- 29 Şubat 2024
- 90
- -10
- 34
- Konu Sahibi birevimolsun
- #1
Ya bu adam kocam olacak şahıs baba sevgisi ilgisi görmemiş babasi o 1 yaşındayken vefat etmiş.ailesindeki erkekler sıkıntılı kadını kole gibi gören bir yapıları var.yegeni 25 yasinda evli erkek.karisina der ki otururken kalk bana su getir.abisi desen karisini surekli şaka yollu aşağılar dış görünüşüyle dalga geçer vs.diger erkekler de sorunlu hep.bu adam bana karşı da eleştirel sevgi ilgi göstermez beceremez.cocuguna bile sarilmaz doğru düzgün desteklemez.ha olumsuz yanlarına geldi mi hatasını gordu mu affetmez ama eleştirir küçücük çocuğu.
Ben de afedersiniz bk gibi bir ailede büyüdüm annem narsist bir ruh hastasının teki bana en iyi lafı o.puydu küçüklüğümden beri.hakaretler kiyaslamalar asagilamalar ben de pisirik ozguvensiz biri oldum.
Annemi eşimde görüyorum.aksam kiz kardeşine gidecekti ben rahatsızım gidemem dedim ama çocuğu gotur halasina dedim.yok diyor. halbuki bakın kardeşi istemiyor çocuğu ses gürültü yapıyor diye.ama bu onların kıçını yıkiyor. cocugun yanında diyor ki bu uyumsuz bir cocuk götürememdiyor.cocugum.uyumsuz falan dadegil.bugun cocugun yanında bak büyükler ne derse evet diyeceksin diyor baba ne derse tamam evet de diyor.hayir dedim ya onun aklı fikri yok mu yarın bir gun adamın teki gel bakalım sen dese tövbe hayir diyemeyecek mi sapık mı yok etrafta? Ama ben suçlu oluyorum.bir gün sofrada cocuga senin kulağın mi kepçe burnun ne kadar büyük diyor çıldırdım ama abartmış oldum.mesela bisey diyecek " sen nasil cocuksun" diye azarlayarak giriyor meseleye
Simdi ben bosanmak istiyorum.ama cocuklar çok küçük aile desteğim yok memlekete dönsem orda güveneceğim hickimse yok annemle merhaba merhaba o kadar ilişkimiz.
Sizce ben mi abartıyorum vaktim yok ara ara guncelleyecegim yorumları merak ediyorum özellikle aramızda psikolog varsa yazarlarsa çok sevinirim.
Ben de afedersiniz bk gibi bir ailede büyüdüm annem narsist bir ruh hastasının teki bana en iyi lafı o.puydu küçüklüğümden beri.hakaretler kiyaslamalar asagilamalar ben de pisirik ozguvensiz biri oldum.
Annemi eşimde görüyorum.aksam kiz kardeşine gidecekti ben rahatsızım gidemem dedim ama çocuğu gotur halasina dedim.yok diyor. halbuki bakın kardeşi istemiyor çocuğu ses gürültü yapıyor diye.ama bu onların kıçını yıkiyor. cocugun yanında diyor ki bu uyumsuz bir cocuk götürememdiyor.cocugum.uyumsuz falan dadegil.bugun cocugun yanında bak büyükler ne derse evet diyeceksin diyor baba ne derse tamam evet de diyor.hayir dedim ya onun aklı fikri yok mu yarın bir gun adamın teki gel bakalım sen dese tövbe hayir diyemeyecek mi sapık mı yok etrafta? Ama ben suçlu oluyorum.bir gün sofrada cocuga senin kulağın mi kepçe burnun ne kadar büyük diyor çıldırdım ama abartmış oldum.mesela bisey diyecek " sen nasil cocuksun" diye azarlayarak giriyor meseleye
Simdi ben bosanmak istiyorum.ama cocuklar çok küçük aile desteğim yok memlekete dönsem orda güveneceğim hickimse yok annemle merhaba merhaba o kadar ilişkimiz.
Sizce ben mi abartıyorum vaktim yok ara ara guncelleyecegim yorumları merak ediyorum özellikle aramızda psikolog varsa yazarlarsa çok sevinirim.
Son düzenleme:
