Sonuna kadar katılıyorum.bir kere insan yeterince sevdiği birine aynı evin içinde yaklaşmadan, dokunmadan duramıyor.kaldı ki günlerce küs kalacaksın.aynı kanepede otururken bile sürekli bir sarılma, dokunma ihtiyacı hissediyorsun.bu dürtüyü günlerce bastırabilen kişiler yeterince sevmiyor demektir bence.bir kere sevdiğin kişi gözüne o kadar sevimli gözüküyor ki yumuşamadan duramıyorsun.zaten birbirini seven iki kişi sakinleşince ne yapsam da barışsam diye dört dönüyor birbirinin etrafında.gönül isterdi ki herkes gerçekten sevdiği biriyle yaşayabilse.kendimi ayırmıyorum.zaman zaman ben de yeteeince sevmediğim kişilerle sırf yanlız kalmayayım diye birlikte olmuştum ama severkenki hâli de biliyorum en azından.