Esimle cok kotuyuz

merhaba arkadaslar. Burda zamaninda okudugum uzuldugum seyler simdi benim basimda. Hikaye ayni birbirine asik bi cift. Evleniyoruz ve aslinda birbirimizi hic tanimadigimizi goruyoruz.

O kibar dusunceli adam bir u donusu yapiyor. Sevgiliyken ölüp biten adam evlenince cinsellige uzak oluyor. 2 aylikken siddet gorup ayrilma karari aliyorum ve intihar girisiminde bulunuyor ve bisekilde affediyorum. 5 aylik evliyken istemeden hamile kaliyorum hemde ikiz. İlk once havalara ucuyor. Ben kilo aldikca bana ufak capli laflar soyluyor rahatsiz olduguna dair. Gun gectikce kotulesiyoruz benden uzaklasiyor kiriyor uzuyor. Cok gecmiyor bebegimin birinde beyin kanamasi goruluyor. Yikiliyorum suan anlatirken dahi goz yaslarima engel olamiyorum rabbim kimseyi evladiyla sinamasin. Cok zor bir sureci el ele verip atlatiyoruz. 7. Bucuk aylik dogum yapip oglumu dunyaya getirirken zeynebimi topraga veriyoruz. Oglumda sarilik oluyo ileri duzeyde doktor doktor geziyoruz. Hersey yoluna girince bi bakiyorumki esimle kopmusuz birbirimizden. İki yabanci olmusuz. Hamile oldugumu ogrendigim gunden beri eli elime degmiyor. Suan bebegimiz 4 aylik. Ben babamin evindeyim. Aileler hemen bosanmayin biraz zaman taniyin dediler. Suan arkadas gibi telefonda hal hatir soruyoruz. Bunca yasattigi sikintiyi is yogunluguna bagladi. Suan beni esi gibi gormuyormus baska gozle bakamiyormus. Bende birseyler icin savasacak takat kalmadi.
Kabul ediyorum kaprisli bi bayanimdir. Ozellikle 8-9 aydir bakamiyorumda kendime. Hamileyken yasadigim sikinti dolayisiyla cok hormon ilaci aldim. Bunlarda asiri kilo yapti ve 4 aydir tek kilo veremedim. Onun tanidigi bakimli zayif hedefleri planlari olan bir bayanda yok artik. Bilmiyorum.. Zor cok zor...
Dertlesmek istedim sadece. Guclu gorunmeye calismaktan yoruldum sanirim.
Sabirla okuyan arkadaslara tesekkur ederim.

ALLAH yardimciniz oLsun...

Keske boyle erkeklerde cocuk dogursaydi da, haricten gazel okumanin ne kolay oldugunu anlasalardi..

İnanılmaz üzüldüm sizin adınıza.Sanki kendi kendinize hamile kaldınız.Bu nasıl bir vicdan?
Ben sizin yerinizde olsam azmederim.Boşarım onu.Kendime bakarım,hayallerimi planlarımı gerçekleştirmeye çalışırım.Evladınız var ne güzel. ailenizin yanındasınız.
Kimseye muhtaç değilsiniz.Önce biraz kilo vermeye çalışın,ozguveniniz yerine gelsin.
İnşallah herşey çok güzel olacak.Yeter ki isteyin.

ne söyleyecegimi bilemedim .. zor günler ,anlar .bebeginizden başka birşey düşünmeyin şu süreçte geri kalanları zamana bırakın ve psikolojinizi rahatlatın

Allah yardimciniz olsun....Nedir bu ilgisiz erkeklerden çektigimiz ya

Allah yardımcınız olsun. O bebekler her ikinizin değil mi? Kilo da alırsınız, çirkinleşirsiniz de. Hamilelik pek çok kadının simasını değiştirir. Bu sizin karar verebildiğiniz bir süreç değil ne yazık ki. Barışmak niyetindeyseniz evlilik terapistine gitmeyi deneyebilirsiniz. Ailelerle hep birlikte de konuşabilirsiniz. Dilerim aklı başına gelir, bir ortak yol bulur evliliğinizi kurtarırsınız. Başka kusurlarınız var mı bilemem ama en azından bu konuda hatalı olmadığınızı bilmeniz lazım.

Allah sabır versin öncelikle eşiniz istmiyosa zorlamanın anlamı yok bnce sizi artık istmdigini belli etmiş cocugunuzla ilgilenin zamana bırakın isters geiir istenmezse kendi bilir

edz123 .!.:

merhaba arkadaslar. Burda zamaninda okudugum uzuldugum seyler simdi benim basimda. Hikaye ayni birbirine asik bi cift. Evleniyoruz ve aslinda birbirimizi hic tanimadigimizi goruyoruz.

