı ve benim birikmiş param depozito, taşınma masrafları ıvır zıvır derken bitti. Benim parayla ilgili her soruma sinirlenerek cevap veriyordu. Siz de çok harcıyorsunuz kredi kartlarını zorla ödüyorum diyordu. Bu arada ben de ev taksitini ödüyordum ve hala da ödemeye devam ediyorum. Yine büyük şehre taşındık ve aradan 3 ay geçti bana kredi kartım için vermesi gereken parayı vermedi bir türlü ve ben bekliyorum. Yarın vereceğim dedi ve verdi. Ben de bir kaç gün sonra internet hesaplarımı kontrol ederken bankadan ek hesabımdan çekmediğim bir parayı fark ettim ve dank etti. Bunca yıl sonra yeniden dedim. Yeniden aynı şeyler....
Mesaj attım bir daha eve gelme diye. Telefonumu kapattım akşam üzerine kadar sokaklarda gezdim. Akşam eve geldim. Evde tabii.. Evde bana doğruyu söyleyeceksin dedim. İtiraf etti. 5000 tl borcum var dedi. ben küsüm ama. Akşam o yattıktan sonra telefonunu ve kartlarını alıp internet bankacılığına girdim ve borcunun 5000 değil neredeyse 30000 e yakın olduğunu gördüm. Sabaha kadar uyuyamadım. İçim içimi kemiriyor. Hepsi de atlara verilmiş. Kimseye de bir şey söyleyemiyorum. Kayınpderde şeker var, kayınvalidede kalp var. Aileme söylesem babam tozu dumana katar.
Aradan haftalar geçti bu arada kartlarını bana verdi ama 3-4 ayın sonunda ben dayanamadım. Çünkü haftada istediği harçlık miktarını sürekli aşıyordu ben de ödemekte zorlanıyordum. Bu arada tüm borçları ödemeye uğraşırken benim kredi kartlarım da yükseldi.
Senin hesabın sana benimki bana dedim ve bıraktım. Bu sene başında kredi çekip ek hesaplarımı ve kredi kartlarımın bir kısmını kapattım. Yavaş yavaş ödemeye devam ediyorum. Onun da hesaplarıyla hiç ilgilenmiyorum. Bir tane kredi kartını bana verdi evin ihtiyaçlarını o kartın limiti bitene kadar oradan kullanıyorum. Zaten limit dolu aylık yatırdığı parayı da biz kullanıyoruz. Ben arada bir mali durumu sorduğumda toparladım artık diyordu.
...............
...............
Ama bu arada hep Allah'a yalvarıyorum ki bir halt karıştırıyorsa karşıma çıkarsın diye.
Eşimde benden cep telefonunu didik didik saklıyor. Yatarken kapatacak kadar saklıyor. Yıllardır kullandığı pini bile değiştirmiş.
Bir akşam çocuklar ve eşim yattı ben de banyoya wc ye gittim. Aaaaaa yerde cüzdanı. Cüzdanını karıştırma alışkanlığım yok. Bu kadar yılda 3 kere belki 4 kere bakmışım. Cüzdanı iyice karıştırdım ve o gün oynanmış bir at yarışı kağıdı buldum. Sinirlerim zıpladı. Bir yıl önce verilen sözler tamamen yalanmış. Güvendiğime mi yanayım. Fedakarlıklarıma mı yanayım, çocuklarıma mı yanayım bilemedim. Kızım babasına tapıyor. Oğlum bana daha bağlı olsa da babasız olmak istemiyor. Ciddi ciddi boşanmayı düşündüm ama para durumum yetmiyor. Ev taksiti elimi bağlıyor. Yazın tayinler açılınca tayin isteyeceğim ama ev kirasını bile ödeyemeyecek durumdayım. şu an barıştık ama benim zerre kadar güvenim yok. Ben sadece kendi borçlarımı ve ev taksitimi öderim onun işlerine de karışmam. Yakın zamanda olan olay yaklaşık bir ay oldu. Geçen yıldan beri kira da ona geliyordu. Bu olaydan sonra ben alacağım kirayı zaten ödemelerimi zorla yapıyorum dedim ve bu ay kira bana geldi. Eğer kirayı vermezse kiracıyı arayacağım ve evin bana ait olduğunu söyleyip kendi hesap numaramı vereceğim. Bunu ona da söyledim.

Şimdi yazdım bunları, kendimce çarelerde bulmuşum ama inanın düşünmeden duramıyorum. Geçen yıllarıma acıyorum. Beddua bile edemiyorum çocuklarımın babasıdır diye. Onun ailesinde bir bayan var avukat bir ara ona danışmayı düşündüm ama sonra vazgeçtim. Ailemin kulağına giderse çok büyük olaylar olur. Bir de biz ailelerimizin yanında değiliz. Seviyorum eşimi aslında ama bana bu çektirdiklerini unutamıyorum. Bir şey almak istediğimde bizim ondan var derdi, eskidi değiştirelim dediğim de bana çıkışmalar ağır konuşmalar... Kendime bir şey almak istediğimde senin ondan var demeler.Bana kuruş harcatmazken kendisi atlara yatırmış parasını. Çok kızıyorum. Şimdi de bir şey alacak durumda değilim zaten. Çarşıya çıktığımda da öncelik çocuklarımın. Onları eksik bırakmayacak kadar alıyorum. Onun borçlarının da bittiğini sanmıyorum zaten. Hala at yarışını oynadığına göre batık durumda. Ben kendimi kurtarmaya bakıyorum. İlk olayda arabamızı satmak zorunda kalmıştık. Bu olayda bir şey satamadı çünkü ev de araba da benim adıma. Nasıl yaptıysa ödesin.

İçimi dökmek istedim. Belki daldan dala atladım ama kimseye söyleyemeden yaşamak o kadar zor ki. Anneme anlatamıyorum kadının tansiyonu çıkıyor en ufak bir şeyde. Kız kardeşte yok. Erkek kardeşim de hemen onu bir güzel döveyim der. Dövmekle akıllansa. Bir de anlatmaya utanıyorum. Çocuklarıma kumarcının çocukları desinler istemiyorum. Burada beni dinleyen birilerinin olması çok güzel.

Genişletmek için tıkla...