O kibar dusunceli adam bir u donusu yapiyor. Sevgiliyken ölüp biten adam evlenince cinsellige uzak oluyor. 2 aylikken siddet gorup ayrilma karari aliyorum ve intihar girisiminde bulunuyor ve bisekilde affediyorum. 5 aylik evliyken istemeden hamile kaliyorum hemde ikiz. İlk once havalara ucuyor. Ben kilo aldikca bana ufak capli laflar soyluyor rahatsiz olduguna dair. Gun gectikce kotulesiyoruz benden uzaklasiyor kiriyor uzuyor. Cok gecmiyor bebegimin birinde beyin kanamasi goruluyor. Yikiliyorum suan anlatirken dahi goz yaslarima engel olamiyorum rabbim kimseyi evladiyla sinamasin. Cok zor bir sureci el ele verip atlatiyoruz. 7. Bucuk aylik dogum yapip oglumu dunyaya getirirken zeynebimi topraga veriyoruz. Oglumda sarilik oluyo ileri duzeyde doktor doktor geziyoruz. Hersey yoluna girince bi bakiyorumki esimle kopmusuz birbirimizden. İki yabanci olmusuz. Hamile oldugumu ogrendigim gunden beri eli elime degmiyor. Suan bebegimiz 4 aylik. Ben babamin evindeyim. Aileler hemen bosanmayin biraz zaman taniyin dediler. Suan arkadas gibi telefonda hal hatir soruyoruz. Bunca yasattigi sikintiyi is yogunluguna bagladi. Suan beni esi gibi gormuyormus baska gozle bakamiyormus. Bende birseyler icin savasacak takat kalmadi.
Kabul ediyorum kaprisli bi bayanimdir. Ozellikle 8-9 aydir bakamiyorumda kendime. Hamileyken yasadigim sikinti dolayisiyla cok hormon ilaci aldim. Bunlarda asiri kilo yapti ve 4 aydir tek kilo veremedim. Onun tanidigi bakimli zayif hedefleri planlari olan bir bayanda yok artik. Bilmiyorum.. Zor cok zor...
Dertlesmek istedim sadece. Guclu gorunmeye calismaktan yoruldum sanirim.
Sabirla okuyan arkadaslara tesekkur ederim.

Genişletmek için tıkla...

canım ben de ıkızım , annem 23 yasında babamla evlenmıs 24 de bız olmuşuz babam ıckı ıcen bırıymıs eve geç gelirmiş,annem bızı dogurdugu zaman sacısı oldugunda dusa gırmıs tras olmuş annem sancıdan ınlerken bu arada babam kasap dukkanı var, eve geç gelirmiş, sürekli içermiş, bıze asırı sevınmes duydugunda ıkı koyun kesmıs havaalra ucmuş ama dogum ve bız 2 yaşına gelen kadar böyleymış sonra dank etmış,annem doğum yapmış babam kasaba kravat takıp parfum skp gdermış . esın bu durumda senın yanında olması gerekıyor , ama sanrm erkekler geç olgunlasıyor. Annemın gençlık fotoraflarrını bıze hamıle oldugu zamanları bılıyorum evlendıgınde 55 kıloyuş suan bende evlıyım 24 yasındayım 52 kıloyum. 1.76 boyum var annem bızı dogurduktan sonra 100 falanmıs ama ızbandut gıbı uzun boylu bırde :) ama gene 50 kıloya dustu kardeşim oldu 5 sne sonra gene kılo aldı gene verdı 50 kıloya dustu kımse annem olduguna ınanmıyordu :) ıkızım erkek bırde benımde . ALLAH dertnızı sıkntılarnızı gderır ıns herkes aynı mıdır bılemme ama babam suan melek melek annem ne derse yapar ben ozel unıde okudum ıkızm yurt dısında dıger kardeslermde kolejde INS atlatırsnz sıkıntılarnızı ALLAH yardımcınz olsun.

kendinize guvenın sız bır annesınız hem erkekler o kadar klay bosayamaz sız bakmayın yuzunuze koşar pesınızden zannımca .. ben sızı etkılemek ıstemem ıyı ve ya kotu , babamla annemı anlatttım ıster ıstemez etkılenılrsnız , her ınsan aynımıdr bılemem, umarm Hayırsı olur ama sız ne olursa olsun kendnıze guvenın, siz annesiniz..

Bence azmedin kilolarinizi verin ve çok bakimli olun.şuansize kotu ddavrandigina pişman olucaktir.ben değerini bilemedim dicektir.hamileyken tabiki kilo vs olcak.evlilik sadece görsellik mi ona gore yani.

Hocaya inaniyorsan bi git baktir derim. Dunya kadar ahiret inancinda varsa bu dogal seylerden kopukluk yasamaniz hic normal gelmedi bana. Buyu falan olabilir yada muska tarzi seyler ters etki yapmis olabilir kimsenin gunahini da almayalimda annem bana hamileyken babama yapilmis biseyi annem yemis bosanma raddesime gelmisken ben dogmadan hocalar duzeltti. Herseyin tip dilinde karsiligi yok malesef. Suan annemle babam masallah subhanallah diuorum allab ayirmasin hamileyken oldugu icin senenin hangi zamaninda yapildiysa o zaman annemle ikimiz buhranlara giriyoruz disarilara atiyoruz kendimizi. Lutfen ihmal etme canim. Bebeklerine iyi bak

kocanızdan şansınız yok bence ama Allah evladınıza sağlık sıhhat versin...

Eşinizi anlayın bence. Kilonuzun bahane olduğunu düşünğyorum oda evlat acısı yasıyor erkekler bizim gibi aplayıp zırlayıp atamıyor içinde ki zehiri baska yerlerden cıkarıyor hıncını. Adil değil biliyorum ama böyke. Bence zamanla girer hersey yoluna, üzülmeyin bebeğiniz hisseder.

Erkekler evlilikte sorumluluğu bizim kadar alamıyorlar maalesef ama keşke sizi yalnız bırakmasaydı. Kilo sorun edilir mi, çocuk olduktan sonra?

öncelikle başın sağolsun ve Allah diğer bebeğine sağlıklı uzun bir ömür versin inşallah. hamileyken kilo almana takılması çok çirkin birşey, ama sen de ben kaprisli bir bayanım demişsin. aranızda neler yaşandı detayını bilmiyorum. şimdi ikiniz birden tekrar kendinizdeki sorunları bulup düzelmeye çalışın bence..

şu saatten sonra yapacak bir şey kalmamış zaten, barışma yolunun açık olması için karşılıklı gönüllü olunması lazım.. eşinin senden gönlü geçeli bi hayli olmuş

Ne kadar kolay bu erkekler için vazgeçmek.
Bu kadar badire atlatan bir kadının hala ayakta durabildiğine şükredecekken, onu bir kadın gibi göremediği bahanesi gerçekten zavallılık.
Muhtemelen hayatında biri var eşinizin.
Öyle olmasa bile şu şartlarda evliliği yürütmek için zorlamanız sizi yıpratır bence.
Çünkü insan en çok onuru kırıldığında dağılıyor.
Allah güç kuvvet versin.
Evladınızı size bağışlasın.
Evladınız için dik durun, mutlu olmaya çalışın..

Öncelikle başınız sağ olsun. Yaşadıklarınız hiç kolay şeyler değil ama gene de şanslısınız ki çocuğunuz var, tutunabileceğiniz, kuvvet alacağınız sağlam bir dalınız var. Eşinizle bu aşamaya gelmenizin tek suçlusunun o olmadığının farkındasınız, karşılıklı çekişme ve sizin güçlü durmayışınızın da bütün bunlarda etkisi olmuştur muhakkak ki kendiniz yazmışsınız ben de kaprisli bir bayanım diye. Bence de acele karar vermeyin, biraz düşünün. Ailenizle, bebeğinizle vakit geçirin. Gezin dolaşın kitaplar okuyun, yürüyüş yapın. Kendinize zaman ayırın. Bu arada hayatınıza ne şekilde yön vermek istediğinize karar verin. Eşinizle ilk zamanlarınızı, sevgililik dönemlerinizi hatırlayın. Hayatınıza bu adamla devam etmek istiyor musunuz? Düzeltmek için öncelikle kendinizi düzeltmeye hazır mısınız? Çocuk olmasa belki çok yoruldum pes ediyorum bitsin demek daha kolay olabilirdi ama küçük bir evladınız var. Eşinizle konuşun, bundan snra daha yapıcı olacağınızı, kendinizde değişiklikler olacağını anlatın. Bu değişiklikleri yapın da.Ondan beklediğiniz değişiklikleri de sıralayın. Eğer karşınızda ılımlı birisini görüyorsanız bence çabalamaya değer. Erkekler daha kolay pes eden bir yapıya sahipler çoğunlukla ama onları geri döndürmek bizim elimizde. Biz kadınlar olarak üstümüze düşeni yaptıktan sonra gerisi karşımızdakine kalmış. İster dönsün, ister dönmesin. Ama bence hemen pes etmeyin. Önce siz ve bebeğiniz. Sonra eşiniz size katılmak istiyorsa katılır.